عرفات کجاست و چرا به این نام نامیده شده است؟

عرفات، نام منطقه وسیعی است با مساحت حدود 18 کیلومتر مربع، در شرق مکه، اندکی متمایل به جنوب، در میان راه طائف و مکه. این منطقه به وسیله کوه هایی که به شکل نیم دایره در اطرافش قرار دارد، مشخص شده است. حجّاج بیت اللَّه الحرام در روز عرفه؛ یعنی نهم ذی حجه، از ظهر تا مغرب شرعی در این منطقه حضور می یابند و در اصطلاح فقهی، این حضور «وقوف» نامیده می شود. اهمیت حضور در عرفات تا آنجاست که گفته اند: «الْحَجُّ عَرَفَة» یا «الحَجُّ عرفات». این وقوف یکی از ارکان حج تمتّع است و در صورت عدم تحقق آن، حج محقق نمی شود. این تأکید قدری هم به خاطر تحریض قریش بر وقوف در عرفات بود؛ زیرا آنان که خود را طایفه برگزیده می دانستند و به اصطلاح اهل حُمْس یا تشدد در دینداری و اهل حرم معرفی می کردند، خود را بی نیاز از وقوف در عرفات می دیدند. این در حالی بود که رسول خدا صلی الله علیه و آله این برخورد آنان را نادرست دانست و خود در حجّة الوداع، در عرفات وقوف کرد. عرفات در خارج از محدوده حرم است و وقوف در آن؛ یعنی بیرون رفتن حاجی از محدوده حرم و بازگشت به درون حرم تفسیر شده است. در ادوار مختلف تاریخی و تا به امروز اطراف عرفات را با علائم و تابلو به طور دقیق مشخص کرده اند. درباره نامگذاری این منطقه به عرفات، چهار نکته گفته اند: 1- وقتی جبرئیل مراسم حج را به آدم علیه السلام یا به ابراهیم خلیل علیه السلام آموخت، در پایان به او گفت: «عَرَفْت؟» آیا شناختی؟[1] 2- آدم و حوّا، در این منطقه یکدیگر را شناختند ( تَعارَفا) و باز یافتند. 3- عرفات از آن رو به این نام شناخته شد که مردم در آنجا به گناهان خود اعتراف می کنند. درروایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده است که در باره نامگذاری عرفات فرمودند:جبرئیل در ظهر عرفه از ابراهیم پرسید: ای ابراهیم، به گناهان خود اعتراف کن و مناسک را بشناس. عرفات را به خاطر این سخن جبرئیل که گفت: «اعْترف»؛ عرفات نامیدند.[2] 4- برخی هم عرفه را به معنای کوه گرفته اند.[3]   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه