تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
فرد شبيه سازى شده، بيش از نوزادان تولديافته به روش توليد مثل عادى با ازدواج، در معرض رخدادها و آفت ها قرار مى گيرند و اقدام به كارى كه موجب دچار شدن فرد به اين گونه رخدادها گردد، آسيب رساندن به اين نوزادان شمرده مى شود؛ پس اين كار جايز نيست.معناى آسيب رساندنِ حرام به فردى ديگر اين است كه آسيب، بر انسانى وارد شود كه خود، داراى چنين آسيبى نبوده و از ناحيه آن سالم باشد؛ ولى اقدام بر پديد آوردن انسانى كه قدرت بر نگاهدارى خود، از بسيارى آفت ها ندارد، اقدام بر وارد آوردنِ آسيب بر انسانى سالم تلقى نمى شود؛ بلكه اقدام بر به وجود آوردنِ انسانى ضعيف است كه به اندازه افراد انسان،قدرت بر حفظ و نگاهدارى خود از اين قبيل آفت هاندارد. بنابراين ادلّه حرمت آسيب رساندنِ به ديگرى، شامل آن نمى شود و دليل ديگرى نيز بر حرمت آن وجود ندارد و اصل عملى عقلى و شرعى، اقتضاى جواز آن را دارد.هرگاه ژن هاى اسپرمِ مردى داراى بيمارى باشند و دانسته شود كه بيمارى اين ژن ها احياناً موجب بيمارى جنين مى شود، آيا قائل به حرمت اين توليدمثل به شيوه ازدواج معمولى اند؟ يا در آن جا همان گونه كه ما در پاسخ به آن پرسش بيان داشتيم، گفته مى شود كه اين شيوه، پديد آوردنِ انسانى ضعيف است و اشكالى بر آن مترتب نيست؟ از اين رو، همان نحو كه اين توليدمثل جايز است، در موضوع بحث ما نيز همين گونه است. افزون بر اين كه مسئله به دو نيمه تقسيم شدنِ ژن هاى اسپرمِ مرد آن گونه كه در مقدمه پرسش بيان شده كه موجب سلامت جنين مى شود، به طور كلى و هيچ گاه روشن نيست.منبع: www.lawnet.ir .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.