یکی از شگردهایی که اکنکار برای عالم‌گیری خود ترسیم نموده استفاده از شخصیت‌های مقبول و دوست داشتنی تمام ملل و نحل است. این فرقه مدعی است حافظ، مولانا و شمس تبریزی و فردوسی از اساتید و پیامبران این فرقه بوده‌اند. این ادعا درباره پیامبران الهی، دانشمندان مشهور و هنرمندان و برخی فلاسفه نیز وجود دارد.

یکی از شگردهایی که اکنکار برای عالم‌گیری خود ترسیم نموده استفاده از شخصیت‌های مقبول و دوست داشتنی تمام ملل و نحل است. این فرقه مدعی است حافظ، مولانا و شمس تبریزی و فردوسی از اساتید و پیامبران این فرقه بوده‌اند. این ادعا درباره پیامبران الهی، دانشمندان مشهور و هنرمندان و برخی فلاسفه نیز وجود دارد. آنها با این شگرد در صددند تا نوعی همسان پنداری و قرابت با ملل و نحل گوناگون برقرار سازند. برای رد این مدعا تنها کفایت می‌کند تا به نوشته و سخنان این پیامبران ادعایی توجه نماییم. اگر واقعا مولانا و شمس و فیثاغورث و نیوتن و عیسی و... همه پیامبران اکنکار بوده‌اند چرا حتی یک بار این افراد نام اک را بر زبان جاری نساخته اند؟ هم چنین اگر واقعا مولانا پیامبر اکنکار بوده اکیست‌ها با مراجعه به کتاب‌های او بایستی به خدای واحد ایمان آورده و تسلیم اسلام شوند و دیگر جایی برای ادعاهای کذایی‌شان باقی نخواهد ماند. نوشته شده توسط عبدالحسین مشکانی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه