ما حديثي داريم كه مي گويد زمين از حجت خدا خالي نمي ماند از زمان تولد پيامبر تا 40 سالگي كه به پيامبري برسد چه كسي حجت بود؟

در بحث پيرامون حديث شريف: «لولا الحجه لساخت الارض باهلها» و نيز احاديث ديگري كه به اين معنا و مضمون نقل شده است مثل «ان الارض لا تخلو من حجة الي يوم القيامة» و يا: «هيهات هيهات ابي الله ان ينقطع هذا الامر حتي ينقطع الليل و النهار» لازم است بدانيم كه مقصود از حجت در اين گونه روايات, انسان كامل و خليفة الله و ولي الله مي باشد كه اعم از امام و نبي و رسول است و معناي آن اين است كه زمين هيچگاه خالي از وجود كسي كه داراي مقام رسالت يا نبوت و يا امامت است نمي ماند. بنابراين ممكن است گاهي و زماني حجت الله هم نبي باشد و هم رسول و امام و هر سه مقام در يك شخص جمع شود همانگونه كه پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بعد از بعثت داراي هر سه مقام بوده است و ممكن است حجت الله و كسي كه وجودش مايه بقاي زمين و آسمان است نبي باشد ولي داراي مقام رسالت و مامور به ابلاغ نباشد چنانكه خيلي از انبياء سلف چنين بوده اند يعني نبي بودند, ولي مامور به ابلاغ نبودند و داراي مقام رسالت و امامت نبوده اند. و نيز ممكن است حجة الله و خليفة الله داراي مقام امامت و ولايت باشد اما نبي و رسول نباشد مثل ائمه طاهرين ـ عليهم السلام ـ كه امام و خليفة الله و حجت الله بوده اند و هستند اما نبي و رسول نيستند. پس آنچه براي ثبات و بقاء حيات و استحکاكم نظام در زمين براي موجودات ساكن در آن ضرورت دارد وجود يك انسان كامل و خليفه الهي است كه واسطه فيض بين خدا و مخلوقات است كه ممكن است داراي هر سه مقام نبوت, رسالت و امامت باشد همانگونه كه ممكن است فقط نبي باشد و مامور به ابلاغ و رسالت نباشد چنانچه امكان دارد تنها امام و وصي باشد نه نبي و رسول. پاسخ به سوال مورد نظر اين است كه رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در تمام دوران حيات نوراني و پربارش و قبل از چهل سالگي قبل از اين كه مبعوث به رسالت و مامور به ابلاغ و مخاطب به خطاب: «فاصدع بما تؤمر» بشود نبي و پيغمبر بود يعني اگر چه در طول چهل سال قبل از بعثت مامور به ابلاغ نبود ولي نبي الله و حجة الله الاكبر بود و به دين خودش عمل مي كرد. جناب شيخ طوسي در كتاب شريف عده الاصول جلد 3 ص60 می گوید: «در نزد شيعه پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ به هيچ كدام از شرايع انبياء گذشته متعبد نبوده و عمل نمي كرده است نه قبل از نبوت و نه بعد از آن بلكه به دين خودش عمل مي نمود و علماي اماميه و اصحاب مي گويند كه به آن حضرت قبل از بعثت و قبل از اين كه مامور به ابلاغ بشود بعضي مسائل مخصوص به خودش وحي مي شد و آن بزرگوار بر اساس وحي عمل مي كرده است و علماي اماميه و فرقه محقه اماميه بر اين مساله اجماع دارند و هيچ گونه اختلافي ندارند و بديهي است كه اجماع آن ها حجت و دليل قطعي است. و نيز دليل ديگري كه دلالت دارد بر اين كه پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ قبل از بعثت و مامور شدن به ابلاغ نبي بوده و به دين خودش عمل مي كرده است, اجماع امت است به افضل بودن آن حضرت بر همه انبياء ـ عليهم السلام ـ و بديهي است كه متابعت افضل از مفضول عقلا قبيح است و فضيلت داشتن آن بزرگوار هم اختصاص به زمان خاصي ندارد و هيچ كس تفضيل آن جناب را مختص به زماني خاص ندانسته اند.» و نيز جناب ميرزاي قمي ـ قدس سره ـ در كتاب شريف قوانين الاصول ص494 ج1 می گوید: «حق اين است كه پيغمبر ما ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ قبل از بعثت تابع هيچ كدام از شرايع انبياء گذشته نبوده و بلكه به دين خودش عمل مي كرد و دليل بر اين مطلب, اين است كه ضرورت دين ما اقتضاء دارد افضليت پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را بر همه انبياء ـ عليهم السلام ـ و متابعت آن حضرت كه افضل انبياء و پيامبران است از شريعت انبياء سلف جايز نيست بلكه عقلا قبيح است. علاوه بر اين، اين حديث را شيعه و سني نقل كرده اند كه پيامبر اكرم فرمود: «كنت نبيا و آدم بين الماء و الطين» و بالاخره: (نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت ـ به غمزه مساله آموز صد مدرس شد) پس با توجه به مطالب ياد شده دوران قبل از بعثت پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و آن روزگار چهل ساله نه تنها خالي از حجت نبوده بلكه ظرف وجود نوراني و ملكوتي حجة الله الاكبر بوده است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه