چرا خداوند كارهايي را كه ذره اي شرك و ريا در آن باشد، نمي پذيرد ؟

خداوند مي فرمايد : « أنا خير شَريک فَمَن عَمل لي و لِغيري فهو لِمَن عَمله غيري » (1) من بهترين شريك هستم ، اگر كسي عملي را انجام بدهد كه هدفش هم من و هم غير من باشد ، من سهم خود را به آن شريكي كه براي من پنداشته واگذار مي كنم تا پاداش خود را از او بگيرد .آري ، هر كس و هر چيز را در كنار خدا قرار دادن ، توهين به مقام الهي است .اگر كسي به شما بگويد : من شما و سنگ را دوست دارم ، اين توهين به شماست .اگر بگويد : از غذايي كه تهيه كرده ام ، هم شما بخوريد هم گربه ام مي خورد ، توهين است .علاوه برآنكه هدف خداوند از انجام دستوراتش رشد و كمال انسان است و شرك و ريا مايه سقوط انسان است .اگر يك موش در ديگ غذا بيفتد ، تمام غذا از قابليت مصرف مي افتد . يك روز تمام مسافران هواپيما را پياده و باري را كه بسته شده بود تخليه كردند و گفتند : يك موش در هواپيما ديده شده است . پرسيديم : اين همه مسافر و بار به خاطر يك موش بايد پياده شود ؟ گفتند : بله ، زيرا ممكن است اين موش يكي از سيم ها را بجود و رابطه خلبان با فرودگاه قطع شود و موجب سقوط هواپيما شود .آري ، موش شرك ، سيم اخلاص را مي جود و رابطه بنده با خالق قطع مي شود .پی نوشت:1- وسائل ، ج 1 ، ص 72 . منبع: پرسش هاي مهم پاسخ هاي كوتاه، حجت الاسلام محسن قرائتي .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه