در رسانه‌ها هر از چندى خبر از تعقیب عدلى و محاکمات برخى از نویسندگانى است که متهم به اهانت به اسلام یا ذات الهى و یا تعرض به پیامبر (ص) یا یکى از ائمه (ع) مى شوند و برخى از محاکم حکم کفر این افراد و جدایى بین آنان و همسرانشان را صادر مى نمایند. نظر فقه جعفرى در این نوع مسایل چیست‌؟ آیا واقعاً این نوع افراد با ارتکاب چنین اعمالى در کتابهاى خود، در حکم کافر هستند؟

معیار در کفر و ارتداد تنها انکار توحید و رسالت است. اما انکار ضروریات با التفات به این که انکار آن مستلزم تکذیب رسالت پیامبر مى شود، کفر محسوب میشود. معیار کفر و ارتداد همین است و به علت و سبب دیگرى اثبات نمى شود. اما حکم مرتد این است که اگر ارتداد فطرى باشد بدین معنى که پدر و مادر شخص مرتد یا یکى از آن دو مسلمان باشد، قتل مرتد واجب مى شود و همسر او جدا شده و عده وفات مى گیرد و اموال او نیز بین ورثه تقسیم مى گردد. اما اگر مرتد ملى باشد، هرگاه در خلال سه روز توبه نماید، مشکلى وجود ندارد و گرنه در روز چهارم کشته میشود و اموال او با ارتداد از دست او نمى رود و عقد بین او و همسرش خود به خود فسخ مى شود. در این حالت اگر همسرش مدخوله باشد، عده طلاق مى گیرد. منبع: یکصد و یک سوال و جواب پیرامون حقوق مالکیت فکری از نگاه فقهی، محمد اسحاق فیاض، مترجم: سرور دانش، ناشر: دبیرخانه کنگره تجلیل از مقام علمی آیت الله العظمی فیاض، 1392 ش. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه