در رساله امام(ره) آمده است که:(اگر پدری برای پسرش در دورانی که هنوز پسر بالغ نشده است زن بگیرد پسر موظف است بعد از رسیدن به سن بلوغ(15سالگی)مهر زن را(درصورت طلب کردن زن)به زن بپردازد.این موضوع چندان با عقل جور در نمی آید زیرا پسر به خواست خودش زن نگرفته است و ممکن است هیچ علاقه ای هم به زنی که برای او گرفته اند نداشته باشد ولی مجبور است مهر زن را تمام و کمال بپردازد.آیا با عقل سالم جور در می آید؟

انصاف داشتن را باید با کسر و انجبار همه جانبه معین کرد آیا انصاف است که پدر بعد از مردن هر چه زحمت کشیده است و مالی را تدارک دیده است بدون کوچکترین تلاش و زحمت فرزندش به او برسد؛ وقتی چنین حقوقی برای فرزند محاسبه شده است این پدر هم یک دسته از حقوق را داراست از جمله این که اگر مصلحت ببیند و واقعاً مصلحتی در کار باشد می تواند از ولایتی که بر فرزند خود دارد دختر یا خانمی را به عقد او در آورد و البته اگر عقد پدر برای فرزندش درست باشد طبیعی است که لوازم این عقد هم خواه ناخواه باید مورد پذیرش قرار بگیرند بالأخره اگر پدر ولایت دارد و این ولایت داشتن او فلسفة خاص خود را دارد ممکن است در بعضی از موارد هم پی آمدهایی داشته باشد که زیاد مورد علاقه و یا حتی منافع ما نباشد. البته اگر مفسده ای در این عقد باشد موکول به اجازه این پسر بعد از بلوغ می شود که اگر پذیرفت عقد درست است و الا درست نیست و در صورتی این عقد قطعی می شود که آن چه واجب است که رعایت شود پدر رعایت کرده باشد. اگر ولی و پدر فرزند بیش از اندازه مهرالمثل عقد را بسته باشد و مقتضای مصلحت او این عقد باشد مهر بر پسر لازم ولی اگر مصلحت تنها در ازدواج و عقد بود نه در مهر آن، عقد درست است اما پرداختن بیش از مهرالمثل واجب نیست اگر بعد از بلوغ پسر اجازه داد درست است و الا بر می گردد به مهر المثل حال اگر پسر قدرت پرداخت این مهر را نداشت پرداختن آن به عهدة خود پدر است و اگر پدر فوت کند از مال او برداشته می شود. رجوع شود به تحریر الوسیله امام خمینی ج2 کتاب النکاح، فصل فی اولیاء العقد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه