این که میگویند امام زمان علیه سلام عمر را از قبر در می اورند و او را به سزای اعمالش میرسانند، سندش کجاست؟ایا سند قوى دارد؟نظر علما چیست؟ چون یکی شبهه میکرد که مگه حضرت مهدى سلام الله نعوذ بالله کینه ای هستند؟

در پاسخ به مطالب زیر توجه کنید . 1. مطلب مورد پرسش در منابع متعددی  وارد شده که به برخی اشاره می شود : وَ بإِسْنَادِهِ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا قَدِمَ الْقَائِمُ ع وَثَبَ أَنْ یَکْسِرَ الْحَائِطَ الَّذِی عَلَى الْقَبْرِ فَیَبْعَثُ اللَّهُ تَعَالَى رِیحاً شَدِیدَةً وَ صَوَاعِقَ وَ رُعُوداً حَتَّى یَقُولَ النَّاسُ إِنَّمَا ذَا لِذَا فَیَتَفَرَّقُ أَصْحَابُهُ عَنْهُ حَتَّى لَا یَبْقَى مَعَهُ أَحَدٌ فَیَأْخُذُ الْمِعْوَلَ بِیَدِهِ فَیَکُونُ أَوَّلَ مَنْ یَضْرِبُ بِالْمِعْوَلِ ثُمَّ یَرْجِعُ إِلَیْهِ أَصْحَابُهُ إِذَا رَأَوْهُ یَضْرِبُ الْمِعْوَلَ بِیَدِهِ فَیَکُونُ ذَلِکَ الْیَوْمَ فَضْلُ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ بِقَدْرِ سَبْقِهِمْ إِلَیْهِ فَیَهْدِمُونَ الْحَائِطَ ثُمَّ یُخْرِجُهُمَا غَضَّیْنِ رَطْبَیْنِ فَیَلْعَنُهُمَا وَ یَتَبَرَّأُ مِنْهُمَا وَ یَصْلِبُهُمَا ثُمَّ یُنْزِلُهُمَا وَ یُحْرِقُهُمَا ثُمَّ یُذْرِیهِمَا فِی الرِّیحِ فَیَقُولُ هَلْ فِیکُمْ مَنْ یَعْرِفُهُمَا فَیَقُولُونَ نَعْرِفُهُمَا بِالصِّفَةِ وَ لَیْسَ ضَجِیعَا جَدِّکَ غَیْرَهُمَا فَیَقُولُ هَلْ فِیکُمْ أَحَدٌ یَقُولُ غَیْرَ هَذَا أَوْ یَشُکُّ فِیهِمَا فَیَقُولُونَ لَا فَیُؤَخِّرُ إِخْرَاجَهُمَا ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ ثُمَّ یَنْتَشِرُ الْخَبَرُ فِی النَّاسِ وَ یَحْضُرُ الْمَهْدِیُّ وَ یَکْشِفُ الْجُدْرَانَ عَنِ الْقَبْرَیْنِ وَ یَقُولُ لِلنُّقَبَاءِ ابْحَثُوا عَنْهُمَا وَ انْبُشُوهُمَا فَیَبْحَثُونَ بِأَیْدِیهِمْ حَتَّى یَصِلُونَ إِلَیْهِمَا فَیُخْرَجَانِ غَضَّیْنِ طَرِیَّیْنِ کَصُورَتِهِمَا فَیَکْشِفُ عَنْهُمَا أَکْفَانَهُمَا وَ یَأْمُرُ بِرَفْعِهِمَا عَلَى دَوْحَةٍ یَابِسَةٍ نَخِرَةٍ فَیَصْلُبُهُمَا عَلَیْهَا فَتَحْیَا الشَّجَرَةُ وَ تُورِقُ وَ یَطُولُ فَرْعُهَا فَیَقُولُ الْمُرْتَابُونَ مِنْ أَهْلِ وَلَایَتِهِمَا هَذَا وَ اللَّهِ الشَّرَفُ حَقّاً وَ لَقَدْ فُزْنَا بِمَحَبَّتِهِمَا وَ وَلَایَتِهِمَا وَ یُخْبَرُ مَنْ أَخْفَى نَفْسَهُ مِمَّنْ فِی نَفْسِهِ مِقْیَاسُ حَبَّةٍ مِنْ مَحَبَّتِهِمَا وَ وَلَایَتِهِمَا فَیَحْضُرُونَهُمَا وَ یَرَوْنَهُمَا وَ یُفْتَنُونَ بِهِمَا وَ یُنَادِی مُنَادِی الْمَهْدِیِّ ع کُلُّ مَنْ أَحَبَّ صَاحِبَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ ضَجِیعَیْهِ فَلْیَنْفَرِدْ جَانِباً فَتَتَجَزَّأُ الْخَلْقُ جُزْءَیْنِ أَحَدُهُمَا مُوَالٍ وَ الْآخَرُ مُتَبَرِّئٌ مِنْهُمَا فَیَعْرِضُ الْمَهْدِیُّ ع عَلَى أَوْلِیَائِهِمَا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمَا فَیَقُولُونَ یَا مَهْدِیَّ آلِ رَسُولِ اللَّهِ ص نَحْنُ لَمْ نَتَبَرَّأْ مِنْهُمَا وَ لَسْنَا نَعْلَمُ أَنَّ لَهُمَا عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَکَ هَذِهِ الْمَنْزِلَةَ وَ هَذَا الَّذِی بَدَا لَنَا مِنْ فَضْلِهِمَا أَ نَتَبَرَّأُ السَّاعَةَ مِنْهُمَا وَ قَدْ رَأَیْنَا مِنْهُمَا مَا رَأَیْنَا فِی هَذَا الْوَقْتِ مِنْ نَضَارَتِهِمَا وَ غَضَاضَتِهِمَا وَ حَیَاةِ الشَّجَرَةِ بِهِمَا بَلْ وَ اللَّهِ نَتَبَرَّأُ مِنْکَ وَ مِمَّنْ آمَنَ بِکَ وَ مَنْ لَا یُؤْمِنُ بِهِمَا وَ مَنْ صَلَبَهُمَا وَ أَخْرَجَهُمَا وَ فَعَلَ بِهِمَا مَا فَعَلَ فَیَأْمُرُ الْمَهْدِیُّ ع رِیحاً سَوْدَاءَ فَتَهُبُّ عَلَیْهِمْ فَتَجْعَلُهُمْ کَأَعْجَازِ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ثُمَّ یَأْمُرُ بِإِنْزَالِهِمَا فَیُنْزَلَانِ إِلَیْهِ فَیُحْیِیهِمَا بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَى وَ یَأْمُرُ الْخَلَائِقَ بِالِاجْتِمَاعِ ثُمَّ یَقُصُّ عَلَیْهِمْ قَصَصَ فِعَالِهِمَا فِی کُلِّ کُورٍ وَ دُورٍ حَتَّى یَقُصَّ عَلَیْهِمْ قَتْلَ هَابِیلَ بْنِ آدَمَ ع وَ جَمْعَ النَّارِ لِإِبْرَاهِیمَ ع وَ طَرْحَ یُوسُفَ ع فِی الْجُبِّ وَ حَبْسَ یُونُسَ ع فِی الْحُوتِ وَ قَتْلَ یَحْیَى ع وَ صَلْبَ عِیسَى ع وَ عَذَابَ جِرْجِیسَ وَ دَانِیَالَ ع وَ ضَرْبَ سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ وَ إِشْعَالَ النَّارِ عَلَى بَابِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ع لِإِحْرَاقِهِمْ بِهَا وَ ضَرْبَ یَدِ الصِّدِّیقَةِ الْکُبْرَى فَاطِمَةَ بِالسَّوْطِ وَ رَفْسَ بَطْنِهَا وَ إِسْقَاطَهَا مُحَسِّناً وَ سَمَّ الْحَسَنِ ع وَ قَتْلَ الْحُسَیْنِ ع وَ ذَبْحَ أَطْفَالِهِ وَ بَنِی عَمِّهِ وَ أَنْصَارِهِ وَ سَبْیَ ذَرَارِیِّ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِرَاقَةَ دِمَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ ص وَ کُلِّ دَمٍ سُفِکَ وَ کُلَّ فَرْجٍ نُکِحَ حَرَاماً وَ کُلَّ رَیْنٍ وَ خُبْثٍ وَ فَاحِشَةٍ وَ إِثْمٍ وَ ظُلْمٍ وَ جَوْرٍ وَ غَشْمٍ مُنْذُ عَهْدِ آدَمَ ع إِلَى وَقْتِ قِیَامِ قَائِمِنَا ع کُلُّ ذَلِکَ یُعَدِّدُهُ ع عَلَیْهِمَا وَ یُلْزِمُهُمَا إِیَّاهُ فَیَعْتَرِفَانِ بِهِ ثُمَّ یَأْمُرُ بِهِمَا فَیُقْتَصُّ مِنْهُمَا فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ بِمَظَالِمِ مَنْ حَضَرَ ثُمَّ یَصْلُبُهُمَا عَلَى الشَّجَرَةِ وَ یَأْمُرُ نَاراً تَخْرُجُ مِنَ الْأَرْضِ فَتُحْرِقُهُمَا وَ الشَّجَرَةَ ثُمَّ یَأْمُرُ رِیحاً فَتَنْسِفُهُمَا فِی الْیَمِّ نَسْفاً قَالَ الْمُفَضَّلُ یَا سَیِّدِی ذَلِکَ آخِرُ عَذَابِهِمَا قَالَ هَیْهَاتَ یَا مُفَضَّلُ وَ اللَّهِ لَیُرَدَّنَّ وَ لَیَحْضُرَنَّ السَّیِّدُ الْأَکْبَرُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ الصِّدِّیقُ الْأَکْبَرُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ الْأَئِمَّةُ ع وَ کُلُّ مَنْ مَحَضَ الْإِیمَانَ مَحْضاً أَوْ مَحَضَ الْکُفْرَ مَحْضاً وَ لَیَقْتَصَّنَّ مِنْهُمَا لِجَمِیعِهِمْ حَتَّى إِنَّهُمَا لَیُقْتَلَانِ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ أَلْفَ قَتْلَةٍ وَ یُرَدَّانِ إِلَى مَا شَاءَ رَبُّهُمَا ثُمَّ یَسِیرُ الْمَهْدِیُّ ع إِلَى الْکُوفَةِ وَ یَنْزِلُ مَا بَیْنَ الْکُوفَةِ وَ النَّجَفِ وَ عِنْدَهُ أَصْحَابُهُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ سِتَّةٌ وَ أَرْبَعُونَ أَلْفاً مِنَ الْمَلَائِکَةِ وَ سِتَّةُ آلَافٍ مِنَ الْجِنِّ وَ النُّقَبَاءُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ نَفْساً قَالَ الْمُفَضَّلُ یَا سَیِّدِی کَیْفَ تَکُونُ دَارُ الْفَاسِقِینَ فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ قَالَ فِی لَعْنَةِ اللَّهِ وَ سَخَطِهِ تُخْرِبُهَا الْفِتَنُ وَ تَتْرُکُهَا جَمَّاءَ فَالْوَیْلُ لَهَا وَ لِمَنْ بِهَا کُلُّ الْوَیْلِ مِنَ الرَّایَاتِ الصُّفْرِ وَ رَایَاتِ الْمَغْرِبِ وَ مَنْ یَجْلِبُ الْجَزِیرَةَ وَ مِنَ الرَّایَاتِ الَّتِی تَسِیرُ إِلَیْهَا مِنْ کُلِّ قَرِیبٍ أَوْ بَعِیدٍ بحارالأنوار  ج   53   ص  13    باب 28  2. مفضل از امام صادق علیه السلام روایت می کند که فرمود: وقتی مهدی ما به مدینه در امد مقامی بس عجیب خواهد داشت که باعث مسرت مومنین و نقمت کفار می باشد. مفضل گفت: ان مقام عجیب چیست؟ فرمود: میاید کنار قبر پیغمبر ص و صدا می زند: ای مردم! آیا این قبر جد من است؟ مردم میگویند: ای مهدی ال محمد آری این قبر بیغمبر جد تو است. میبرسد: چه کسانی با وی در این جا دفن هستند؟ میگویند: دو نفر از اصحاب و انیس او... با این که او از هر کس بهتر ان دو را میشناسد در حالیکه همه مردم گوش میدهند سوال میکند: انها کیانند؟چطور شد که در میان تمام مردم فقط این دو نفر با جد من بیغمبر خدا   صل الله علیه واله   در این جا دفن شدند شاید کسانی دیگر مدفون باشند. مردم میگویند: ای مهدی ال محمد! کسی غیر این دو در اینجا مدفون نیست از این جهت در این جا دفن شدند که خلیفه پیغمبر و پدر زن او هستند مهدی سه بار این سوال را تکرار میکند سبس دستور میدهد که ان دو نفر را از قبر بیرون بیاورند. مردم هم انها را بیرون میاورند در حالیکه بدنشان تر و تازه است واصلا نپوسده و تغیر نکرده اند. سپس مهدی ع میبرسد: ایا کسی در میان شما هست که اینان را بشناسد؟ مردم می گویند : ما انها را با اوصافشان می شناسیم.اینان انیس جد شما هستند. میبرسد: ایا در میان شما کسی هست جز این بگوید یا درباره اینان شک کند؟ مردم میگویند: نه ! مهدی سه روز بیرون اوردن انها را بتاخیر می اندازد و این خبر میان مردم منتشر می شود. سبس مهدی بانجا امده و روی قبرهای انها را برمیدارد و به نقبای خود میگوید: قبرهای اینان را بشکافید و انها را جستجو کنید. دستور میدهد کفن های انها را بیرون اورند بر درخت بوسیده و خشکی بردار کشند فی الحال درخت سر سبز بر شاخ وبرگ و خرم میشود !! ! با مشاهده این وضع عجیب دوستاران انها میگویند: بخدا قسم این شرافت حقیقی است که اینان دارند و ما هم به دوستی اینان فائز شدیم هر کس جزئی محبتی از انها در دل داشته باشد می اید و ان منظره را مینگرد و با دیدن ان فریفته میگردد.! در این هنگام جارچی مهدی صدا میزند: هر کس دو صحابه بیغمبر و انیس او را دوست میدارد در یک سمت باستد مردم دو دسته میشوند: یک دسته دوست انها و دسته ای دشمن انان . مهدی به دوستان ان دو نفر دستور میدهد که از انان بیزاری جویند. انها میگویند : ای مهدی ال بیغمبر ! ما بیش از انکه بدانیم اینان در نزد خدا و تو چنین مقامی دارند بیزاری نجستیم اکنون که فضل و مقام انها برای ما ظاهر شده چگونه با دیدن بدن تر و تازه انها و سبز شدن درخت بوسیده از انان بیزاری بجوئیم؟ بلکه بخدا قسم ما از تو و کسانیکه عقیده به تو دارند و انها که به اینان ایمان ندارند و انها را بر دارزدند و از قبر بیرون اوردند بیزاری میجوئیم در این وقت مهدی بامر خداوند دستور میدهد باد سیاهی بر انها بوزد و انها را مانند ریشه های بوسیده درخت خرما از میان میبرد...سبس دستور میدهد انها را از بالای دار بائین بیاورند و بامر خداوند زنده میگرداند و دستور میدهد تمام مردم جمع شوند. انگاه اعمال انها را در هر کوره و دورهای شرح میدهد تا انکه داستان کشته شدن هابیل قرزند آدم و بر افروختن اتش برای ابراهیم و انداختن یوسف در چاه و زندانی شدن یونس در شکم ماهی و قتل یحیی و دار کشیدن عیسی و شکنجه دادن جرجیس و دانیال بیغمبر و زدن سلمان فارسی و آتش زدن در خانه امیر المومنین و فاطمه زهرا و حسنین علیه السلام تازیانه زدن ببازوی صدیقه کبری ودر به بهلوی او زدن و   سقط شدن محسن شش ماهه   و سم دادن به امام حسن و کشتن امام حسین و اطفال و عموزادگان و یاوران ان حضرت و اسیر کردن فرزندان بیغمبر   صل الله علیه و اله   و ریختن خون ال محمد و هر خونی که به نا حق ریخته شده و هر زنی که مورد تجاوز قرار گرفته و هر اعمال زشت و خیانت و گناه و ظلم و ستم که از زمان آدم تا موقع قیام قائم از بنی ادم سر زده همه و همه را بگردن اولی و دومی انداخته و بر انها ثابت نموده و ملزم میگرداند و انها هم اعتراف میکنند... انگاه دستور میدهد هر کس حاضر است و از انها ظلمی دیده قصاص کند. انها هم قصاص میکنند. سبس انها را دوباره بر همین درخت بدار میکشد و امر میکند اتشی از زمین بیرون امده انها را با درخت میسوزاند انگاه به باد دستور میدهد تا خاکسترشان را به اب دریاها بباشد ...  مفضل   عرض کرد : اقا این عذاب اخر انهاست؟ فرمود: نه ! نه ! ای مفضل بخدا قسم هر مومن و کافری بصحرای محشر می ایند و اقای بزرگ رسول خدا صلی الله علیه واله و صدیق اکبر امیر المومنین و فاطمه وحسن و حسین و ائمه اطهار نیز حاضر میشوند و همه انها از ان دو قصاص میکنند. تا جائیکه ان دو نفر را در هر شبانه روز هزار بار میکشند و باز بامر خداوند بصورت اول بر میگردند تا باز عذاب شوند ...   3. این مطلب از زبان حضرت جوادع نیز بیان شده است : عَنْ زَکَرِیَّا بْنِ آدَمَ قَالَ إِنِّی لَعِنْدَ الرِّضَا إِذْ جِی ءَ بِأَبِی جَعْفَرٍ ع وَ سِنُّهُ أَقَلُّ مِنْ أَرْبَعِ سِنِینَ فَضَرَبَ بِیَدِهِ إِلَى الْأَرْضِ وَ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ فَأَطَالَ الْفِکْرَ فَقَالَ لَهُ الرِّضَا ع بِنَفْسِی فَلِمَ طَالَ فِکْرُکَ فَقَالَ فِیمَا صُنِعَ بِأُمِّی فَاطِمَةَ أَمَا وَ اللَّهِ لَأُخْرِجَنَّهُمَا ثُمَّ لَأُحْرِقَنَّهُمَا ثُمَّ لَأُذْرِیَنَّهُمَا ثُمَّ لَأَنْسِفَنَّهُمَا فِی الْیَمِّ نَسْفاً فَاسْتَدْنَاهُ وَ قَبَّلَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ ثُمَّ قَالَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی أَنْتَ لَهَا یَعْنِی الْإِمَامَة . روزى امام جواد (علیه السلام ) که در آن زمان کمتر از چهار سال داشت بر پدر و بزرگوارش ‍ امام رضا (علیه السلام ) وارد شد . بحار الانوار ج 50 ص 59 در این هنگام امام جواد (علیه السلام ) دستش را بر زمین زد و سرش را به طرف آسمان بلند کرد، و مدت طولانى در فکر فرو رفت .امام رضا (علیه السلام ) به فرزندش فرمود: قربانت گردم ، چرا در فکر فرو رفته اى ؟ امام جواد (علیه السلام ) در پاسخ گفت : به خاطر آن مصائبى که بر مادرم فاطمه (علیها السلام ) وارد شد. سوگند به خدا، آن دو نفر را از قبر بیرون مى آورم سپس با آتش آنها را مى سوزانم و خاکسترشان را در دریا پراکنده مى نمایم .حضرت رضا (علیه السلام ) فرزندش را به نزدیک خواند، بین دو چشم او را بوسید و فرمود :پدر و مادرم به فدایت ، تو شایسته این امر (امامت ) هستى . 4. این موضوع مربوط به انتقامگیری شخصی نیست بلکه این افراد سردمداران فتنه و انحراف و ضلالت در اسلام و عامل بدعت و گمراهی انسان های بسیاری در طول تاریخ اسلام بوده اند و جرم آنها وارونه کردن حقیقت و ایجاد مانع بر سر راه هدایت و سعادت انسان ها و غصب کردن منصب اولیایی بوده که پیشوایان هدایت و سعادت بوده اند . پس آنها به همه بشریت و انسان ها ظلم و ستم کرده و مانع رشد معنوی و سعادت آنها بوده اند و به همین دلیل اسنحقاق عذاب و کیفری بسیار شدیدتر را دارند .      .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه