نظر واژه‌شناسان و مفسران مسلمان درباره ریشه و معنای واژه تورات چیست؟

توراة یا توراه واژه‌ای‌ عبری است و در زبان عربی به عنوان واژه‌ای دخیل به شمار می‌آید، اما در کتاب‌های لغت عربی - مانند بسیاری از واژه‌های مشابه - به نظام اشتقاق تصریفی رفته و معناهایی نیز برای آن عنوان شده که شاید برگرفته از همان زبان اصلی باشد: «تورات»(توراة) از ریشه «وری» است و «وری»؛ یعنی: مردمانى که در هر زمان بر روى زمین زندگى می‌کنند (مردم هر عصرى) نه گذشتگان و نه آیندگان، مثل این‌که مردم هر عصر زمین را پوشانده‌اند.[1] «وَرَّى - تَوْرِیَةً [وری‏] النارَ»؛ یعنی: آتش را بر افروخت.[2] «وَرَى الزَّنْدُ»؛ یعنی: آتش‌ناک شد آتش‏زنه.[3] ‏«ورّی الأمر»؛ یعنی: آن امر را پنهان ساخت.[4]کلمه «تورات» در کتاب‌های لغت و تفاسیر قرآن به معانی زیر آمده است:1. «تورات» به معناى شریعت و تعلیم است که از زبان عبرانى وارد زبان عربى شده است.[5]2. تورات، اسم اعجمی(غیر عربی) است.[6]3. معناى «تورات» ضیاء و نور است، همان‌گونه که اعراب معتقدند. و در قرآن آیه «وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسى‏ وَ هارُونَ الْفُرْقانَ وَ ضِیاءً»[7] دلیل بر این سخن است... اصل کلمه «توراة» از «توریة» بر وزن «تَفعلة» - به فتح تاء و سکون واو، و فتح راء و یاء – است.[8]4. واژه «توراة»؛ بر وزن «تَفعلة» و در زبان فارسی بر وزن «فَوعلة» است.5. اسفار پنج‌گانه موسی.[9] که عبارت است از:1-5. ژنز یا سِفْرِ تکوین تا استقرار عبرانیان در مصر2-5. جلای وطن یا سِفْرِ خروج3-5. سِفْرِ لاویان یا احکام صریح مذهبی4-5. سِفْرِ اعداد یا شرح نیروی مادی قوم5-5. سِفْرِ تثنیه یا مکمّل کتاب‌های یادشده قبل.[10]مجموعه اسفار پنج‌گانه و ملحقات تورات را عهد قدیم یا عهد عتیق می‌گویند.قرآن کریم واژه «تورات» را بر آنچه از سوى خداوند به موسى از طریق وحى فرو فرستاده، به‌کار می‌برد.[11] آنچه قرآن بدان اشارت برده است، غیر از تورات کنونى است.بنابر آیات قرآنى:یک. کتاب حضرت موسى(ع) در الواح به او نازل شده و از هر موضوعى اندرزى و احکامی در آن بوده است.[12]دو. تورات؛ سراسر نور و هدایت بوده و پیامبران و علماى بنى اسرائیل به وسیله آن میان مردم داورى و حکم می‌کرده‌اند.[13]سه. حضرت عیسى(ع) نیز تورات را تصدیق کرده است.[14]چهار. اگر یهودیان به کتاب خویش عمل می‌کردند، آسمان و زمین باب روزى خویش را بر آنان می‌گشود.[15]پی نوشتها: [1]. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ‏8، ص 305، قم، انتشارات هجرت، چاپ دوم، 1410ق؛ راغب اصفهانى، حسین بن محمد، مفردات الفاظ قرآن‏، ص 866، بیروت، دار القلم‏، چاپ اول.[2]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ‏15، ص 388، بیروت، دار صادر، چاپ سوم؛ بستانی، فؤاد افرام، مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی عربی- فارسی، ص 981، تهران، انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1375ش.[3]. زمخشرى، محمود بن عمر، مقدمة الادب‏، ص 120، مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران‏، چاپ اول.[4]. حمیرى، نشوان بن سعید،شمس العلوم‏، ج 11، ص 7141، دمشق، ‏دار الفکر، چاپ اول؛[5]. مصطفوی، حسن، التحقیق فى کلمات القرآن الکریم، ج ‏1، ص 435، بیروت، قاهره، لندن‏، دار الکتب العلمیة، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی‏، چاپ سوم، 1430ق؛ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏3، ص 9، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق.[6]. زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج ‏1، ص 335، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ سوم، 1407ق.[7]. انبیاء، 48.[8]. فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج ‏7، ص 131، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1420ق؛ لسان العرب، ج ‏15، ص 389.[9]. التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 1، ص 434‏؛ فرهنگ ابجدی عربی- فارسی، ص 272.[10]. لغت نامه دهخدا، واژه «تورات».[11]. آل عمران، 3؛ مائده، 44.[12]. اعراف، 145.[13]. مائده، 44؛ آل عمران، 3.[14]. آل عمران، 50؛ مائده، 46.[15]. مائده، 66.منبع: www.islamquest.net .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه