گاهی حال طول دادن به تعقیبات نماز را ندارم و به تسبیحات و سجده شکر اکتفا می کنم. از طرفی توصیه به طولانی نمودن تعقیبات شده است. چه کنم؟ چگونه حال تعقیبات طولانی را به دست آورم؟!

روح انسان دارای حالات مختلف و نشیب و فرازهای فراوانی است. گاه اقبال و میل و توجه انسان به عبادات فراوان و شدید است و گاه این میل کمتر و کم رنگ می گردد. هر چند کم شدن میل به عبادت و دعا و معنویات معلول عوامل متعددی است که به برخی اشاره می کنیم ولی گاهی اوقات حالت قبض و گرفتگی و بی رغبتی به عبادات برای این است که انسان قدر و لذت زمان اقبال و توجه و میلش به عبادت را بهتر درک کند و متوجه گردد چه نعمتی داشته و ارزش آن را نمی دانسته است. در نهج البلاغه از امیرالمومنین ( ع ) نقل شده است که فرمودند: »ان للقلوب شهوه واقبالا وادبارا«. بنابراین قلب انسان گاه اقبال به خدا ومعنویات دارد و گاه پشت می کند .در این رابطه فرموده اند : در هنگام اقبال دل به مستحبات و مندوبات بپردازید و در صورت ادبار به واجبات اکتفاکنید . البته هر قدر انسان مجاهده نفس بیشتری کند و با خدا و قرآن واهل بیت ( ع ) انس بیشتری گرفته و دل از هواهای نفسانی تخلیه کند به تدریج اقبالش بیشتر شده و به صورت ملکه راسخه در می آید .آن گاه است که درهمه حالات به یاد خدا و متوجه اوست و هیچ چیز نمی تواند او را ازمحبوب حقیقی باز دارد . اگر بی میلی به عبادت و انجام مستحبات طولانی گردد، نشانگر بروز مشکلی مانند راحت طلبی، لذت طلبی، یا حب نفس و عدم اطلاع به نقش عبادت و مستحبات در سعادت انسان، در زوایای وجودی انسان است . در این صورت باید بکوشید با پایداری و توسعه سطح اطلاعات دینی با نفس خویش به مخالفت برخواسته و آن را به انجام برخی کارهای خیر و مستحبات مانند تعقیبات نماز عادت دهید. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه