می دانیم انسان در آخرت با روح و جسم محشور می شود، پس باید در مکان مادي قرار گیرد. در نتیجه مکان اهل بهشت و جهنم باید محدود باشد؟

انسان چه در دنیا و یا عالم برزخ و آخرت، جدا از بدن نمی باشد، امّا لازمه بدن و جسم داشتن این هم نیست که حتماً بدنی و جسمی داشته باشد که در دنیا داشته است و بدن مادّی طبیعی باشد. نیاز روح به بدن تنها به عالم ماده خلاصه نمی شود، بلکه در عالم برزخ و قیامت نیز روح دارای بدنی است که متناسب با خصوصیات آن عالم است. لذا هر روحی دارای سه بدن است که عبارتند از: مادّی، جسم برزخی و قالب قیامتی به عبارت دیگر، روح انسانی همواره نیازمند جسم است. تا زمانی که در عالم ماده است، نیازمند جسمیّت مادی و طبیعی و با همه خصوصیات آن، مانند شکل، رنگ، و اندازه. و ابتدای ورود روح به عالم برزخ، مساویست با همراه شدن آن با قالب برزخی و مثالی، که اگر چه واجد خصوصیات ماده است امّا فاقد خود ماده می باشد. از همین رو سنگینی حجمی که نیازمند مکان باشد ندارد. بنابراین، جسمی که در قیامت با روح همراه است همان جسم دنیایی است؛ امّا با یک سری تفاوت ها و تغییرهایي که در آن حاصل شده است. این جسم بسیط است و جسم دنیایی مرکب می باشد. و از خصوصیات جسم اخروی آن است که اگر لذّت باشد و یا درد، با تمام بدن حسّ کرده و لذّت می برد. و رنج می کشد. بر خلاف جسم دنیایی تا اگر یکی از قوای پنج گانه حسّی لذتی و یا رنجی ببرد، حسّ دیگر نه از آن لذت می برد و نه رنج، مثلاً شیرینی و تلخی را فقط ذائقه حس می کند، دیدنی و شنیدنی ها را فقط سامعه و باصره درک می کنند ولی این قاعده، جسم قیامت و آخرت همان جسم دنیایی است؛ اما بر اثر تکامل و عبور از خصوصیات ماده تلطیف شده و به جسمی تکامل یافته تبدیل می گردد که با خصوصیات آن عالم سازگاری دارد. مثالی که بیانگر این مطلب باشد: مثلاً اگر کمی مقدار خمیر پهن شده نان را روی صفحه نقاله تنور بگذارد، چیزی که از طرف دیگر آن بیرون می آید یک عدد نان است که با معده انسان تناسب داشته و هضم آن برای معده انسان آسان است. این نان همان خمیری است که در ابتدا روی نوار نقّاله گذاشته شده است. قبل از عبور از فضای تنور، با معده سازگاری نداشت امّا بعد از عبور از فضای گرم تنور، تغییراتی در آن، ایجاد شده و در جهت تکامل و تناسب سازی با معده شده است. در این لحظه می تواند ادعا کنند که این چیزی که الان در دست انسان است، همان چیزی است که اولاً بود. و هم چنین می تواند ادعا کرد که این چیز با اوّلی تفاوت دارد. بنابراین، انسان در آخرت با روح و جسم محشور می شود، منتهی هر عالم نسبت به تناسب خود، جسم دارد که خصوصیات آن عالم را دارا می باشد. جسمی که در بهشت و یا جهنم قرار مي گیرد، تناسب به آن مکان دارد که هیچ گونه محدودیت در آن احساس نمی شود. با چشم سر هم دیده می شود ولی محدودیت مکانی ندارد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه