فرقه پنتکاستالیست ها دارای چه عقائدی هستند؟

نهضت پنتکاستال نهضت طرفداران احیای مذهبی استاتیک (نشئه ای) است که در چند دهه ی اول قرن بیستم به تشکیل جماعت های مجزا منجر شد. این نهضت، توجه خاصی به پدیده ی جهش مانند سخن گفتن با زبان روح القدس، و ایمان شفابخش کرد. همان گونه که از اسم آن برمی آید، از این تجربه ها، احیایی از فیض روح القدس را در اولین عید پنجاهه یا گلریزان در نظر دارد. اصل و زمینه ی احیای مذهبی پنتکاستالی، علاقه به الهام روح تازه ای بود برای همه ی کلیساها. و این علاقه برای احیا در دعاها ظاهر شد. یک نمونه از این دعاها عبارت بود از دعایی که روی کارت هایی در هزار نسخه منتشر شد و روی آن چنین نوشته شده بود: «آیا شما این را موضوع دعاهای روزانه خود قرار خواهید داد تا پاسخی دریافت دارید؟ خداوندگار برای ما احیای مذهبی می فرستد و اجازه دهید این دعا با خودم شروع شود. به نام عیسی. آمین. وعده ها: متای مقدس 22:21، زکریا 1:10، نتیجه: یوئیل نبی 1:3 ـ 2. اعمال رسولان: 31:4.» احیای مذهبی بزودی جریان یافت. یک روحانی انجیلی آر. اِ. توری(1) سبب تغییر کیش هزاران نفر در استرالیا شد. یکی از امور مورد دلخواه او در خطابه هایش تعمید روح بود. احیای مذهبی مردم ولز در بریتانیا در سال های 1904 ـ 1905 میلادی اهمیت ویژه ای داشت و شکل استاتیک (نشئه ای) به خود گرفت. گروهی از مردم که سه هفته هر شب با یگدیگر در دعای متحدی دیدار داشتند ناگهان به تجربیات غیر منتظره ای دست یافتند. آنها همگی ستایش خدا را با عباراتی گرم، اشک هایی افشانده و احساساتی پرشور آغاز کردند. «اوان رابرت» معدن چی که خود از یک تجربه استاتیک (نشئه ای) برخوردار شده بود با تأثیر فراوانی وعظ می کرد. صدها نفر به طور هماهنگ برخاسته و به تغییر کیش خود اعتراف کردند. نتیجه ی این احیای مذهبی این بود که تقریباً صدهزار نفر تغییر مذهب دادند. هدف او از وعظ این بود که احساسات مردم را تا اوج خود برانگیزد و یک بحران عظیم وابسته به طلب مغفرت و ندامت را در شنوندگان ایجاد کند. زندگی اجتماعی به وسیله ی احیای مذهبی تغییر شکل داد. اموال به سرقت رفته به صاحبانش بازگردانده شد، وام ها پرداخت شدند و میخانه ها ی مجاز بسته شدند. این احیای مذهبی در ایالت ولز توجه سراسر جهانیان را به خود جلب کرد و فعالیت های تبلیغی را به حد زیادی بالا برد. در آمریکا زمینه برای یک احیای مذهبی بزرگ آماده شده بود. کیفیت تعمید روحی با حرف زدن، که در میان دانش آموزان بایبل اسکول در شهرستان توپکا در ایالت کانزاس در اوایل سال 1901 رخ داد، همراه بود. به هر حال هیچ گونه پیشرفت قابل ملاحظه ای تا مداخله ی یک واعظ سیاهپوست به نام «دبلیو. جی. سیمور»(2) تحقق نیافت. وی دارای نیروهای به وجد آمده ی بسیار عالی بود که می توانست به دیگران القا کند. سیمور فعالیت تبلیغی خود را به لوس آنجلس، جایی که با جوزف سمیل همکاری داشت، انتقال داد. در یک مجلس دعا که در نهم آوریل 1906 برگزار شد، یک کودک سیاهپوست 8 ساله با زبان روح القدس شروع به صحبت کردن کرد. این روز معمولاً به عنوان روز تولد نهضت پنتکاستالیسم به شمار آمده است. هم اکنون این احیای مذهبی سراسر شمال آمریکا را فراگرفته است. مردم از کلیه ی قسمت های ایالات متحده و کانادا به سوی لوس آنجلس سرازیر شدند تا موهبت های روح القدس را دریابند. در مطبوعات محلی مقالات شورانگیزی برای جلب توجه مردم در سطح وسیعی انتشار یافت. در خلال دو سال پنتکاستالیست ها واجد 12 سالن اجتماع در شهر شدند. گرچه کلیه ی کلیساها از به رسمیت شناختن آنها خودداری کردند، ولی این نهضت به ویژه در مراکز تعمیدی و متدیست به سرعت پیشروی کرد. در این ایده راه نجات مشتمل بر سه مرحله بود: تغییر کیش، تطهیر و تعمید روحی. جمله ی «او نجات یافته بود، تطهیر یافته بود و با روح القدس تعمید یافته بود» یک نوع تشریح و توضیح برای این مرحله ی کامل است. به سخن گفتن با زبان روح القدس و شفاهای اعجاز آمیز مستقیماً توجه خاص می شد. کلمات بی معنایی را که استاتیک ها ادا می کردند از سوی رهبران این نهضت تفسیر می شد. و از سوی مؤمنان به عنوان زبان های خارجی تلقی می شد. گفته می شود که به زبان چینی بدون آگاهی قبلی به آن صحبت می شد و یهودیان از طریق شنیدن فصول کتاب مقدس که توسط بیسوادان به زبان خودشان از حفظ خوانده می شد تغییر مذهب دادند. این احیای مذهبی به واعظانی که از نظر روحی خود را عقیم و بی ثمر احساس می کردند سرایت کرد. برخی از آنها پذیرفته نشدند، ولی برخی دیگر پس از دعای زیاد و کوشش های طولانی به تجربیات استاتیک دست یافتند و عوامل مؤثری برای گسترش این نهضت در میان فرقه های خود شدند. این نهضت از طریق واعظان بسیاری به سراسر اروپا راه پیدا کرد و در کشورهای مختلفی این نهضت تبلیغ می شد. کنفرانس های جهانی پنتکاستالیست ها در استکهلم در 1939 .م در زوریخ در 1947.م و در پاریس در 1949 .م و در لندن 1952 .م برگزار شده است. جماعت های پنتکاستالیست از یکدیگر مستقل هستند و هر یک به تبلیغات شخصی خود ادامه می دهند و مبلغ به خارج اعزام می دارند. آنها تحت رهبری کشیش های منتخب هستند که توسط شیوخ با نظم خوبی همکاری می شوند. در زندگی فداکارانه ی آنها روح ضد عبادت سنتی نفوذ کرده است. از نظر تئوری همه چیز باید آزاد و مطلق باشد، ولی در عمل ترتیب معینی از سرودها، درس ها و خطابه ها وجود دارد. تمایل شدیدی نسبت به شور و احساسات وجود دارد و سرودها همراه با عبارات شورانگیز معمول است. موضوعات دلخواه در وعظ آنها عبارتند از کفاره (از طریق خون مسیح) تغییر کیش، تعمید روحی و آمدن مجدد. گاهی صحبت کردن با زبان روح القدس یا اعمال مشابه دیگر انجام می گیرد. ولی از هنگامی که این نهضت یک پایداری داخلی مشخصی را به دست آورده جلسات آنها سکوت بیشتری پیدا کرده است. پی نوشت: (1). R. A. Torrey (2). W. G. Seymour منبع: جهان مسیحیت، اینارمولند، ترجمه محمد باقر انصاری- مسیح مهاجری، موسسه انتشاراتی امیر کبیر تهران، 1387، ص 409. آداب رسوم نهضت پنتکاستالیست بر مذهب پوریتانی جمود دارد، اما فروتنی، فداکاری و محرومیت از همه ی لذات دنیا از ویژگی های نمایان آن است. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه