چرا ما در عزای امامان مخصوصا امام حسین بر سینه خود می زنیم و سرمنشا این عمل و تفکر اولیه در شکل گیری آن چیست یک نفر می گفت چون ما اعتقاد داریم که مرغ جان در قفسه سینه حبس است و با این کار می خواهیم جانمان را در راه مولایمان بدهیم آیا درست است و آیا از اول هم برای امام حسین اینگونه عزاداری می کردند؟

این سخن که فرمودید یک نوع برداشت عرفانی از این مساله است نه روایی و قرآنی، عزا داری برای امام حسین (ع) همیشه مورد تاکید بوده است و برای آن اجر و اثرات بی شماری گفته اند و سینه زدن نوعی عزاداری عرفی است و از آنجا که نشانی است برای عزادار بودن و با شأن مسلمان منافاتی ندارد لذا آن را جایز دانسته اند، سینه زنی و عزاداری مادامی که حدود شرعی آن رعایت شود و به نحو متعارف باشد(موجب وهن مذهب در مقابل مردم و یا باعث ضرر بدنی قابل توجه نشود و به عنوان یک عمل عرفی، عامل ابراز حزن و اندوه و احساسات عزادار باشد)، اشکال ندارد . ولی چنان چه موجب ضرر بدنی یا عمل حرام دیگری شود، جایز نیست[i] .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه