ادیان مختلف در احکام مرگ و آداب کفن و دفن چه تفاوت و شباهت‌هایی با هم دارند؟

پیروان ادیان و آیین های مختلف احکام و آداب متفاوتی در مسائل مربوط به اموات شان دارند. این آداب و احکام برخی از شریعت و سنت های دینی این ادیان را تشکیل می‌دهد. آداب و احکام کفن و دفن ميت در اسلام 1. مسلماني که در حال جان دادن مي‌باشد بايد آن‌را به پشت بخوابانند به طوري که پاهايش به طرف قبله باشد. 2. مستحب است شهادتين (شهادت به يکتايي خداوند و رسالت پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ) و اقرار به امامت دوازده امام ـ عليهم السلام ـ و ساير عقايد را به او تلقين کنند. 3. مستحب است، چشم ها و لب ها و چانه ميت را ببندند و دست و پاي او را دراز کنند و پارچه اي روي او بيندازند. 4. واجب است ميت را بايد سه غسل بدهند: 1. با آبي که با سدر مخلوط باشد؛ 2. با آب کافور؛ 3. با آب خالص. 5. کسي که ميت را غسل مي دهد بايد مسلمان دوازده امامي، بالغ و عاقل باشد و به قصد قربت انجام دهد. 6. بعد از هر سه غسل بايد ميت را حنوط کنند يعني به پيشاني، کف دست و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها کافور بمالند. 7. ميت مسلمان را بايد با سه پارچه کفن کرد: 1. لنگ، که از ناف تا زانو را بپوشاند؛ 2. پيراهن که از سرشانه تا نصف ساق پا برسد؛ 3. پارچه بلندي که تمام بدن ميت را بپوشاند به قدري که بستن دو سر آن ممکن باشد. 8. خواندن نماز ميت که داراي پنج تکبير مي باشد واجب است. 9. دفن ميت، واجب است ميت را طوري در زمين دفن کنند که بوي او بيرون نيايد و درندگان هم نتوانند بدنش را بيرون آورند، ميت را بايد در قبر به پهلوي راست بخوابانند که جلوي بدن او رو به قبله باشد. زرتشتيان زرتشتيان بدان گونه که براي روح انسان احترام قائلند به جسد آنها ارزشي نمي گذارند، از جمله رسوم آنها اين است که چندين بار سگي را بر فراش مرده مي برند تا به او خیره شود زيرا نگاه سگ باعث باز داشتن و متوقف نمودن ديوان مي شود. جسد نبايد در زمين دفن شود زيرا زمين را آلوده مي سازد بلکه آن را روي تخته سنگي بر فراز برجي که دخمه نام دارد و در محلي دور افتاده واقع است مي گذارند تا طعمه پرندگان وحشي شود. از سال 1920 ميلادي در تهران و کرمان قبرستان هايي براي زرتشتيان احداث گرديد، زرتشتيان يزد و دهات اطراف آن و پارسيان هند هنوز تابع رسم قديمند و آن را براي جسدي که رو به فساد است پاياني سريع و زيبا مي دانند؛ زيرا فقط کمي پس از نهادن جسد بر فراز دخمه جز استخوان هايي تميز چيز ديگري در معرض خورشيد و ماه قرار نمي گيرد. زرتشتيان مؤمن و متمسک شديدا از دفن اجساد در زمين منزجرند. آئين هندو هندوان مردگانی بالاي دوازده سال خود را با آتش مي سوزانند و مردگان زير دوازده سال را دفن مي کنند. در آیين هندو عقیده ای به نام مکشه مطرح می باشد و معنای آن این است که هدف نهايي انسان، نجات روح از تمام بدبختي هاي زندگي و رسيدن به مرتبه کمال از طريق نفس مي باشد) در راستاي رسيدن به مکشه دو عقيده وجود دارد: 1. سمساره يعني انتقال روح به بدن هاي ديگر از حيوانات و موجودات. 2. کرمه يعني کيفيت و چگونگي تولد ثاني هندوها براي فرار از تولد ثاني. در آیین هندو قانون سوزاندن مردگان برای این هدف وضع شده است؛ چون آن‌را بهترين راه تسريع در رسيدن ميت به زندگي بعدي که همان نيروانا يا دانايي بهشت است مي داند. براي سوزاندن مرده روي خاک گودالي به عمق 20 سانتي متر حفر مي کنند به اندازه اي که يک نفر در آن دراز بکشد. روي آن از چوب هاي آماده‌ی سوختن پوشيده مي شود و مرده را روي آن مي گذارند سپس پسر ارشد آتش را بر مي افروزد بعد از سوختن کامل، خاکسترش را بر مي دارند. رسم دردناک ديگري که در عصر حاضر با آن مخالفت شده، سنت سوزاندن زن بيوه، همراه با جسد شوهرش مي باشد. اقوام ابتدائي اقوام ابتدايي معتقدند که روح انسان پس از جدايي از بدن داراي قدرت و نيرو است و مي تواند در سرنوشت بازماندگان تأثير بگذارد، روح ممکن است از بي توجهي بازماندگان خشمگين گشته، به آنان آسيب رساند... از اين رو، اقوام ابتدايي قبور اموات را به صورت خاصي مي ساختند و در آنها خوردني و آشاميدني و حتي اشياي گرانبها قرار مي دادند گاهي در زمان هاي قبل همسر و خدمتگزاران يک فرد به همراه او دفن يا همراه او در آتش سوزانده مي شد. يهوديت يهودي ها پس از مرگ به دليل احترام به روح مرده، مراسم کفن و دفن را فورا انجام مي دهند يهوديان ارتدوکس (انديشه هاي عصر روشنگري را به شدت رد مي کردند و بر همان انديشه هاي قديمي پاي مي فشردند) جسد ميت را نمي سوزانند و جسد را در يک زمين متبرک دفن مي کنند اين بدان معناست که يهوديان، قبرستان هاي خاص خود را دارند، رسم آنان بر اين است که مقداری کمي از خاک سرزمين اسرائيل را روي تابوت بريزند. در آيين يهود دست زدن به شخص محتضر ممنوع است و لمس کردن آن به مثابه قتل نفس است. بعد از اين که محتضر جان تسليم کرده، پر مرغي را جلوي بيني او مي گيرند اگر تکان نخورد حتما فوت کرده است. درموقع جان دادن او را تنها نمي گذارند و تمام کساني که نزد مرده حضور دارند بايد لباس هاي خود را پاره کنند. يهوديان ميت را غسل مي دهند و با آب گرم تمام بدن او را مي شويند. اگر بچه در هفته اوّل تولد بميرد، او را در کنار قبر ختنه کرده و نامي براي او مي گذارند و دفن مي کنند. در هنگام دفن هر چهار قدم به چهار قدم مکث مي کنند و زماني که آن را وارد قبر مي کنند دعاي مخصوص مي خوانند. مسيحيت يکي از آيين هاي مسيحي که توسط اسقف يا کشيش اجرا مي شود، مراسم تدهين مي باشد. بيماران رو به مرگ به صورت خاصي روغن مالي مي شوند. اين عمل تدهين ناميده مي شود. و پس از مردن آن‌را در تابوت قرار مي دهند و به خاک مي سپارند. مسيحيان اوّليه تا سده چهارم مانند يهوديان و رومي ها مردگان خود را در دخمه هاي زيرزمين دفن مي کردند که داراي شبکه هاي گسترده اي از دالان ها و اتاقک ها بود و در آنها يک کليساي کوچک براي اجراي مراسم تدفين وجود داشت. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه