برای مراقبه و توجه در نماز چه دستوری می فرمایید؟

اوّل توجّه به اینکه نعمتی که ایشان به ما عنایت می‌کنند از جانب خدای متعال است. سپاس و تشکّر از الطاف الهی در مرحله‌ی اوّل و سپس تشکّر از زحمات استاد که انسان همواره تا آخر عمر خود را مرهون الطاف او بداند. تواضع کردن در برابر او تا آخر عمر و دعا کردن برای او تا آخر عمر و همچنین تجلیل از استاد چه در حضور او و چه در غیاب او را فراموش نکند.اگر انسان بر خلاف نظر علمی استاد، نظری دارد، اگر لازم باشد اسم او را در مقام مخالفت بیاورد خیلی با احترام بیاورد و تا می‌تواند اسم استاد را در رد کردن نظرات او نیاورد. به هر حال برخورد صحیح کلامی و عملی را با او داشته باشد. همچنین نسبت به نیازهای او متوجّه باشد که اگر نیازهای مادّی داشت، در جهت رفع نیازهای او از جانب خود یا از جانب دیگران حرکت کند و آن نیازها را تا می‌تواند برآورده کند و در خدمت استاد باشد.انسان نسبت به استاد اخلاقی وظایف بیشتری دارد. چون استاد اخلاقی تأثیر روحی ویژه‌ای برای انسان دارد. از این جهت از آن اموری که گفته شد، در رشد اخلاقی خود هیچ‌گاه غفلت از آن نداشته باشد. اگر خدای نکرده رشدی نداشت، از جانب خود بداند نه از جانب استاد اخلاقی. برای بالا رفتن مقامات استاد همواره دعا کند. این دعاگویی مخصوصاً برای استاد اخلاقی یک تأثیرات بسیار مهمّی در تکمیل روح شاگرد دارد. این‌ها گوشه‌ای از راهکارها برای جبران زحمات این اساتید است. .

طریق سعادت

مرجع:

ایجاد شده در 1402/02/28

لینک کوتاه