کدام موارد فقط موجب ثبوت قضا می شوند و کفاره آور نیستند؟(1)

1. قی کردن عمدی، طبق نظر برخی مراجع که تفصیل آن در جواب سوال 154 می آید. 2. خواب ماندن جنب. 3. کسی که مفطری را انجام ندهد، ولی نیت روزه نکند و یا قصد کند که روزه نباشد و یا ریائاً روزه بگیرد. 4. کسی که مفطری را انجام ندهد، ولی قصد کند کاری که روزه را باطل می کند، انجام دهد. این مسئله اختلافی است. 5. کسی که غسل جنابت را فراموش کند و بعد اذان صبح یا در بین روز یا بعد از چند روز متوجه شود. 6. کسی که شک در صبح بودن داشته و مفطری را انجام داده و بعد فهمیده صبح بوده. 7. کسی که به واسطۀ تاریکی هوا مفطری انجام داده و بعد فهمیده مغرب نبوده. 8. کسی که جهت مضمضه برای غیروضو، آب در دهان کرده و بی اختیار فرو رفته است. 9. کسی که به سبب اکراه افطار کرده است. 10. کسی که به سبب تقیه افطار کرده است. 11. کسی که منی از او بدون قصد خارج شده. 12. کسی که روزه هایش را به خاطر عذری مثل سفر یا حیض و نفاس یا مریضی نگرفته است؛ به خلاف استحاضه که اگر عمداً نگیرد، کفاره هم باید بدهد. موارد دیگر که در کتب مفصل فقهی ذکر شده است. پی‌نوشت: 1- توضیح المسائل مراجع، مسأله 1688؛ وحید، توضیح المسائل، مسأله 1696؛ عروة الوثقی، فصل فی موارد وجوب القضاء دون الکفاره؛ سیستانی، المسائل المنتخبه، مسأله 515 تا 517. منبع: احکام روزه، اداره پاسخگویی به سوالات دینی آستان قدس رضوی، انتشارات قدس رضوی، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه