با عرض سلام و ادب خداقوت به شما. چند وقته که با دوستانم در مورد ظهور حضرت حجت داریم با هم بحث میکنیم و کتابی هم که بررسی میکنیم کتاب عصر ظهور اقای کورانیه.سوالی که داشتم اینکه ایا ممکن هست در نشانه های حتمی بدا حاصل بشه یا نه؟ یعنی ایا میشه به نشانه های حتمی اینگونه نگاه کرد که به وقوع پیوستن این نشانه ها(که طبق اکثر روایات پنج مورد هست) یه بحث باشه و نحوه به وقوع پیوستن یه بحث دیگه؟ به طور مثال درمورد خروج سفیانی ایا میشه اینجور نگاه کرد که اگه گفتن از حتمیاته صرف خروج سفیانی از حتمیاته و ممکنه در عملکرد سفیانی ان جور که در روایات گفته شده که بسیار وحشتناکه بدا اتفاق بیوفته؟(یعنی خروج سفیانی رو دو بخش کنیم یکی اصل خروج سفیانی و دیگری عملکرد سفیانی). در ضمن اگه امکان داره نظرتون رو در مورو کتاب عصر ظهور بگید. و کتاب هایی رو هم در مورد مهدویت معرفی کنید. ببخشید که طولانی شد.ممنمن از شما.

از برخی روایات استفاده می‌شود که علائم ظهور بر دو قسم هستند: برخی حتمی‌اند که مورد بدا و تجدیدنظر واقع نمی‌شوند و در برخی دیگر امکان بدا وجود دارد، ولی اصل ظهور امری حتمی است که خداوند متعال در آن جواب فطرت و خواسته درونی بشر را داده و وعده به تحقق آن داده است و خداوند هرگز خلف وعده نمی‌کند.داوودبن‌ابی‌القاسم می‌گوید:کنّا عند أبی جعفر محمد بن علی الرضا فجرى ذکر السفیانِی و ما جاء فی الروایة من أن أمره من المحتوم فقلت لِأبِی جعفرٍ هل یبدو لله فی المحتوم قال نعم قلنا له فنخاف أن یبدو لله فی القائمِ فقال إن القَائمَ من المیعاد و الله لا یخلف المیعاد. ما نزد ابی‌جعفر محمدبن‌علی‌الرضا‌ علیه‌السلام بودیم که سخن از خروج سفیانی به ‌میان آمد و اینکه در روایت آمده که امر او حتمی است. به ابوجعفر‌ علیه‌السلام عرض کردم: آیا بدا در امرِ حتمی اتفاق می‌افتد؟ حضرت فرمود: آری. عرض کردم: ما می‌ترسیم که در امر قائم نیز بدا حاصل شود؟ فرمود: امر قائم از اموری است که وعده داده شده و خداوند در وعده خود تخلف نخواهد کرد.علائم حتمی که مورد بدا واقع نمی‌شود، در روایات نشانه‌هایی دارد که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:۱. تصریح به حتمی‌بودن آن در روایات؛۲. تأکید به قسم؛۳. تأکید به «لابدّ»؛۴. تأکید به «لام»؛۵. تأکید به «انّ»؛۶. تأکید به تکرار؛۷. تأکید به «سین و سوف».توضیح بیشتربداء (به فتح باء) از نظر لغوی یعنی ظاهر شدن، هویدا شدن و پدید آمدن رأی دیگری در کاری یا امری، «ثمّ بدا لهم من بعد ما رأوا الآیات لیسجنّنه حتی حین؛ سپس بعد از این که نشانه‌های برائت ساحت یوسف(ع) از آن بهتان بر آنان آشکار گردید، رأی‌شان براین برگشت که او را برای مدتی به زندان افکنند.»(یوسف:35) چنین امری (تبدل رأی) در مورد خداوند که علمش ازلی و تغییر ناپذیر است محال باشد. چنان که حضرت صادق(ع) فرمود: «هر که بر این عقیده باشد که خداوند تبارک و تعالی تغییر رأی دهد در چیزی که از پیش بدان آگاه نبوده از او بیزاری جویید.»(بحارالانوار، ج 111، ص 4) و از سویی آیات و روایاتی در ثبوت آن آمده که دانشمندان اسلامی در توجیه آنها مفصلاً بیاناتی دارند و خلاصه بخشی از آنها بدین قرار است:خداوند را جز لوح محفوظ که آنچه در آن است تغییر ناپذیر است لوحی است به نام لوح محو و اثبات که مقدرات اشخاص و اشیاء و جوامع و ملل و غیره در آن ثبت است و مثبتات آن بدین گونه است که چیزی در آن ثبت گشته و سپس محو می گردد، مثلا نوشته می شود که عمر زید پنجاه سال است بدین معنی که اگر کاری که موجب درازی یا کوتاهی عمر می شود نکند، مقتضای حکمت آن است که عمر او بدین مقدار باشد، مثلاً اگر صله رحم کرد پنجاه محو گشته و به جای آن شصت نوشته می شود و اگر قطع رحم کند چهل ثبت می گردد. چنان که اگر طبیب حاذقی مزاج کسی را بررسی کند می‌ تواند بگوید: این مزاج استعداد شصت سال عمر را دارد ولی اگر غذای ضعف آور یا مضر بخورد کمتر می شود و چون دارو یا غذایی مقوّی مصرف کند و در هوای سالم‌تر زندگی کند بیشتر می شود. این تغییرات را بداء گویند و چنین تعبیری یا به نحو استعمال مجازی است همچون استعمال استهزاء و سخریه و مکر در مورد خدا که در قرآن آمده یعنی خداوند کاری کند که نتیجه این امور را داشته باشد. و یا بدین جهت که چون ملائکه و اولیای خدا هنگامی که به مثبتات نخست اطلاع پیدا کنند و سپس به نوشته بعدی بنگرند در آغاز امر آن را تغییر رأی پندارند. و بداء بدین معنی نه تنها درباره خدا محال نیست بلکه حکمت ها و مصالح زیادی نیز دربر دارد که از آن جمله توجه مردم است به کار خیر و اجتناب از کار بد زیرا چون انبیا به آنان خبر دادند که فلان کار نیک آن چنان در سرنوشت شما اثر مثبت دارد که عمرتان یا مالتان را افزایش می دهد و فلان کار بد آن چنان اثری منفی دارد که از عمر و مالتان می کاهد و حتی آن عمل در لوح خدا تغییر ایجاد می کند و عمر پنجاه را به شصت می افزاید یا به چهل می کاهد. انگیزه ای قوی در او پدید می آورد که به اعمال نیک رغبت فراوان کند و از بدی روی بگرداند.علائم حتمی ظهور چه می‌شود؟در بحث از ناگهانی بودن ظهور، ممکن است این اشکال به نظر برسد که با وجود علائم حتمی برای ظهور، چگونه می‌توانیم به دفعی بودن آن قائل شویم؟ اگر آن علامت‌ها قطعاً واقع می‌شوند، پس ظهور نمی‌تواند ناگهانی باشد؛ بلکه ابتدا باید نشانه‌های آن ظاهر شود و تا وقتی آن نشانه‌ها واقع نشده‌اند، امید به ظهور نمی‌توان داشت. اگر هم نشانه‌های حتمی آشکار شوند، خود مقدّمه‌ای برای ظهور خواهند بود و دیگر نمی‌توان ظهور را یک امر ناگهانی دانست. این اشکال را نویسنده بزرگوار کتاب ارزشمند «مکیال المکارم» مطرح فرموده‌اند و در پاسخ به آن دو جواب داده‌اند.(مکیال المکارم، ج 2، ص 160 و 161)ما با الهام از فرمایش‌های ایشان و با استفاده از بحث بداءپذیری علائم ظهور به پاسخ از اشکال می‌پردازیم. در این مورد دو احتمال می‌توان داد: aاحتمال اوّل: چه بسا در وقوع این علائم، بداء صورت پذیرد و محتوم نامیدن آنها، منافاتی با ظهور بداء در مورد آنها نداشته باشد.احتمال دوم: بدون قائل شدن به بداء، در مورد آن علائم نیز می‌توانیم ناگهانی بودن ظهور حضرت را بپذیریم. راه‌حلّ مسئله این است که ظهور حضرت را همراه با وقوع علائم آن، دفعی و ناگهانی بدانیم؛ این احتمال را حتّی اگر قائل به بداء در مورد علائم ظهور بشویم، نمی‌توانیم مردود بداینم؛ زیرا وقتی چیزی بداءپذیر باشد، نمی‌توان گفت که لزوماً واقع نمی‌شود. امکان بداء غیر از وقوع بداء است. ما در بحث از علائم ظهور، امکان بداء را در مورد آن اثبات می‌کنیم نه ضرورت وقوع آن را. بنابراین چه بسا در برخی از علائم ـ چه حتمی و چه غیرحتمی ـ بداء صورت نگیرد؛ ولی در عین حال، ظهور حضرت دفعی و ناگهانی باشد.رمز مطلب این است که نشانه‌های ظهور را بسیار نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم. در این‌صورت هم می‌توانیم قائل به وقوع بعضی از علائم ظهور بشویم و هم اصل ظهور را تدریجی ندانیم. ممکن است گفته شود که: در روایت‌ها برای بعضی علائم ظهور مدّت زمانی معیّن شده است که با وجود آن زمان، نمی‌توانیم وقوعش را نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم. مثلاً در مورد خروج سفیانی، مدّتی که در بعضی روایت‌ها معیّن شده است، پانزده ماه می‌باشد و این زمان با نزدیکی و مقارنت آن با اصل ظهور سازگاری ندارد. به این سؤال می‌توان چنین پاسخ داد: بنا بر احتمالی که از مرحوم علّامه مجلسی در نقل شده است، چه بسا در اصل خروج سفیانی بداء نشود، ولی در مدّت زمان خروجش، بداء صورت بگیرد و اینکه در حدیث فرموده‌اند: در امر محتوم هم امکان بداء وجود دارد، می‌تواند اشاره به بداء در خصوصیات نشانه‌ای، مانند خروج سفیانی باشد. به هر حال اگر وقوع علامتی از علائم بسیار نزدیک به اصل ظهور باشد، به ناگهانی بودن آن لطمه وارد نمی‌سازد. مثلاً درباره کشته شدن «نفس زکیّه» که جزو علائم حتمی ظهور دانسته شده است. (اثبات الهداه، ج 7، ص 422، ح 99، از امام صادق(ع): و النداء من المحتوم... و قتل النفس الزکیه من المحتوم.) از امام صادق(ع) چنین نقل شده است: «لَیس بینَ قیامِ قائم آل محمّدٍ(ص) و بینَ قَتْلِ النّفْسِ الزَّکیَّةِ اِلّا خَمْسَةَ عَشَرَ لَیْلَةً؛ فاصله میان قیام قائم آل‌ محمّد(ص) و کشته شدن نفس زکیّه فقط پانزده شب است.»(کمال الدین باب 57، ح 2)این مقدار فاصله زمانی با ظهور حضرت، لطمه‌ای به ناگهانی بودن آن نمی‌زند. اگر واقعاً چنین شود، عرفاً این دو حادثه را مقارن یکدیگر می‌شمارند. علاوه بر این که چه بسا درباره این پانزده شب هم بداء صورت بگیرد، بدون آن که در اصل کشته شدن نفس زکیّه بداء شود. همچنین است در مورد «ندا» یا «صیحه» که آن هم از علائم حتمی به شمار آمده است(کمال الدین باب 57، ح 2)، ولی ممکن است در زمان وقوعش بداء شود. مثلاً این که فرموده‌اند ندا در شب بیست و سوم ماه رمضان است و قیام حضرت در روز عاشورا، که فاصله این دو با یکدیگر بیش از سه ماه می‌باشد، چه بسا در اصل، ندا و صیحه آسمانی بدایی صورت نگیرد؛ ولی در فاصله آن با ظهور بداء حاصل شود. پس می‌توان گفت: همه اینها امکان‌پذیر است و وقوع همه علائم یا بعضی از آنها با ناگهانی بودن ظهور قابل جمع می‌باشد. آنچه در این بحث باید به عنوان یک اصل مسلّم و قطعی تلقّی گردد، همین است که انتظار فرج امام زمان(عج) در هر سال و هر ماه و هر هفته و هر روز و بلکه هر ساعت و هر لحظه در دل و ذهن مؤمن زنده بماند؛ این اصلی است که به هیچ وجه نباید مخدوش گردد.یأس از ظهور یک لحظه هم پذیرفته نیستنتیجه بسیار مهمّی که از اعتقاد به بداءپذیر بودن وقت ظهور و ناگهانی بودن آن به دست می‌آید این است که: امر فرج امام زمان(عج) متوقّف بر حصول زمینه و مقدّمه‌ای که با دفعی بودن آن منافات داشته باشد، نیست. بنابراین ناامیدی از امر فرج در هیچ مدّت زمانی، هر چند کوتاه روا نیست؛ بلکه حال انتظار فرج همیشه و در هر لحظه باید در مؤمن وجود داشته باشد. این معنا با تعابیر مختلف در احادیث ذکر شده است. امام هادی(ع) چنین فرموده‌اند: «اِذا رُفِعَ عَلَمُکُم مِن بَینِ اَظْهُرِکم، فَتَوقَّعُوا الفَرَجَ مِنْ تَحتِ اَقدامِکم؛هرگاه نشانه شما از میان شما برداشته شود، از زیر پاهایتان منتظر فرج باشید.»(اصول کافی، کتاب الحجه، بابٌ فی الغیبه، ح 24) در رابطه با مهدویت و ظهور چند کتاب خوب و مفید معرفى مى شود :1- امام مهدى از ولادت تا ظهوراین کتاب ترجمه کتاب الامام المهدى من المهد الى الظهور اثر ارزشمند سید محمد کاظم قزوینى است .مؤلف در این کتاب ، موضوعاتى را در مورد شخصیت والاى حضرت مهدى ? مورد بحث قرار داده که عبارت است از :. 1 امام مهدى کیست ؟ . 2 نام و نسب آن حضرت ، . 3 قرآن و نوید از آن حضرت ، . 4 نویدها در سنّت پیامبر ،. 5 نوید از آن حضرت در روایات امامان نور ? ، . 6 آیا حضرت مهدى ? جهان را به نور وجودش روشن ساخته است ؟ . 7 چگونه از دیدگان نهان گشت ؟ . 8 غیبت کوتاه آن حضرت ، . 9 سفیران چهارگانه یا چهار نایب خاص ، . 10 چه کسانى در دوران غیبت کوتاه او ، به دیدارش مفتخر شده اند ؟ . 11 غیبت طولانى او ، . 12 چه کسانى در غیبت طولانى او به دیدارش نایل شده اند ؟ . 13 چگونه تا کنون زیسته است ؟ . 14 چه زمانى ظهور خواهد کرد ؟ . 15 ویژگى ظهاى حضرت مهدى ? و نشانه ظهاى او ، . 16 نشانه ظهاى ظهور آن حضرت ، . 17 مدعیان دروغین ، . 18 چگونه و از کجا ظهور مى کند ؟ . 19 پس از ظهور چگونه حکومت خواهد کرد ؟ . 20 چگونه دولت ها وقدرت ها در برابر او سر فرود خواهند آورد ؟ . 21 زندگى جامعه در عصر طلایى او ، . 22 مدت حکومت عادلانه او ، . 23 چگونه روزگارش به پایان مى ظرسد و . . .کلیه مطالب کتاب مستند به احادیث و روایات است . کتاب شامل ، چندین فهرست است که کار را براى خوانندگان آسان نموده است2-مهدویت ( پیش از ظهور ) و ( پس از ظهور ) دوجلدکتاب « مهدویت ( پیش از ظهور ) » مجموعه اى از پرسش ها و پاسخ هاى مربوط به اندیشه مهدویت ( پیش از ظهور ) نوشته آقاى رحیم کارگر است که در ده فصل به نگارش درآمده است . نویسنده در فصل اول به « خاستگاه و ضرورت مباحث مهدویت » و در فصل دوم به « منجى گرایى در میان ادیان و ملل » پرداخته است . پس از آن « مهدویت در اسلام » و موضوع « ولادت وامامت حضرت مهدى ( عج ) » بررسى شده است . در فصل پنجم و ششم نیز ، رحیم کارگر به توضیح « خصایص و ویژگى هاى حضرت مهدى ( عج ) » و « غیبت و طول عمر امام مهدى ( عج ) » پرداخته است . « سفیران و جانشینان امام در عصر غیبت » ، « کارکردهاى امام در عصر غیبت » ، « زندگى و محل سکونت امام زمان ( عج ) » و « انتظار امام زمان ( عج ) » نیز ، عناوین فصل هاى هفتم تا دهم این کتاب است . برخى پرسش هایى که در آخرین بخش این کتاب بدان ها پاسخ گفته شده است ، عبارت اند از :. 1 فرج مردم جهان در چیست و چرا انتظار فرج فضیلت و ارزش بیشترى دارد ؟. 2 چه تناسبى میان انتظار موعود و حیات پویا ، کسب علم ، ظلم ستیزى و مبارزه با فساد وجود دارد ؟ آیا خود انتظار و چشم به راه ماندن ، به گوشه اى خزیدن و ساکن و ساکت ماندن نیست ؟. 3 وظیفه فردى ، اخلاقى و اعتقادى شیعیان و منتظران واعقى حضرت مهدى ( عج ) چیست ؟. 4 آیا شیعیان و منتظران ظهور ، علاوه بر وظایف فردى و دینى ، تکالیف سیاسى و اجتماعى نیز دارند ؟ یعنى ، باید در اجتماع و صحنه سیاست نیز اقداماتى انجام دهند که شایسته عنوان « منتظر واقعى » باشند ؟. 5 آیا شخصى که گناه کرده ، مى تواند با امام زمان ( عج ) ارتباط داشته باشد ؟ من خودم از امامم شاکى هستم چون وقتى ازش مى خواهم بیاید نجاتم دهد ، نمى آید یا فکر مى کنم به خاطر گناهانى که مى کنم ، محلم نمى گذارد ؟کتاب « مهدویت ( پیش از ظهور ) » نوشته رحیم کارگر را دفتر نشر معارف ، براى نخستین بار در تابستان 87 ، در تیراژ 5000 نسخه و با قیمت 2400 تومان در قطع رقعى ( 240 صفحه ) منتشر کرده است .3- المهدىسیّد صدر الدین صدر ، مؤلف کتاب ، از دانشمندان بزرگ شیعه است . وى در این اثر ، با بهره گیرى از منابع حدیثى اهل سنّت به موضوعات مربوط به حضرت مهدى ? پرداخته با مرورى بر آیات ناظر بر موضوع ، به نقل روایات مربوط به نسب مهدى ? مى پردازد .وى درباره انگیزه تألیف در مقدمه مى نویسد : « در مجلس دوستانه اى ، از مهدى منتظر ? و آنچه شیعه امامیه ، در این باب بدان معتقدند ، سخن به میان آمد . برخى حاظران در مجلس ، اظهار داشتند : « برادران اهل سنت ، در این موضوع چه عقیده اى دارند ؟ آیا از طریق آنان ، احادیثى که موافق احادیث شیعه باشد ، وارد شده و دانشمندان آنان ، نوشته اى دارند یا خیر ؟ »در پاسخ گفتم : « از طریق اهل سنّت ، احادیث مستفیضه ، بلکه متواتره وارد شد و علماى آنان در این باب ، تألیفات زیادى دارند . البته بعضى مناقشات و استبعاداتى نیز دارند که از گذشتگان خود گرفته اند و میان آنان رواج یافته و به تألیفات آنان ، با اختلاف در تعبیر ، سرایت کرده است » .بعضى از حاضران در مجلس گفتند : « براى شما امکان دارد در این موضوع کتابى بنویسید ؟ » گفتم : « پرداختن به این مسأله ، سبب جریحه دار شدن عواطف مى شود و این را نمى پسندم به ویژه مثل این زمان که ما به وحدت کلمه نیاز شدید داریم » . گفتند : « بحث علمى با حفظ آداب مناظره و خارج نشدن از آداب و اخلاق اسلامى ، اشکال ندارد » .از این رو پذیرفتم در این باب ، کتابى بنگارم . آن گاه پس از مطالعه کتاب هایى که در دسترس بود ، احادیث مربوط به موضوع را ذیل عنوان مناسب ، گردآورى کردم . اگر حدیثى بر چند عنوان دلالت داشته ، آن را زیر هر یک از عناوین آوردم .در نقل روایات ، بر کتاب هایى که در چاپخانه هاى اهل سنّت به طبع رسیده بود ، یا آثار مخطوطى که اعتبار آن ها مسلّم بود ، اکتفا کردم و جز اندکى از کتاب هاى چاپ شده در ایران ، نقل نکردم . عنایت داشتم مطالبى گرد آورم که از کتاب هاى اهل سنّت و مورد اعتماد آنان باشد . از علماى شیعه و منابع شیعى که احادیث نبوى را از طریق اهل سنّت نقل کرده اند ، حدیث نقل نکردم ، مگر مقدارى از کتاب الدرر الموسویه فى شرح عقاید الجعفریه ، تألیف حسن صدر کاظمى ، به سبب اداى بعضى حقوق و تأیید مطالب .مؤلف ، در پایان مقدمه مى گوید : « خدا را شاهد مى گیرم من به دیده انصاف به احادیث و سخنان سلف صالح نگریستم و بر آن رویه مشى کردم که اعتقاد خود را با دلیل منطبق سازم » .این کتاب ، در هشت فصل بدین قرار گرد آمده است :فصل اول : درباره بشارت هایى است که بر ظهور حضرت مهدى ? در قرآن ، سنّت پیامبر ? ، سخنان حضرت على ? و بزرگان و دانشمندان ، در قالب نظم یا نثر وارد شده است .فصل دوم : مهدى منتظر ، عرب و از امت پیامبر اکرم ? است و بیت شریف و خانواده وى مشخص بوده و شواهد بسیارى بر این دلالت دارند .فصل سوم : در ویژگى هاى ظاهرى و باطنى ، ملکات فاضله ، دانش ، قضاوت ، بیعت ، حکومت ، اصلاحات و . . .فصل چهارم : در مقام و منزلت حضرت مهدى ? نزد خداوند و . . .فصل پنجم : در ولادت ، تعیین اسم ، لقب ، کنیه ، نام پدر ، مادر ، طول عمر شریف و . . .فصل ششم : در چگونگى غیبت ، محل غیبت و علت غیبت ، چگونگى بهره مندى مردم از حضرتش در زمان غیبت و . . .فصل هفتم : در نشانه هاى آسمانى و زمینى ظهور ، اوضاع عمومى جهان در آستانه ظهور و . . .فصل هشتم : فضیلت انتظار فرج ، نهى از تعیین زمان ظهور ، محل ظهور ، بیعت ، شمار بیعت کنندگان و4- تاریخ غیبت کبراتاریخ غیبت کبرا ، کتابى تاریخى و کلامى است که اصل آن ، به زبان عربى با عنوان تاریخ الغیبه الکبرى توسط سید محمد صدر به رشته تحریر در آمده است .این اثر ، دومین مجموعه از رشته پژوهش هایى درباره حضرت مهدى ? است و عنوان کلى آن ، موسوعه الامام المهدى مى باشد . این کتاب ، داراى پیشگفتارى درباره تعریف « غیبت کبرا » و سه بخش است :بخش اول : تاریخ زندگى شخصى حضرت مهدى ? که داراى پنج فصل است :. 1 راز بنیادى غیبت حضرت مهدى ? . تکلیف اسلامى امام ، در زمان غیبت کبرا و کارهایى که در این مدت انجام مى دهد. 3 زندگى خصوصى آن حضرت. 4 دیدارهایش در طول غیبت کبرا. 5 نامه هاى او به شیخ مفید .بخش دوم : تاریخ انسانیت در روزگار غیبت کبرا که داراى سه فصل است :. 1 بررسى اخبار مربوط به پیشگویى آینده. 2 اخبارى مشتمل بر پیشگویى ها. 3 تکلیف اسلامى در عصر غیبت کبرا .بخش سوم : شرایط ظهور و نشانه هاى آن که داراى دو فصل است :5-مهدى منتظراین اثر ، پژوهشى تفصیلى درباره امامت و ظهور امام مهدى ? است که به شیوه روایى تحلیلى و با محتواى کلامى حدیثى به قلم محمد جواد خراسانى ، تألیف شده است . این کتاب داراى عناویناصلى و فرعى گسترده و متنوع است که مهم ترین موضوعات آن عبارتند از : علائم شخصى نشانه هاى امامت ، علائم تشریفى مانند همراه داشتن آثار و مواریث انبیا ، نواب اربعه ، خصوصیات غیبت ، غیبت صغرا و کبرا ، وقایع دوران غیبت ، پاسخ به شبهات غیبت ، فرج کلى و جزئى ، بروز فتنه هاى اجتماعى ، دینى ، تربیت ، اخلاقى و سیاسى ، فتنه هاى مختص به عالم تشیع ، شرح تفصیلى علائم ظهور ، تکالیف منتظران ، کیفیت ظهور و پیروزى و سیره حکومتى حضرت مهدى6- دادگستر جهانکتاب دادگستر جهان نوشته آیت اللّه ابراهیم امینى ، در 344 صفحه رقعى منتشر شده است . نویسنده کتاب ، علت تألیف آن را رخنه شبهات در اعتقادات جوانان و دانش آموختگان مى داند که از سوى نویسندگان ، پاسخى مناسب و شایسته نگرفته اند . از این رو ایشان تصمیم مى گیرد چنین کتابى تألیف کند و در سال 1346 توفیق مى یابد آن را منتشر سازد . این کتاب نزدیک به بیست بار تجدید چاپ شده و به برخى از زبان ها نیز ترجمه شده است .دادگستر جهان عمدتاً به صورت پرسش و پاسخ ، بین برخى از فرهیختگان تنظیم شده و با استفاده از روایات معصومین ، مطالب ارزنده اى براى استفاده عموم به ویژه جوانان ارائه کرده است .نویسنده در دوازده فصل ، با استناد به یافته هاى عقلى و نقلى محدّثان ، مفسّران و مورخان امامیه و عامّه و نیز دستاوردهاى علوم تجربى ، به تشکیک هاى گوناگون درباره مهدویّت پاسخ داده است . طرح مباحث به شیوه مناظره بوده که بر جذابیت کتاب افزوده است . مؤلف آغاز عقیده به مهدویّت را از زمان پیامبر اکرم مى داند و شخصیت تجدید مکرر چاپ کتاب ، نشانگر استقبال خوب از این اثر ارزنده است . این کتاب براى علاقه ظمندان به مباحث مهدویّت بسیار مفید است .و تبار امام را بررسى مى کند . او همچنین ادعاى مهدى بودن محمد بن حنفیه ، اعتقاد زیدیه به مهدویّت محمدبن عبداللّه ظبن حسن و باور واقفیه به عروج امام صادق را رد مى کند و این نکته را که منشأ مهدویّت از تعالیم یهود و زرتشتى است و عبداللّه بن سبا در ایجاد آن نقش داشته ، مردود مى ظداند .عالم غیب و امام عصر ، امامت کودک پنج ساله ، فلسفه طولانى شدن غیبت ، مهدى در کتاب هاى اهل سنّت ، نشانه ها و شرایط ظهور ، یاوران حضرت مهدى ، چگونگى ظهور و احادیث ، منابع ، تألیفات و اقوال بزرگان اهل سنّت در باره حضرت مهدى ، طول عمر ، محل زندگى حضرت مهدى و جهان در عصر آن حضرت ، از مباحث مهمّ دادگستر جهان است . در مورد نشانه های ظهور چنین کتاب خاصی وجود ندارد؛ ولی می توانید در این زمینه به کتابهای زیر مراجعه کنید:1- تأملّی نو در نشانه های حتمی ظهور، نصرت الله آیتی، قم، آینده روشن،1390 ،256ص.2-- وقت ظهور و نشانه های آن، تالیف محمدباقر نجفی، قم، ناظرین، 1385، 167 ص.3- تحفه ی قدسی در علایم ظهور مهدی موعود(عج)، ترجمه ی کتاب الغیبه، به قلم محمدرازی، به تصحیح محمدباقر بهبودی،تهران؛ اسلامیه،1388 ،364ص.4- تحلیل تاریخی نشانه های ظهور، مصطفی صادقی[برای] پژوهشکده ی تاریخ و سیره ی اهل بیت(ع)، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 1385 ،263ص5- یوم الخلاص فی ضل القائم المهدی، روز رهایی، کامل سلیمان، ترجمه ی علی اکبر میرزایی، قم، اشکذر، 1390، 680ص. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه