منظور از صفات فعل، صفاتى است که به افعال خداوند بستگى دارد و از افعال خدا انتزاع می گردد و قبل از آن که آن فعل از او صادر شود آن وصف بر او اطلاق نمى گردد مانند خالق، رازق، محیى، ممیت. تا خلقت و آفرینشی از خداوند صادر نگردد او را نمی توان بالفعل به صفت خالق متصف ساخت و همچنین است در مورد سایر صفات فعلی خداوند. در واقع ، انسان با نظر به مقام فعل و عمل خداوند صفاتی را انتزاع می کند و به خداوند نسبت می دهد بر خلاف صفات ذاتی که تنها ذات خداوند برای درک چنین صفاتی کافی است. به هر حال ، تمام دانشمندان اسلامی متفقند بر اینکه: صفات افعال چیزی غیر از ذات و منتزع از فعل الهی می باشد. .

منظور از صفات فعل، صفاتى است که به افعال خداوند بستگى دارد و از افعال خدا انتزاع می گردد و قبل از آن که آن فعل از او صادر شود آن وصف بر او اطلاق نمى گردد مانند خالق، رازق، محیى، ممیت. تا خلقت و آفرینشی از خداوند صادر نگردد او را نمی توان بالفعل به صفت خالق متصف ساخت و همچنین است در مورد سایر صفات فعلی خداوند. در واقع ، انسان با نظر به مقام فعل و عمل خداوند صفاتی را انتزاع می کند و به خداوند نسبت می دهد بر خلاف صفات ذاتی که تنها ذات خداوند برای درک چنین صفاتی کافی است. به هر حال ، تمام دانشمندان اسلامی متفقند بر اینکه: صفات افعال چیزی غیر از ذات و منتزع از فعل الهی می باشد. . چند مورد از صفات خداى سبحان که در خارج است و حاکى از ذات و فعل ذات بارى تعالى است، اشاره مى شود.- 1خالق و رازق بودن خداوند. مسلما این صفت، قبل از آن که مخلوقى را بیافریند و روزى دهد، بر او اطلاق نمى شد؛ یعنى، وصف خالق و رازق در بیرون قبل از خلق صادق نبود. این بدین معنا نیست که قدرت بر خلقت و روزى دادن نبود. قدرت موجود بود اما صدق این اوصاف بعد از خلق است. همچنین است صفات دیگری چون فاطر، بارى، فالق، تواب، کریم، حمید، رحمن، رحیم و سایر اوصاف. براى آگاهى بیشتر ر.ک:- 1الهیات، جعفر سبحانى، ج 12 - پیام قرآن، مکارم شیرازى، ج 4- 3 شناخت صفات خدا، جعفر سبحانى4- آموزش کلام اسلامى، محمد سعیدى مهر، ج 1 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه