یکی از استراتژیک ترین خطاهای آنکارا که می تواند در آینده نه چندان دور برای این کشور و همچنین چند کشور دیگر منطقه بحران آفرین باشد، سفر بی هنگام و عاری از خرد و عقلانیت سیاسی احمد داوود اوغلو، وزیرخارجه این کشور به منطقه کردستان عراق و گفت وگو با مقامات آن است. این سفر در ادامه ...

یکی از استراتژیک ترین خطاهای آنکارا که می تواند در آینده نه چندان دور برای این کشور و همچنین چند کشور دیگر منطقه بحران آفرین باشد، سفر بی هنگام و عاری از خرد و عقلانیت سیاسی احمد داوود اوغلو، وزیرخارجه این کشور به منطقه کردستان عراق و گفت وگو با مقامات آن است. این سفر در ادامه ... حزب «اعتدال و توسعه» ترکیه که علاوه بر دولت، اکثریت قابل توجه کرسی های پارلمان این کشور را نیز در اختیار دارد، طی دو سال اخیر، به خصوص از زمانی که بیداری اسلامی در کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه شکل گرفته، دچار خطاهای استراتژیکی شده است که می تواند تأثیر فراوانی بر آینده سیاست های داخلی و خارجی آن در سطوح مختلف بگذارد. این حزب که چندی پیش از سیاست به صفر رساندن تنش ها در میان همسایگان خود صحبت می کرد، امروز با بسیاری از همسایه های دور و نزدیک مشکل پیدا کرده و با ادامه چنین روندی با دیگر کشورهای منطقه که هنوز با آنها روابط نسبتاً غیرتنش زایی دارد نیز، در مسیر تنش زایی قرار خواهد گرفت، اما یکی از استراتژیک ترین خطاهای آنکارا که می تواند در آینده نه چندان دور برای این کشور و همچنین چند کشور دیگر منطقه بحران آفرین باشد، سفر بی هنگام و عاری از خرد و عقلانیت سیاسی احمد داوود اوغلو، وزیرخارجه این کشور به منطقه کردستان عراق و گفت وگو با مقامات آن است. این سفر در ادامه مخالفت های سیاسی ترکیه با نوری المالکی، نخست وزیر عراق و همچنین پناه دادن به طارق الهاشمی، معاون پیشین رئیس جمهور این کشور است که در عملیات های تروریستی ضد دولت مالکی دست دارد. حدود یک سال پیش از شروع تحولات منطقه، مقامات ترکیه بر اساس همان استراتژی خیالی به صفر رساندن تنش ها به عراق سفر و اعلام کردند که درصدد هستند تا روابط دو کشور را در حوزه ها و سطوح مختلف به خصوص در زمینه اقتصادی افزایش دهند، اما پس از مدت کوتاهی به بهانه ریشه کردن پ ک ک با جنگنده های خود وارد خاک عراق شده و بدون هیچ نتیجه ملموسی آن را بمباران کردند. این سیاست ابن الوقتی در قبال ایران و محور مقاومت نیز انجام شد تا نشانی باشد بر اینکه ترکیه حزب اعتدال و توسعه و دولت رجب طیب اردوغان دچار یک سردرگمی و گیجی سیاسی در عرصه منطقه ای شده است که در این بین، حتی به خودزنی نیز روی آورده است. وزیر امور خارجه ترکیه که تا دو سال پیش همه به احترام از او یاد می کردند و وی را فردی عمیق، استراتژیست و حتی برژینسکی ترکیه می دانستند، در سفر بدون هماهنگی با دولت مرکزی عراق به منطقه کردستان این کشور یکی از بزرگ ترین خودزنی های سیاسی منطقه ای را به ثبت رساند که ملت و گروه ها، احزاب و دولت های آینده ترکیه آن را نخواهند بخشید. ترکیه اگر چه در این سفر به مالکی پیام فرستاد که با سیاست های منطقه ای او و همچنین تهران مخالف است، اما هیچ نفهمید که چنین سفری می تواند به رسمیت شناختن کردستان مستقل به معنای کلان آن باشد که بیش از هر کشوری مرزهای ترکیه را تهدید می کند. جدای از بحث ارمنستان، یکی از پرچالش ترین مسائل منطقه ای آنکارا به مسئله کردها بازمی گردد که همواره در حال جنگیدن، سرکوب و کشتار و همچنین زندانی کردن رهبران آنها است. تقریباً در هر ماه، ترکیه یا به کردهای منطقه حمله می کند یا از سوی آنها مورد حمله قرار می گیرد و هیچ گاه نمی خواهد آنها را به عنوان قومی همچون دیگر قوم های کشور به عنوان شهروند بپذیرد. این در حالی است که بیست درصد جمعیت این کشور یعنی یک - پنجم آن را کردها تشکیل می دهند، اما ترکیه همواره به آنها به عنوان مجرمانی که باید سرکوب شوند، نگاه می کند. بنابراین سفر نابهنگام و نابخردانه داوود اوغلو به منطقه کردستان عراق چه معنایی می تواند داشته باشد؟ آیا این سفر با برنامه و استراتژی خاصی همراه بوده یا تنها برای رساندن پیامی به دولت عراق است که به گونه ای خودزنی برای آنکارا نیز محسوب می شود. این تنها خطای استراتژیک ترکیه طی چند ماه اخیر نیست، بلکه سیاست های آمریکایی این کشور در قبال سوریه که در آنجا هم مسئله کردها و دیگر قومیت ها را در برمی گیرد نیز وجود دارد. ترکیه از یک سو از دموکراسی سخن می گوید و از سوی دیگر، قومیت ها را در کشور خود و حوزه اطراف آن سرکوب می کند، همچنین از یک سو از چرخش نخبگان بر مبنای تفکرات دموکراتیک دفاع می کند و از سوی دیگر برای سرنگونی دولت در سوریه به تروریست ها سلاح های سبک و سنگین ارسال می کند. هم به ظاهر از مقاومت دفاع می کند و در برابر رژیم صهیونیستی موضع می گیرد و هم در مقابل اصلی ترین اضلاع محور مقاومت صف آرایی کرده و حتی برای سرنگونی دولت آن به شکل آشکار و پنهان فعالیت می کند. چنین سیاست تهوع آوری برای حزب اعتدال و توسعه دو پیامد بسیار بزرگ خواهد داشت که به راحتی قابل جبران نیست. ابتدا اینکه ترکیه اعتبار سیاسی خود را در بین ملت ها و دولت های منطقه، حتی کشورهایی که در حال حاضر با آن دوست هستند را از دست می دهد، زیرا این کشورها احساس می کنند که سیاست ابن الوقتی ترکیه هر لحظه ممکن است علیه و در برابر آنها نیز قرار گیرد، بنابراین نمی توان به آن اتکا کرد. این مسئله ضربه سختی به اعتبار ترکیه در سطح کلان زده است، اما مسئله دوم، به حزب حاکم و دولت اردوغان بازمی گردد. سیاست های بی اعتبارساز این دولت سبب شده تا در داخل و از سوی مردم، گروه ها و احزاب مختلف از جمله ملی گراها به شدت مورد انتقاد قرار گیرند و در انتخابات آینده با چالش روبه رو شوند. مردم ترکیه در چنین شرایطی فکر می کنند که دولت به جای تنش زدایی به تنش زایی مفرط در منطقه روی آورده که هزینه های زیادی روی دست آنها گذاشته است. بصیرت/91/06/13 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه