نخست باید دانست وجود و موجودات تنها به موجودات مادی و آسمان و زمین و خلقت آدم(ع) خلاصه نمی شود. بلکه جهان مادی «دنیا» پایین ترین مرحله عالم هستی می باشد لذا قبل از عالم ناسوت، عوالم ملکوت، جبروت و لاهوت وجود دارد. امام علی(ع) در این باره فرموده اند خداوند جهان آفرینش را از چیزی [مادی] نیافریده است نه آن که از عدم آفریده باشد زیرا از عدم چیزی آفریده نمی شود.

نخست باید دانست وجود و موجودات تنها به موجودات مادی و آسمان و زمین و خلقت آدم(ع) خلاصه نمی شود. بلکه جهان مادی «دنیا» پایین ترین مرحله عالم هستی می باشد لذا قبل از عالم ناسوت، عوالم ملکوت، جبروت و لاهوت وجود دارد. امام علی(ع) در این باره فرموده اند خداوند جهان آفرینش را از چیزی [مادی] نیافریده است نه آن که از عدم آفریده باشد زیرا از عدم چیزی آفریده نمی شود. راه دوم پذیرش علتی است برای نظام هستی که آن علت حادث نیست (سابقه عدم ندارد) علتی موجود که اصل وجود است و وجود همه موجودات از اوست مبدئی که همیشه بوده و همیشه خواهد بود هو الاوّل و الاخر و الظاهر والباطن و هو بکل شی ء علیم، (حدید، آیه 3). بنابراین آغاز داشتن مختص موجودات حادث و امکانی است ولی خدای تبارک و تعالی حادث و ممکن نیست و گرنه معلول بود و دیگر خدا نبود. برای اطلاع بیشتر ر.ک: کتاب آموزش فلسفه آیت الله مصباح یزدی، جلد دوم، بحث علیت و بحث قوه و فعل، کتاب حرکت و زمان استاد شهید مرتضی مطهری، ج 2 و ص 181. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه