تخمین زمان مطالعه: 1 دقیقه
برای انعقاد هر قراردادی لازم است طرفین آن قرارداد، قصد و ارادهٔ ایجاد قرارداد را داشته باشند. علاوه براین لازم است این قصد و اراده، بیان شود تا معلوم گردد که شخص، قصد انعقاد معامله را دارد.چیزی که نشانگر قصد و ارادهٔ طرفین قرارداد است ایجاب و قبول نامیده شده و هر قراردادی با ایجاب و قبول منعقد میشود. مثل اینکه در عقد بیع، فروشنده بگويد: اين كالا را به صد تومان به تو فروختم و خريدار بگويد: پذيرفتم يا بگوید آن را به اين قيمت خريدم.[1]بنابراین، «ایجاب» پیشنهاد انجام یک معامله به شخص دیگر است و شخصی که چنین پیشنهادی را اعلام مینماید «موجب» نامیده میشود. «قبول» نیز عبارت است از رضایت به ایجابِ ابراز شده برای انعقاد قرارداد و به شخصی که ایجاب را میپذیرد «قابل» میگویند.[2]لازم به تذکر است، با توجه به روایات در این زمینه، ایجاب و قبول دارای احکام و شرایطی است که در کتب فقهی به صورت مفصل به آن پرداخته شده و با توجه به تنوع قراردادها و عقود، برخی از این شرایط متفاوت خواهد بود. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.