طبق عقیدۀ شیعه امام زمان(عج) در سن کودکی به امامت رسید، آیا چنین چیزی امکان‌پذیر است و اساسا امامت در سن طفولیت، چگونه توجیه می‌شود؟

بر اساس عقیدۀ ضروری‌ مذهب شیعه - که بر گرفته‌ی از آیات کثیره و روایات نبوی‌ (ص) است - امامت منصبی‌ الاهی‌ است؛ از این‌رو اگر نصب شخصی‌ به این مقام از سوی‌ خداوند احراز گردد، یک مسلمان بدون چون و چرا - از روی‌ تعبد - باید به فرامین و ولایت او گردن نهد؛ زیرا خداوند حکیم و متعال "از همه آگاه‌‌تر است که رسالت و امامت را به چه کسی اعطا نماید".[1] احراز نصب فردی‌ به این مقام، از سوی‌ خداوند، از راه‌‏های‌ گوناگون حاصل می‌شود:روایات نبوی،‌معرفی‌ و تعیین ایشان از سوی‌ ائمه‏ (ع) و به خصوص امام قبلی‌،داشتن شرایط دیگر امامت؛ مثل علم لدّنی‌، أعلمیت أهل زمانه، عصمت، سلامت و اعتدال جسمی‌ و روحی‌ و روانی‌ و اعجاز و ارائۀ اموری‌ غیر عادی‌.شیعیان معاصرِ ائمۀ خردسال؛ یعنی‌ امام جواد(ع) در سن 8 سالگی‌ و امام هادی (ع) در سن 9 سالگی‌ و امام مهدی‌ در سن 5 سالگی‌، از این امور غافل نبوده و پس از جست‌وجو و تحقیق فراوان، به یقین کامل به امامت ایشان رسیده و به ولایت و امامت ایشان گردن نهادند. نسل‏های‌ بعد نیز به اسناد تاریخی‌ و تحقیقات ایشان و نصوص مأثوره، اعتماد می‌‏نماید. از سوی‌ دیگر، مقام امامت و تأییدات غیبی‌ الاهی‌ از ایشان و بروز خوارق عادات از سوی این بزرگواران، مانع این است که با سایر افراد عادی‌ قابل قیاس باشند. به علاوه برای‌ یک مسلمان معتقد به قرآن، اعطای مقامی‌ الاهی‌ که برخاسته از حکمت و علم و عنایت خدا است به فردی‌ خردسال، نباید تعجب برانگیز باشد؛ زیرا نبوت عیسی‌، یحیی‌ و سلیمان (ع) نیز در خردسالی‌ ثابت گردیده است؛ از این‌رو کرایم قرآنی‌ دالّ بر اینها، مکرر توسط ائمه‏(ع) مورد استشهاد واقع شده‏اند. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه