چرا خداوند از میان این همه انبیاء(سلام الله علیها)و امامان معصوم(علیه السلام)، حتی یک نفر از جنس زن را امام یا نبی قرار نداد؟

برای روشن شدن پاسخ سؤالتان چند نکته را تذکر می‌دهیم:1- حقیقت انسان نه مذکر است و نه مؤنث. قرآن کریم، برای هدایت «انسان» آمده است و این را می دانیم که قرآن و دستورات اسلام و بلکه تمام ادیان برای تعلیم و تزکیه جان و روح آدمی نازل شده است و روح از آن جهت که موجودی مجرد است، نه مذکر است و نه مؤنث.2- در ایام نزول قرآن حرمت زنان محفوظ نبوده است و از این جهت قرآن مسأله حرمت زن را به صورت گسترده مورد تأکید قرار داده است و از زندگی آنها داستانهای متعددی را ذکر کرده است مانند بیان تفصیلی داستان مادر حضرت مریم و بیان زندگی در فضائل خود حضرت مریم و زنان دیگر مانند مادر حضرت موسی، مادر حضرت اسحاق، همسر حضرت ابراهیم و...3- قرآن کریم وقتی می‌خواهد برای انسان‌های بد و انسان‌های خوب نمونه و الگو معرفی کند، از چهار زن نام می‌برد، دو نمونه و الگو برای انسان‌های بد و دو نمونه و الگو برای انسان‌های خوب. الگو و نمونه‌ها برای انسان‌ها بد و کافر زن نوح و زن لوط، و نمونه و الگو برای انسان‌های خوب و مؤمن، زن فرعون و حضرت مریم دختر عمرانند.[1]پس نتیجه این که از نظر فضیلت ذاتی و نیز تحقق و فعلیت فضائل وجودی و کمالات انسانی، بین زن و مرد فرقی نیست.4- وحی و نبوت دو قسم است: 1) انبائی. 2) تشریعی.وحی و نبوت انبائی که قدرت دریافت پیام‌ها و الهامات الهی است، از نظر قرآن اختصاصی به مردان ندارد. چنان که در مورد حضرت مریم می‌فرماید که او فرشته را مشاهده نمود و با او سخن گفت.[2]اما نبوت تشریعی و امامت که در واقع یک نوع مسؤولیت اجرائی است، و ملازم حشر با مردم، رهبری جنگ و صلح، دریافت مسائل مالی و توزیع اموال و تنظیم کار در جامعه است، در اختیار مردها قرار داده شده است.چنان که قرآن می‌فرماید:«وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ إِلاّ رِجالاً نُوحی إِلَیْهِمْ»[3]و نکته دیگر این که امور اجرائی نظیر رهبری و مرجعیت یک وظیفه است و مقام نیست و این وظیفه و مسؤولیت به خاطر مشقتی که به همراه دارد و با روح لطیف و عاطفی زن سازگاری ندارد، لذا از دوش او برداشته شده است. نظیر جهاد ابتدائی که بر زن واجب نیست.برای اطلاع بیشتر می‌توانید به کتاب «زن در آئینه جلال و جمال» نوشته آیت الله جوادی آملی رجوع بفرمایید.پی نوشتها:[1]- سوره تحریم، آیه 10.[2]- سوره آل عمران، آیات 42 تا 45.[3]- سوره انبیاء، آیه 7.منبع: پایگاه حوزه .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه