مراد از فراز شریف «اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آَمَنُوا» چیست؟

آیه ی شریف «ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آَمَنُوا، وَأَنَّ الْکَافِرِینَ لاَ مَوْلَى لَهُمْ» می فرماید: مؤمنان صاحب و مولا دارند و مولاى آنان خداوند است. شگفتا از این آیه! مى ‏فرماید: اهل دنیا و کافران مولا ندارند. این آیه از آیات علمى و روان‏شناسى قرآن کریم است. کسى که مولا نداشته باشد از زندگى مأیوس مى‏ شود، در زندگى با ترس و بزدلى درگیر است و شخصیت ثابتى ندارد و به نرخ روز نان مى ‏خورد. آنان که خودکشى مى‏ کنند نیز مولا ندارند. کسى که مولا دارد پاى مولاى خویش مى‏ ایستد و اگر هفتاد بار نیز گردن وى را بزنند و تیغ عالم را به حلقومش نمایند، او در خون خود مى‏ غلطد و به پاى مولاى خویش و براى مولاى خویش و به سوى مولاى خویش مى‏ رود. منبع: پایگاه حضرت آیت الله العظمی نکونام (دامت برکاته). .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه