از نظر جهان بینى اسلام، مطالعه نفس عمل به تنهائى کافى نیست، بلکه عمل، به ضمیمه محرّک و انگیزه آن، ارزش دارد.لطفا در این خصوص توضیح بفرمایید.باتشکر

سوال کاربردی و بسیار خوبی است که در حل بسیاری از مسائل اعتقادی کاربرد دارد.از نظر اسلام ، کارِ برای خدا پذیرفته است و اگر کاری برای غیر او باشد فایده‌ای ندارد. توضیح این مطلب:حُسن فعلی عمل، به تنهایی در پذیرش عمل کافی نیست یعنی اگر ظاهرِ کاری خوب بود نمی‌شود گفت که خدا آن را می‌پذیرد بلکه به غیر از حُسن فعلی ، حُسن فاعلی نیز لازم است یعنی شخصی که کاری را انجام می‌دهد ، باید کار را با اخلاص و برای رضای خدا انجام بدهد که لازمه‌ی کار مخلصانه ایمان نیز هست.اخلاص یعنی کارِ برای خدا؛ این همان محرّک و انگیزه‌ای است که مانند اکسیر عمل می‌کند و قیمت و ارزشِ کار را تعیین می‌کند. یک عملِ کوچک ولی با اخلاص، عمل را تا آنجا بالا می‌برد که نمی‌شود روی آن ارزش گذاشت وفقط خدا مزد آن را می‌داند.در روایات برای مخلص و عمل مخلصانه ویژگی‌هایی بیان شده است: 1- مخلص دوست ندارد در برابر کاری که برای خدا می‌کند تمجید و ستایش شود. 2- دوست دارد فقط خدا او را بر انجام آن کار بستاید. 3- مخلص در کار خود، تنها به خدا دل می‌بندد. 4- مخلص از مردم هیچ چیز نمی‌خواهد. 5- به خدا اعتماد دارد لذا نیازی ندارد برای غیر او کاری انجام دهد.پس خدا کارِ خوبی را می‌پذیرد که فردِ با ایمان، آن را برای خدا انجام دهد. حال اگر افرادی که منکر خدا هستند کار خوبی را انجام دهند، دو صورت مفروض است: اگر در انکارِ خدا عناد دارد، به خاطر حالت استکبار و جبهه‌گیری در مقابل حق ، از او پذیرفته نیست. اما اگر عنادی با خدا ندارد و کار را برای خدمت به خلق انجام می‌دهد، چون در ادامه‌‌ی خدمتِ به خدا است، مأجور است و بالاخره چیزی به او می‌دهند.برای مطالعه بیشتر در این زمینه می‌توانید به کتابِ عدل الاهی نوشته شهید مطهری رضوان الله علیه مراجعه کنید. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه