در مورد فرزندان و ياران امام هادي ـ عليه السلام ـ توضيحاتي بيان فرماييد.

امام علي بن محمد الهادي ـ عليه السّلام ـ دهمين امام شيعيان است كه خداوند آنها را از هرگونه آلودگي پاك كرده است. نامش علي، كنيه اش ابوالحسن و برخي القاب او مرتضي، ناصح، امين، فقيه، عالم، هادي و نقي است.[1] امام هادي ـ عليه السّلام ـ و فرزندشان امام حسن ـ عليه السّلام ـ به عسكريين شهرت دارند.پدرش امام جواد ـ عليه السّلام ـ و مادرش سمانه بانويي پاك و باتقوا بود.[2] حضرت زير سايه پدر و سر سفره قرآن رشد و تربيت الهي خود را كامل كرد. در كودكي به امامت رسيد و آوازه حكمت و فضيلت او همه جا را پر كرد.با وجود خفقان زياد و كنترل شديد و سلطه عباسيان، امام هادي ـ عليه السّلام ـ نقش خود را به طور كامل ايفا كرد و با توجه به نزديكي به عصر غيبت امام دوازدهم عجل الله تعالي فرجه ، سازمان وكالت را كه از زمان امام صادق ـ عليه السّلام ـ تأسيس و تا زمان امام جواد ـ عليه السّلام ـ پايه هاي آن محكم شده بود، به صورت گسترده و سازمان يافته تر مجهز كرد و جامعه شيعيان را حول محور امامت اتحاد بخشيد و ياران و فرزندان خويش را طوري تربيت كرد تا اختلاف و انشقاقي در پيكره آن پديد نيايد. لذا در پذيرش امامت امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ و سپس حضرت وليعصر (عجل الله تعالي فرجه ) توسط شيعيان مشكل زيادي نبود.فرزندان امام هادي ـ عليه السّلام ـامام هادي ـ عليه السّلام ـ چهار پسر داشت و يك دختر و پسران حضرت عبارتند از: ابو محمد حسن بن علي (امام حسن عسكري) كه امام يازدهم شيعيان است، محمد، حسين، جعفر و يك دختر به نام عاليه يا عليّه يا عايشه.[3]شرح حال فرزندان امام ـ عليه السّلام ـ1. امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ امام يازدهم شيعيان و پدر گرامي امام زمان (عجل الله تعالي فرجه ) : آن حضرت در ماه ربيع الثاني سال 232 هـ.ق در مدينه چشم به جهان گشودو در مورد روز ولادت اختلاف است ولي روز هشتم مشهورتر است. نامش حسن كنيه اش ابو محمد و برخي القابش السراج و العسكري و ابن الرضاست و مادرش حديثه (سليل) بوده است.[4]حضرت در 22 سالگي به امامت رسيد و پس از 6 سال امامت در هشتم ربيع الاول سال 260هـ..ق در سن 28 سالگي در سامرا به ديار باقي شتافت و در همان خانه پدري در جوار پدر بزرگوارش به خاك سپرده شد.[5]2. حسين: او سيدي جليل القدر و عظيم الشأن بوده و به او و امام حسن عسكري سبطين مي‌ گفتند و به جدشان امام حسن ـ عليه السّلام ـ و امام حسين ـ عليه السّلام ـ تشبيه مي‌ كردند. روايت است كه صداي امام زمان عجل الله تعالي فرجه شبيه صداي عمويش حسين است. حسين از زاهدان و عابدان زمان خود بوده و به امامت برادرش امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ اعتراف مي‌ كرد. معروف است كه قبر حسين در كنار قبر پدر امام هادي ـ عليه السّلام ـ و برادرش امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ در زير همان مرقد سامراست.[6]3. سيد محمد: او از اجلاء سادات و داراي كرامات متواتر است. حتي اهل سنت و عرب هاي باديه نشين به شدت به او احترام كرده و از او مي‌ ترسند. آنها هرگز قسم دروغ به سيد محمد نمي خورند و پيوسته براي او نذر مي‌ كنند. كرامات بسيار زيادي مانند شفاي مفلوج و مرض هاي صعب العلاج و رفع گرفتاري هاي شديد از او نقل شده است.[7]سيد محمد فرزند بزرگ امام هادي ـ عليه السّلام ـ بود و حضرت علاقه شديدي به او داشت حتي عده زيادي از شيعيان گمان مي‌ كردند او امام بعدي و جانشين پدر خواهد شد، امّا سيد محمد در زمان پدر از دنيا رفت و با مرگ سيدمحمد شيعيان فهميدند كه سيد محمد امام نبوده است البته آگاهي دادن امام هادي و فضايل و خصوصيات امام حسن عسكري نيز در تصحيح اعتقاد شيعيان تأثير داشت.[8] مزار سيد محمد در هشت فرسخي سامرا نزديك روستاي بلد است.[9]4. جعفر: او پس از شهادت امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ به ناحق ادعاي امامت كرد و در تلاش بود با نماز خواندن بر جنازه امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ عملا ثابت كند كه امام است؛ ولي امام زمان كه كودكي تقريباً 5 ساله بود، آمد و عمويش را كنار زد و خود بر جنازه پدر به نماز ايستاد.در روايتي از امام زمان عجل الله تعالي فرجه آمده كه عموي ما جعفر مانند برادران يوسف است. يعني مثل آنها پشيمان شده و توبه كرده است پس كلمه كذاب را نگوييد و جعفر توّاب بگوئيد.جعفر فرزندان زيادي داشته و تعداد آنها را تا 120 نفر ذكر كرده اند. او در 45 سالگي در سال 271 هـ.ق از دنيا رفت و در سامرا دفن شد.[10]در مورد تنها دختر امام هادي ـ عليه السّلام ـ منابع چيزي نقل نكرده اند تنها براي او سه نام ذكر كرده اند: عاليه، علّيه، عايشه.ياران امام هادي ـ عليه السّلام ـبا وجود جو اختناق و ستم، امكان استفاده از امام هادي ـ عليه السّلام ـ بسيار محدود بود ولي برخي مشتاقان معارف قرآن و علوم اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ توانستند به زحمت و به قدر ظرفيت از محضر حضرت كسب فيض نمايند. شيخ طوسي 185 نفر از راويان حديث از محضر امام هادي ـ عليه السّلام ـ را نام مي‌ برد كه به طور خلاصه به سه نفر از آنها اشاره مي‌ شود:عبدالعظيم حسني: وي از نوادگان امام حسن مجتبي ـ عليه السّلام ـ مي باشد و از دانشمندان و راويان بزرگ است که از امام جواد و امام هادي ـ عليهمالسّلام ـ روايت کرده است. و او به امور دين آگاه و به مسائل مذهبي و احكام قرآن كاملا آشنا بود. امام هادي ـ عليه السّلام ـ به برخي از اهل ري سفارش مي‌ نمود كه در مشكلات خود به عبدالعظيم مراجعه كنند.[11] آنقدر بزرگوار و با ايمان بود كه امام هادي ـ عليه السّلام ـ فرمود: تو از دوستان واقعي مايي[12]. او يكبار همه عقايد خويش را به امام هادي ـ عليه السّلام ـ عرضه كرد. امام هادي ـ عليه السّلام ـ فرمود: اين همان ديني است كه خداي متعال براي بندگانش پسنديده است بر آن ثابت باش.[13]عبدالعظيم مورد تعقيب حكومت عباسي قرار گرفت و به ايران آمد و در شهر ري پنهان شد ؛ روزها روزه مي‌ گرفت و شب ها شب زنده داري مي‌ كرد و گاهي مخفيانه به زيارت امامزاده حمزه كه اكنون در كنار قبر اوست مي‌ رفت. پس از چندي بيمار شد و در زمان امام هادي ـ عليه السّلام ـ از دنيا رفت و سپس در كنار امامزاده حمزه در زميني كه براي دفن او و شيعيان وقف شده است دفن شد. در روايتي از امام هادي ـ عليه السّلام ـ ثواب زيارت او به اندازه زيارت امام حسين ـ عليه السّلام ـ ذكر شده است.[14]2. حسين بن سعيد اهوازي: از ياران امام رضا، امام جواد و امام هادي ـ عليهم السّلام ـ بود او اهل كوفه بود که به اهواز و سپس به قم مهاجرت كرد و در قم از دنيا رفت. او سي كتاب در فقه و آداب و اخلاق دارد و مورد وثوق علماست. حسين و برادرش حسن از راوياني هستند كه روايات بسيار زيادي از ائمه ـ عليهم السّلام ـ نقل كرده اند.[15]3. فضل بن شاذان نيشابوري: او فقيهي عالي مقام و متكلمي توانا و از اصحاب امام هادي ـ عليه السّلام ـ و امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ بود. او كتاب هاي زيادي نوشته و كتاب هاي او مورد توجه علماي بزرگ شيعه قرار گرفته است. امام هادي ـ عليه السّلام ـ با ديدن يكي از كتاب هاي او فرمود: من بر اهل خراسان غبطه مي‌ خورم كه فضل بن شاذان را در ميان خود دارند. [16]وقتي امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ كتاب اليوم و الليله او را ديد سه بار بر او رحمت فرستاد و فرمود : سزاوار است به آن عمل شود. [17]فضل در نيشابور مي‌ زيست او به جرم شيعه بودن به سبزوار تبعيد شد و پس از مدتي بيمار شد و از دنيا رفت. قبر او در نيشابور قديم (يك فرسخي نيشابور فعلي) قرار دارد.[18]معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:1ـ الارشاد،، نويسنده: شيخ مفيد.2ـ امالي، ، نويسنده: شيخ صدوق. .

سامانه پاسخگویی به سوالات و شبهات

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/28

لینک کوتاه