لطفا این حدیث را شرح دهید. امام کاظم علیه السّلام فرمودند: مَن وَلَّدَهُ الفَقرُ، اَبطَرَهُ الغِنی؛ کسی که زاده فقر باشد، ثروتمندی او را به طغیان و سرمستی می کشاند. (1)

شرح حدیث:از امتحانات سخت، دستیابی انسان به مال و منال و گم نکردن خویش است.گاهی انسان عمری را در فقر و فلاکت و تنگدستی گذرانده اند و به تعبیر امام کاظم(ع)، زاده فقرند. اینان وقتی به نوایی می رسند و چرب و شیرین دنیا را می چشند، خود را فراموش می کنند و سر به طغیان می گذارند؛ چون ظرفیّت «دارایی» را ندارند.یا رب روا مدار که گدا معتبر شودگر معتبر شود ز خدا بی خبر شود(2)از بدترین حالات انسان آن است که وقتی تهیدست و فقیر است، اهل تواضع و تسلیم و اطاعت و عبادت باشد، امّا وقتی به ثروت و مقام رسید، خدا و خلق خدا را فراموش کند و سرکشی ورزد.قرآن کریم می فرماید:«اِنَّ الإنسانَ لَیَطغی، اَن رَآهُ استَغنی(3)».انسان طغیان می کند، وقتی که خودش را بی نیاز ببیند.مگر قارون، دچار همین طغیانگری به سبب مال و گنجینه های فراوان نشد؟مگر بسیاری از افراد نیستند که وقتی وضع مالی شان خوب می شود، از خدا و مسجد و زیارت و مجالس روضه و نشست و برخاست با مستضعفان فاصله می گیرند؟این یعنی رفوزه شدن در «آزمون مالی».پی نوشت: 1. مسند الامام الکاظم(ع)، ج2، ص3572. حافظ گوید: در تنگنای حیرتم از نخوت رقیبیا رب مباد، آن که گدا معتبر شود3. علق(96)، آیات 6- 7.منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه