لطفاً از نصیحت ها و برنامه هایى که اساتید بزرگ اخلاق داشته اند برایم بنویسید تا سرمشق زندگیم باشد.

آیه اللّه بهجت(ره)گفتم که الف، گفت دگر هیچ «مگوى» در خانه اگر کس است یک حرف بس است«بارها گفته ام و بار دگر مى گویم: کسى که بداند هر که خدا را یاد کند خدا همنشین او است. احتیاج به هیچ وَعظى ندارد، مى داند چه باید بکند و چه باید نکند، مى داند که آنچه را که مى داند باید انجام دهد و آنچه را که نمى داند باید احتیاط کند».[1] سیدبن طاووس به فرزندش محمد«و اى محمد، اى فرزند، اساس مطلبى که باید در نظر داشته باشى و از کف ندهى، آن است که پیوسته متذکر باشى که در پیشگاه خداى (جل جلاله) قراردارى، و او بر همه احوال تو آگاه است و هر چگونگى که بر تو رود از احسان است که او به تو دارد ...».[2] توصیه علامه حلى به فرزندش«... تو را وصیت مى کنم به: ـ ملازمه تقواى الهى و... مواظب باش بر پیروى از دستورهاى الهى، آنچه را خدا مى پسندد انجام بده و از آنچه نمى پسندد دورى کن. ـ محرمات را ترک کن، عمر خود را در راه کسب کمالات و فضیلت ها و اوج گیرى از پستىِ نقصان، به قله کمال سپرى کن.ـ لحظه هاى زندگیت را بر نیکى و یارى برادران ایمانى وقف نما، بدى را با نیکى و نیکى را با اظهار امتنان پاسخ گو.ـ از همنشینى با فرومایگان و معاشرت با نادانان سخت بپرهیز که بهره معاشرت با ایشان جز خلق و خویى پست و مذموم نیست؛ بلکه با دانشمندان و اهل فضیلت همنشین شو، که حاصلش آمادگى کامل براى تحصیل کمال و ملکه استنباط و کشف مجهولات است. باید امروزت از دیروزت بهتر باشد.ـ مواظبت کن بر صبر، توکل و رضا، کارهایت را هر صبح و شام محاسبه کن.ـ از خداى خویش فراوان آمرزش بخواه، از نفرین مظلوم حذر کن، به ویژه نفرین یتیمان و بیوه زنان، زیرا که خداوند در مورد شکستن دل هاى شکسته و بى پناه گذشت نمى کند. ـ متعهد باش به خواندن نماز شب که حضرت رسول خدا صلى الله علیه و آلهبا تشویق و ترغیب به آن مى فرماید: «من ختم له بقیام اللیل ثم مات فله الجنه»[3] ؛ «کسى که با شب زنده دارى عمرش به پایان رسد بهشت از آن او خواهد بود».ـ بر تو باد به نیکى به خویشاوندان، که صله رحم بر عمر مى افزاید و بر تو باد به خوش خلقى؛ زیرا، پیامبر صلى الله علیه و آله مى فرماید: «شما را آن توان نیست که با دارایى هایتان به همه مردم احسان کنید، پس با رفتار نیک خود، آنان را خشنود سازید»[4] .ـ بر تو باد به نیکى به اولاد پیامبر خدا، زیرا خدا با تأکید درباره آنان سفارش کرده و دوستى آنان را اجر رسالت قرار داده است.«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى»[5] ؛ «بگو بر این رسالت اجرى از شما نمى خواهم جز مودت خویشاوندانم».ـ بر تو باد به بزرگداشت فقیهان و احترام به علما... نیز نگاه به چهره عالم و همنشینى با او را عبادت قرار بده...»[6] @@برنامه عملى خودسازى##پرسش 20 . آیا هدف ازخودسازى رسیدن به کشف و کرامات و چشم برزخى و بصیرت و... مى باشد؟ نظر بزرگان چیست؟ پاورقی:1- به سوى محبوب، ص 25 ؛ نامه هاى عرفانى، ص 96، ج 95.2- برنامه سلوک، ص 204. گفتنى است از کتاب هاى سیدبن طاووس «کشف المحجه لثمره المهجه» است با ترجمه ها و تلخیص هاى متعدد مثل ترجمه اسدالله مبشرى به نام «مشعل» و ترجمه سید محمد باقر شهیدى به نام «برنامه سعادت» و تلخیص فیض کاشانى.3- وسائل الشیعه، کتاب الصلاه، ب 38، از ابواب بقیه الصلواه، حدیث 24.4- همان، کتاب الحج، باب 107، ابواب العشره، ح 7.5- شورى 42، آیه 23.6- برنامه سلوک، ص 274، ج 277، با تلخیص و ویرایش؛ ایضاح الفوائد، ج 4، ص 752 ج 756. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه