کفر به چه معنایی است؟ آیا تکبر ورزیدن و یا دروغ گفتن و یا هر گناه کبیره دیگری برابر است با کفر؟ دلیل اینکه قرآن ابلیس را کافر می داند، چیست در حالی که او بهتر از ما خدا را می شناسد؟!

در پاسخ به این پرسش به مطالب ذیل توجه نمایید : 1-کفر در لغت به معنای پوشاندن است و به همین دلیل به کشاورز که تخم را در زمین پنهان می کند کافر می گویند . کفران نعمت به معنای پوشاندن و کتمان آن و ترک شکر آن است . 2- کفر دارای انواع و مراتب و درجات متعددی است . در روایتی از حضرت صادق –ع- کفر در کتاب خدا به پنج قسمت تقسیم شده است که عبارتند از : 1و 2- کفر حجود و آن دو قسم است : انکار ربوبیت و انکار حق پس از علم و آگاهی 3-کفر نعمت 4- ترک چیزی که به آن امر شده است 5- کفر برائت به معنای بیزاری جستن از مشرکان البته بزرگترین کفر انکار وحدانیت خدا یا دین یا نبوت است و به تعبیر دیگر بدترین کافر کسی است که اصول یا ضروری دین را انکار نماید .3- گاهی کافر کسی است که از روی عمد و عناد حق و حقیقت را می پوشاند و آن را انکار می کند و گاهی به فردی گفته می شود که ندانسته و از روی جهل منکر حق است و در قرآن به هر دو فرد کافر گفته شده است . 4- در قرآن کریم به کسی که عملی و حکمی الهی را ترک کند و وظیفه خود را در مورد آن انجام نمی دهد کافر گفته شده است . مثلا در مورد ترک کننده حج در آیه 97 آل عمران چنین آمده است : و من کفر فان الله غنی عن العالمین . 5- انجام گناه و حتی گناهان کبیره انسان را کافر نمی کند ولی در عین حال گناه نوعی کفر به معنای لغوی آن یعنی پوشاندن حق و کفران نعمت است .6-کافر بودن ابلیس به معنای انکار ربوبیت و مبدا و خالق عالم نیست بلکه کفر شیطان از نوع پوشاندن حقیقت و کبر و غرور و نافرمانی امر و دستور خداوند است و بدترین بلاى جان انسان نیز همین کبر و غرور است که پرده هاى تاریک جهل بر چشم بیناى او مى افکند، و او را از درک حقایق محروم مى سازد، او را به تمرد و سرکشى وامى دارد، و از صف مؤمنان که صف بندگان مطیع خداست بیرون مى افکند، و در صف کافران که صف یاغیان و طاغیان است قرار مى دهد، آن گونه که ابلیس را قرار داد. کبر و غرور ممکن است خودش مستقیما کفر محسوب نشود، ولی به طور قطع یکی از عوامل و زمینه های کفر را در انسان به وجود می آورد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه