اگر كفر معاويه به خاطر جنگ با علي عليه السلام ثابت شود، پس چرا امام حسن عليه السلم با وي صلح نمود؟

كفر معاويه نه تنها به خاطر جنگ با علي عليه السلام بلكه به دلائل مختلف ديگري نيز ثابت شده است و از مسلّمات است كه در ذيل به بعضي از آن دلائل اشاره مي‌شود.1- خداوند در قرآن كريم مي‌فرمايد: «...وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلا طُغْيَانًا كَبِيرًا[1] ؛ و ما آن رويايي كه به تو نشان داديم فقط براي آزمايش مردم بود، همچنين شجرة ملعونه (درخت نفرين شده) را كه در قرآن ذكر كرده‌ايم، ما آن‌ها را بيم داده و (انذار) مي‌كنيم، اما جز طغيان عظيم چيزي برآنها نمي‌افزايد.»در مورد تفسير اين آيه، مفسرين از جمله فخر رازي و سيوطي در ذيل آورده‌اند كه :پيامبر صلي الله عليه و سلم در عالم رؤيا ديد كه بني‌اميّه مانند بوزينگان بر منبر آن حضرت بالا و پايين مي‌رونددر اين هنگام جبرئيل آية مذكور را بر پيامبر صلي الله عليه و سلم نازل كرد.پس وقتي خداوند متعال نژاد بين‌اميه را شجرة ملعونه خطاب مي‌كند و قطعاً معاويه که اصلي‌ترين شاخه اين درخت مي‌باشد، ملعون است و مورد لعن الهي واقع مي‌شود، چگونه مي‌تواند از كفر و شرك به خداوند منزه باشد.2- خداوند مي‌فرمايد: « وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا[2] ؛هر كس فرد با ايماني را از عمد به قتل برساند، مجازات او دوزخ است ‌در حالي كه جاودانه در آن مي‌ماند و خداوند بر او غضب مي‌كند و او را از رحمتش دور مي‌سازد و عذاب عظيمي براي او آماده ساخته است.»و مي دانيم معاويه كه خود را خليفة مسلمين مي‌دانست سمّي را براي جعده فرستاد و گفت: اگر حسن بن عليعليه السلام را به قتل برساني، يك صد هزار درهم به تو مي دهم و همسر فرزند خود،‌يزيد مي نمايم و چون جعده دست خود را به خون آن حضرت آلوده كرد و سمّ را به ايشان خورانيد، معاويه يكصد هزار درهم را به او داد، ولي او را به ازدواج پسرش يزيد درنياورد.[3]آيا به شهادت رسانيدن امام حسن عليه السلام كه پيامبر صلي الله عليه و سلم دربارة او و برادرش امام حسين-عليه السلام- فرمود: «ان الحسن و الحسين سيداشباب اهل الجنة»[4] موجب كفر و مشمول آيه فوق نمي‌شود؟آيا پيامبرصلي الله عليه و سلم در حديثي نفرمود:«همانا خداوند حرام كرد بهشت را بر كسي كه ظلم روا دارد نسبت به اهل بيت من يا آن‌ها را به قتل برساند يا آن‌ها را غارت كند يا دشنام بدهد.» [5]وفرمود: «بهشت حرام شده است بر كسي كه بر اهل بيتم ظلم روا دارد و مرا به واسطه اذيت رسانيدن به عترتم، اذيت نمايد.»[6]آيا قتل حجر بن عدي و هفت نفر از ياران و اصحاب او كه به امر معاويه موجب كفر و لعن او نمي‌شود؟[7]3- در كتب اهل سنّت آمده است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و سلم فرمود:«هنگامي كه ديديد معاويه بر منبر من نشسته است پس او را بكُشيد.» [8] منظور از منبر در اين روايت دو چيز مي تواند باشد؛1- مطلق منبر يعني هر منبري كه معاويه برآن بالا برود و دعواي اسلام كند و خطبه بخواند آن منبر از براي رسول خدا صلي الله عليه و سلم محسوب مي‌شود و منبر پيامبر صلي الله عليه و سلم و اسلام است و رفتن معاويه به آن حرام مي باشد .2 - و اگر خاص منبر رسول خدا صلي الله عليه و سلم در مسجد النبي باشد، نيز بنا به نقل ابن سعد در طبقات معاويه به مدينه آمده و بر منبر رسول خدا صلي الله عليه و سلم بالا رفته و قسم ياد كرد كه ابن عمر را خواهم كشت.[9]پس در هر دو صورت معاويه واجب القتل بوده است و مسلمين در اين موضوع مسامحه كرده اند و كسي را كه پيامبر صلي الله عليه و سلم دستور قتلش را صادر كند،‌مرتد است و كافر و موجب لعن او مي‌شود.4- از جمله دلائل واضحه بر كفر معاويه، سبّ و دشنام دادن بر اميرالمؤمنين علي عليه السلام بود؛ معاويه دستور داده بود در قنوت نماز، خطبه هاي نماز جمعه، منبرها و مجالس، علي بن ابي‌طالب عليه السلام را سبّ نمايند و بطور قطع آن كسي كه امام الموحدين، برادر رسول خدا، زوج البتول، اميرالمؤمنين علي بن ابي‌طالب را در حيات و ممات آن بزرگوار سبّ نمايد يا به آن امر كند، ملعون و كافر است، زيرا پيامبرصلي الله عليه و سلم فرمود:«مَن سَبَّ عَليّاً فقد سَبَّن و من سبّني الله فَقَد سبَّ.[10] ؛ هر كس سب و دشنام دهد علي-عليه السلام- را در واقع مرا دشنام داده است و هر كس مرا دشنام دهد همانا خداوند را دشنام داده است.»و باز پيامبرصلي الله عليه و سلم در خصوص علي بن ابي‌طالب عليه السلام مي‌فرمايد:«يا علي انت سيّد في الدنيا و سيد في الاخرة، حبيبك حبيبي، و حبيبي حبيب الله و عدوّك عدوّي و عدوّي عدوّالله والويل لمن ابغضك بعدي[11] ؛اي علي تو آقا هستي در دنيا و آخرت، دوستدار تو، دوست من است و دوستدار من دوست خداست و دشمن تو، دشمن من است و دشمن من، دشمن خداست و واي بر كسي كه بغض تو را بعد از من داشته باشد.»در روايت ديگر پيامبر صلي الله عليه و سلم فرمود:«مَن احبني فليحب عليّاً و من أبغض عليّاً فقد أبغضني، و من أبغضني فقد أبغض الله عزّوجل و من أبغض الله ادخله النار[12] ؛ كسي كه دوست بدارد مرا، بايد دوست بدارد علي را و كسي كه نسبت به علي بغض روا دارد مرا مورد بغض قرار داده و كسي كه بغض مرا داشته باشد خدا را مورد بغض قرار داده كه نتيجه اش آتش جهنّم است.»در روايت ديگر پيامبرصلي الله عليه و سلم فرمود:«لا يبغض عليّاً مؤمن و لا يحبّه منافق[13] ؛ مؤمن بغض عليعليه السلام را ندارد و منافق هم او را دوست نمي‌دارد.»و مثل اين روايات و مضامين بسيار است كه قطعاً كفر معاويه را اثبات مي‌كند.صلح امام حسن مجتبي عليه السلام با معاويه نه براي برسميت شناختن وي و مومن دانستنش از سوي امام حسن مجتبي عليه السلام بود بلکه همانگونه که در جاي خود مفصل بحث شده است در همين صلح نامه نيز امام عليه السلام بر حقانيت خود و باطل بودن معاويه اصرار داشتند ولي چون جنگ را با آن موقعيت به نفع اسلام نمي دانستند براي حفظ اصل دين با معاويه صلح کردند .معرفي منبع جهت مطالعه بيشتر:1. النصايح الكافيه لمن يتولي معاويه؛ ابي عقيل حضرمي. .

سامانه پاسخگویی به سوالات و شبهات

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/28

لینک کوتاه