چرا بعضي اوقات با اينكه معاد را قبول داريم، اما قيامت را فراموش مي‌‌كنيم؟ (يعني هر لحظه به ياد مرگ نيستيم؟)

توجه و ياد مرگ و قيامت، پيامد نوع نگرش و بسته به م?زان درك ما ازحقيقت معاد است و چون درك آن داراي مراتب است پيامدهاي آن نيز متفاوت خواهد بود. مراتب ادراك قيامت و مرگ عبارت است از: 1. علم و دانش (كمتر از صد در صد و بيشتر از 50%) به قيامت داشته باشد. 2. علم و دانش صد در صد (يقين) داشته باشد. 3. علم و دانش صد در صد همراه با ديدن آن حقيقت 4. علم و دانش صد در صد همراه با ديدن و چشيدن و لمس كردن با تمام وجود كه در صورت دست يازيدن به بند سوم بويژه چهارم غفلت زدائي مي‌‌گردد و انسان دچار فراموشي مرگ نخواهد شد. اما نكته مهم اين است كه غالباً اهل دين و متشرعين علم به مبدأ و معاد را با ايمان به آن يكي مي‌‌دانند و حال آنكه چنين نيست، پس از اغناء عقل و اعتقاد عقلاني بايد آنچه عقل يافته است با شدت عبادت و تهجد و تكرار و انس به قلب برسد و با قلم عقل بر لوح قلب نگاشته شود و الا انسان، توحيدي سخن مي‌‌گويد و دهري زندگي مي‌‌كند و عقايد او در زندگي او مؤثر نخواهد بود و به عنوان مبحثي علمي به درد كلاسهاي درس يا اظهار عقيده خواهد خورد. www.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه