آیا علوم غریبه برای کسانی که در پی ظرفیت افزایش هست به دنبال چنین علوم که برگرفته از قرآن و اهل بیت و استفاده از استاد راه درست اشکالی دارد؟

پاسخ: 1- علوم غریبه، علومى مانند علم حروف و اعداد، علم اوفاق، جفر، (جفر صغیر و جفر کبیر) خافیه، کیمیا، لیمیا،هیمیا، سیمیا، ریمیا و علوم دیگر است که شیخ بهایى این علوم را در کتاب «کلّه سرّ» جمع کرده است که هر حرفى اشاره به علمى دارد. توضیح این علوم در جلد اول «المیزان» ، ص 246 نیز بیان شده است.2- سفارش بزرگان اهل کمال و معنا این است که طالبان کمال و قرب خداوند عمر ارزشمند و سرمایه نفس جوانی را صرف اموری ماندگار و اساسی که آنها را به عالم معنا و به هدف آفرینش و خلقت نزدیکتر سازد, بنمایند و از فرصت محدود عمر و جوانی, بهترین و بیشترین استفاده را بنمایند. به همین خاطر بزرگان اهل کمال و متخصصین علوم الهی و سیر الی الله مانند مرحوم قاضی (اعلی الله مقامه الشریف) فرزندان خود را از آموختن علوم غریبه و صرف عمر در راه تحصیل آنها منع می کردند در عوض آنها را به یاد و ذکر و مراقبه پروردگار و تلاش در راه بندگی و معرفت او ترغیب و تشویق می کرده اند. 3- این گونه علوم با وجود داشتن آثاری مطلوب، دارای آفات و آثار نامطلوب فراوانی نیز می باشند و هر چند مدعیان فراگیری و برخورداری از این علوم زیاد و فراوان می باشند ولی در عین حال اساتید این فن که هم در کار خود خبره و متخصص باشند و هم قابل اعتماد و وثوق باشند و اهل شیادی کلاه برداری و شهرت و مرید پروری و اسم و رسم به هم زدن نباشند، بسیار کم است. 4- ورود در این راه علاوه بر خطراتی که دارد و امور ناشناخته ای که انسان با آنها مواجه می شود که ممکن است ایمان و اعتقاد و سلامت فکر و اندیشه او را با خطر مواجه سازد، از نظر ثمرات و بازدهی امر مشخص و شناخته شده ای نمی باشد. عده زیادی که وارد این وادی شده اند به انحرافات دچار شده اند. با انجام اموری مانند تسخیر جن دچار محرمات شده اند و از اسرار مردم سر درآورده و آبروی مردم را بر باد داده اند یا با احضار ارواح و ارتباط با مردگان و نقل اخبار و اسرار مردم وارد ورطه غیبت و تهمت و این گونه محرمات شده اند. و حتی عواقب وخیمی برای خود افراد داشته و موجب مشکلات روانی در آنها شده است بطوری که در مواردی کار این افراد به تیمارستان کشیده استبنابراین فایده ی این گونه علوم در قیاس با ضررهایشان، بسیار اندک است. عمده ضرر آنها اتلاف عمر است. لذا اولیاء الهی از آموختن آنها اجتناب می کنند و برخی اولیاء هم که آن را دارند، اغلب از طریق آموزش به آن نرسیده اند، بلکه به ایشان افاضه شده است. از منظر اولیاء، صرف عمر در غیر راه توحید، اسراف در عمر است که از بزرگترین گناهان کبیره است. 5- با توجه به اینکه اصل علوم غریبه واقعیّت دارد، اما، این امر با حکمت و سنت الهی منافاتی ندارد؛ زیرا شبیه چاقویی است که هم کاربرد خوب از آن می توان کرد و هم کاربرد بد و منفی، بطوری که با استفاده از یک چاقو می توان در عمل جراحی، شخصی را از مرگ نجات داد و از طرفی هم می توان با سوء استفاده از آن، یک شخصی را به قتل رساند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه