در چه زمانی رسول اکرم(ص) به حضرت علی(ع) فرمودند: «انت تقضی دینی»،«تو دیون من را ادا می‌کنی» و آیا این امانت‌ها مادی است یا معنوی؟

بر اساس گزارش‌ها، پیامبر اسلام(ص) بارها به این موضوع اشاره فرموده که امام علی(ع)، مسئول پرداخت وام‌ها و دیون حضرتشان است که نمی‌توان آن را تنها منحصر به دیون مالی دانست، بلکه شامل هر چیزی می‌شود که پیامبر اسلام(ص) گمان داشت که آن را به برخی افراد و یا تمام جامعه بدهکار است:بعد از شب معراج[1]پیامبر(ص) به امام علی(ع) فرمود: در شب معراج، دوازده نور را دیدم و از پروردگار پرسیدم که این نورها از کجاست؟ خدا پاسخ داد نور فرزندان تو! … تو امام و خلیفه بعد از من هستی که وام‌های مرا خواهی پرداختی و وعده‏هاى مرا تحقق خواهى بخشید...».[2]از این روایت، استمرار حرکت پیامبر اسلام(ص) توسط امام علی(ع) و امامان بعد بیشتر برداشت می‌شود تا پرداخت دیون مالی.هنگام هجرت[3]هنگام هجرت، پیامبر اسلام(ص)، امام على(ع) را مسئول بازگرداندن امانت‌های مردم[4] و حرکت فواطم[5] از مکه به سمت مدینه نمود.[6]این گزارش بیشتر ناظر به بازپرداخت دیون و امانت‌های مادی مردم است.بعد از جنگ خیبر[7]پیامبر(ص) بعد از جنگ خیبر به امام علی(ع) فرمود: «تو اداکننده دین و تحقق بخشنده وعده‏هاى من خواهى بود...».[8]هنگام سد الابوابهنگام بستن درهایی که به مسجد باز می‌شد، حضرت پیامبر(ص) به امام علی(ع) فرمود: «آنچه(آن حقوقی) که برای من در این مسجد وجود دارد، برای تو نیز وجود دارد و تو وارث و وصی من هستی که وام من را ادا می‌کنی و به وعده‌های من تحقق می‌بخشی...».[9]در حدیث منزلت[10]پیامبر(ص) به امام علی(ع) فرمود: «جایگاه و منزلت تو نسبت به من مانند جایگاه هارون(ع) نسبت به موسى(ع) است، با این تفاوت ‌که بعد از من پیامبرى نخواهد بود، تو قرض مرا ادا و به وعده‏هاى من وفا می‌کنى...».[11]هنگام لقب دادن ایشان به ابوتراب[12]پیامبر(ص) در نخلستان‌های مدینه، امام علی(ع) را دید که در زمین مشغول کار بوده و سر و رویشان غبار آلود بود. آنگاه خطاب به ایشان فرمود: اگر مردم تو را با کنیه ابوتراب صدا بزنند، آنان را سرزنش نخواهم کرد. سپس فرمود: تو برادر و وزیر و جانشین من در خانواده هستی، تو وام مرا پرداخت کرده و گردنم را از قید تعهدات آزاد می‌کنی ...‏».[13]هنگام پیمان برادری[14]پس از هجرت پیامبر(ص) به مدینه، آن‌حضرت(ص) بین مسلمانان - چه مهاجر و چه انصار - پیمان اخوت برقرار کرد، اما امام علی(ع) را تنها نهاد. امام(ع) به پیامبر(ص) عرضه داشت: مرا با کسى برادر نکردى؟! پیامبر(ص) فرمود: به خدا قسم، تو را برای خودم نگاه داشتم که با هم برادر باشیم و تو وصى و وزیر و جانشینم در امت من باشى و امانت‌های من را بپردازى و به وعده‏های من وفا کنى.‏[15]در حدیث اوصیاپیامبر(ص) فرمود: «اوصیای پیامبران الهی، دین‌های آنان را ادا و به وعده‌های آنان وفا می‌کنند و بر اساس سنت آنان می‌جنگند. سپس به امام علی(ع) فرمود تو وصی و برادر من در دنیا و آخرت هستی و دین من را ادا و به وعده‌های من وفا می‌کنی... ».[16]هنگام وفاتپیامبر(ص) در هنگام وفات به عباس فرمود: «آیا وصایت مرا پذیرفته و دین مرا ادا کرده و به آنچه وعده داده‏ام، عمل مى‏کنى؟ عباس گفت: من مردى مسن هستم و زن و فرزند من زیاد هستند و مالى ندارم؛ و نپذیرفت. آن‌حضرت(ص) فرمود: این سفارش را به کسى خواهم کرد که آنها را پذیرفته و سخنی چون سخن عباس بر زبان نخواهد آورد! سپس به امام علی(ع) فرمود: آیا تو وصایت مرا می‌‏پذیرى و دین مرا می‌پردازى و وعده‏هایم به سرانجام می‌رسانى؟ امام(ع) پذیرفتند.[17] [1]. «معراج پیامبر اسلام (ص)»، 5636؛ «معراج و قاب قوسین»، 26883؛ «معراج حضرت رسول (ص)»، 10205.[2]. خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الاثر فی النصّ علی الأئمة الإثنی عشر، محقق، مصحح، حسینی کوهکمری، عبد اللطیف،‏ ص 217، قم، بیدار، 1401ق.[3]. «هجرت پیامبر اسلام(ص) به مدینه و وقایع آن»، 37354؛ «چگونگی هجرت پیامبر (ص) و اذیت مشرکان»، 2155؛ « جایگاه هجرت و مهاجران در اسلام»، 50637.[4]. ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 103 و 104، بیروت، دار صادر، 1385ق.[5]. ر. ک: «منظور از فواطم»، 109776.[6]. «امام علی(ع) و بازگرداندن امانت‌های پیامبر اکرم(ص) پیش از هجرت»، 40386؛ «دفاع امام علی(ع) از کاروان حضرت فاطمه(س) در هنگام هجرت»، 111472.[7]. «آیات جنگ خیبر در قرآن»، 27603؛ «فرار خلفای سه‌گانه از جنگ‌های زمان پیامبر خدا(ص)»،89957.[8]. ابن طاووس، علی بن موسی، طرف من الأنباء و المناقب، محقق، مصحح، عطار، قیس، ص 432، مشهد، تاسوعا، چاپ اول، 1420ق.[9]. ابن بطریق، یحیی بن حسن، عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار، ص 181، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، چاپ اول، 1407ق.[10]. «سخنان خلفای سه‌گانه درباره منزلت امام علی(ع)»، 92399؛ «منزلت امام علی(ع) به مانند منزلت سوره توحید»، 61053.[11]. کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص 135.[12]. «کنیه ابو تراب به امام علی (ع)»، 14879.[13]. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 157، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.[14]. «عقد اخوت؛ بیانگر فضیلت امام علی(ع)»، 68916؛[15]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیب،‏ ج 2، ص 109، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق.[16]. کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص 75 – 76.[17]. علل الشرائع، ج ‏1، ص 168. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه