آيا اگر به حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ مسيح توسل کنيم اشکال دارد يا نه؟

توسل در لغت دنبال کردن چيزي است با ميل و رغبت يا تقرب جستن و يا چيزي که باعث تقرب به ديگري از روي علاقه و رغبت مي شود. مقصود از توسل در اصطلاح مسلمانان تمسک جستن به اولياي الهي در درگاه خداوند به منظور بر آمدن نيازهاست. بدون شک آدمي براي تحصيل کمالات مادي و معنوي، به غير خود؛ يعني خارج از محدوده وجودي خويش، نيازمند است عالم هستي بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار شده و تمسک به سبب ها و وسايل براي رسيدن به کمالات مادي و معنوي، لازمه اين نظام است. نکته مهمي که تذکر آن لازم است اين است که مسلمانان در توسل، خداوند را حاجت دهنده مي دانند و از اولياي الهي مي خواهند براي برآورده شدن حاجتشان از درگاه الهي درخواست کنند، درخواست دعا، موثر دانستن غير خدا نمي باشد، بلکه اعتراف به اين مطلب است که تنها حاجت دهنده و مؤثر در عالم هستي خداي متعال مي باشد و اين در حقيقت توجه به خدا مي باشد. در آيه شريفه 35 سوره مائده آمده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ...». اي مؤمنان پرواي الهي داشته باشيد و به سوي او وسيله تحصيل کنيد. با توجه به اين که در کلمه وسيله قيدي نيامده استف شامل هر چيزي مي شود که صلاحيت نزديک شدن انسان به خداوند متعال را دارد. انواع توسل در قرآن و سنت: 1. توسل به اسماء حسني و اوصاف خداوند متعال وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَي فَادْعُوهُ بِهَا.... براي خداوند منان اسم هاي نيکویي مي باشد؛ با آنها خداوند را بخوانيد. 2. توسل به عمل صالح (روزه، نماز، دستگيري ايتام، و...) حضرت علي ـ عليه السلام ـ در خطبه 110 نهج البلاغه، حديثي درباره اين مطلب بيان فرموده اند. 3. توسل به خداي متعال به واسطه دعاي انسان صالح و رباني (پيامبران و امامان معصوم و انسان هاي پاک و الهي). و چون حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ يکي از پيامبران و بندگان صالح خداي متعال مي باشد، مي شود ايشان را واسطه قرار داد و خداي متعال را به حق ايشان خواند و حاجت خواست. نويسنده تفسير نمونه، شفاعت پيامبران و امامان و بندگان صالح خداي متعال را باعث تقرب به ساحت قدس پروردگار مي داند. آلوسي مفسر اهل سنت نيز مي گويد: توسل جستن به مقام غير پيامبر در پيشگاه خداوند بلامانع است، مشروط به اين که آن شخص واقعا در پيشگاه خداي متعال مقام و منزلت معنوي داشته باشد. انس بن مالک مي گويد: روزي که فاطمه بنت اسد (مادر حضرت علي ـ عليه السلام ـ ) وفات نمودند، پيامبر دستور داد قبري را حفر کردند، آن گاه خود حضرت وارد قبر شد و در آن خوابيد و چنين دعا فرمودند: «اللهم اغفر لامّي فاطمة بنت أسد وسّع عليها مدخلها بحق نبيّک و الانبياء الذين من قبلي». خدايا مادرم فاطمه بنت أسد را بيامرز و جايگاه او را وسعت بخش به حق پيامبرت و پيامبران قبل از من. پس روشن مي شود؛ اولا: منعي از شرع در توسل به انبياء الهي نرسيده است. ثانيا: از کلمه «وسيله» در آيه 35 سوره مائده و سيره رسول اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فهميده مي شود اشکالي در توسل به حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ و انبياء عظام الهي نمي باشد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه