توشه رمضان

چرا از رمضان توشه عرفان نمی‌ گیریم و در ضیافت کرّوبیان به گرسنگی و تشنگی بسنده می ‌کنیم؟! مگر نه این است که امام رضا(ع) می‌ فرماید: «... در روزه انکسار شهوات نهفته است» (1) به راستی شهوات و لذات چیست و آیا شهوت عقلانی در شمار شهوت جسمانی و نفسانی جای دارد؟ مراد درس آموز بزرگ مکتب رضا امام راحل از عبارت «این ضیافت الاهی در هم شکستن تمامی مراتب شهوات در انسان است» چیست؟ مراتب شهوات کدام است و ما در کدام مرحله ‌ایم؟ اگر شهوات را شناختی و آن ها را یکی پس از دیگری در هم شکستی و در ضیافت الاهی پای گذاشتی، بی ‌شک خویش را در جمع ملکوتیان خواهی یافت. اگر از همه آن مراتب بالایش شد. - چنان که حضرت فاطمه زهرا(س) فرمود: «خداوند به جهت تثبیت اخلاص، روزه را واجب ساخت» (2) - به مقام تثبیت اخلاص نائل می شوی؛ و گرنه در خاک باقی می ‌مانی و مصداق این سخن رسول خدا(ص) خواهی شد: «بسا روزه‌ داری که بهره ‌اش از روزه گرسنگی و تشنگی است.(3) به راستی اگر واپسین سفیر الاهی فرمود «روزه صیرورت و شدن را دقیق و لطیف می کند»،(4) پس چرا در ما تغییری پدید نمی‌ آید؟ مگر خالق هستی در قرآن صیرورت و شدن را به سوی خود نمی داند - الی اللّه المصیر -(5) پس چرا در روش های مان تغییری نمی ‌بینیم؟! اگر روزه در کلام صادق مصدّق(ع) «سپری در برابر آتش است»، چرا سپر روزه به دست نمی‌ گیریم و در حریم امن ضیافت خداوند گام نمی‌ نهیم؟ عزیز اللّه مهریزی پی نوشت ها: 1. میزان الحکمه، ج 5، ص 465 2. همان، ج 5، ص 466 3. همان، ص 469 4. همان، ص 466 5. نور (24): 42 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه