سلام علیکمجدیدا یک اشکالی به بنده وارد می کنند در مورد شرکت در انتخابات.به من می گویند اگه الان به یه نفر رای بدی، اون شخص با رای تو صاحب قدرت می شه و قدرت رو به دست می گیره، قدرت هم ادما رو عوض می کنه، پس اگه بعدا مرتکب جرمی شد و کار خطایی کرد (کما اینکه مشاهده می کنیم اکثر روسای جمهور ایران این چنین بوده اند) گناه ان کار خطا را برای تو هم می نویسند. زیرا این تو بودی که به اون قدرت دادی. من با این گفته ها واقعا شک کردم و چندان هم حرف بی منطقی نیست چرا که حساب و کتاب دادگاه قیامت خیلی سخته.لطفا جوابی عنایت بفرمایید که مرا قانع کند چون واقعا شک کردم.ممنون از شما با این سایت خوبتون

1. کسانی که این گونه مطالب را در مورد شرکت در انتخابات مطرح می کنند در مورد شرکت نکردن در انتخابات و نتایج و آثار آن نیز باید پاسخگو باشند و این که بر اساس چه ملاک و حجت عقلی و شرعی نباید در انتخابات شرکت کنند. این گونه نیست که تنها شرکت کنندگان در انتخابات باید پاسخگوی رفتار خود باشند، بلکه همه افراد نسبت به کشور و نظام دارای مسئولیت هستند و نمی توانند نسبت به این مسأله کوتاهی کنند. اگر شرکت نکردن در انتخابات موجب زیان به کشور شود، آیا کسانی که در انتخابات شرکت نکرده اند، نباید پاسخگو باشند.؟ 2. در انتخابات دو وظیفه بر عهده افراد است. نخست شرکت و حضور در انتخابات؛ اصل شرکت در انتخابات با توجه به نقش آن در مصونیت بخشی به کشور و استحکام و نمایش حیات، اقتدار، هوشیاری و همبستگی سیاسی و افزایش عزت و اعتبار بین المللی کشور و نمایش مردم سالاری و اراده ملی امری لازم و غیر قابل انکار است.دوم انتخاب افراد بر اساس ملاک ها و معیارهای صحیح و انتخاب اصلح از میان افراد. اگر کسی به این دو وظیفه عمل کند دارای حجت عقلی و شرعی است3. آنچه مهم است توجه به ملاک ها و معیارهای فرد اصلح در زمان انتخابات است و اگر افراد در انتخاب نامزد اصلح دقت و توجه لازم را داشته و معیارها و ملاک های درست را در نظر بگیرند و با افراد قابل اعتماد مشورت و همفکری نمایند، به وظیفه و مسئولیت خود به درستی عمل کرده اند. اینکه ممکن است افراد در آینده به دلایلی دچار تغییر و چرخش شوند، مسئولیتی را متوجه انتخاب کنندگان نکرده و ضمانتی برای آنها ایجاد نمی کند. همانگونه که حضرت امام و مقام معظم رهبری فرمودند میزان حال فعلی افراد است نه آینده آنها. مقام معظم رهبری در این باره فرمودند :« امام بارها فرمود قضاوت در مورد اشخاص باید با معیار حال کنونی اشخاص باشد. گذشته‌ اشخاص، مورد توجه نیست. گذشته مال آن وقتی است که حال فعلی معلوم نباشد. انسان به آن گذشته تمسک کند و بگوید: خوب، قبلاً اینجوری بوده، حالا هم لابد همان جور است. اگر حال فعلی اشخاص در نقطه‌ مقابل آن گذشته بود، آن گذشته دیگر کارائی ندارد. این همان قضاوتی بود که امام امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) با جناب طلحه و جناب زبیر کرد... امام ملاکش این بود، معیارش این بود. بعضى‌ها با امام از پاریس تو هواپیما بودند و آمدند ایران؛ اما در زمان امام به خاطر خیانت اعدام شدند بعضی ‌ها از دورانی که امام در نجف بود و بعد که به پاریس رفت، با ایشان ارتباط داشتند، در اول انقلاب هم مورد توجه امام قرار گرفتند؛ اما بعد رفتار اینها، موضعگیری ‌های اینها موجب شد که امام اینها را طرد کرد، از خودش دور کرد. میزان، وضعی است که امروز بنده دارم. اگر خدای نکرده نفس اماره و شیطان، راه را در مقابل من منحرف کردند، قضاوت چیز دیگری خواهد بود. مبنای نظام اسلامى این است و امام اینجوری عمل کرد.»( خطبه های نماز جمعه تهران , 14/3/89)4. برای کنترل و نظارت بر عملکرد افراد راهکارهای قانونی و نظارت هایی در نظر گرفته شده تا از لغزش آنها جلوگیری به عمل آید و این وظیفه بر عهده نهادها و دستگاههای مربوطه قرار داده شده است.  .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه