امام زمان در ماثورات شیعه(۹) روایات امام کاظم(ع) در باب غیبت امام زمان(عج) خوشا بر احوال شیعیان ما که در غیبت قائم ما به رشته ما متمسّک هستند و بر دوستى ما و بیزارى از دشمنان ما ثابت قدم هستند، به خدا سوگند آنان در روز قیامت هم درجه ما هستند. . .

امام زمان در ماثورات شیعه(۹) روایات امام کاظم(ع) در باب غیبت امام زمان(عج) خوشا بر احوال شیعیان ما که در غیبت قائم ما به رشته ما متمسّک هستند و بر دوستى ما و بیزارى از دشمنان ما ثابت قدم هستند، به خدا سوگند آنان در روز قیامت هم درجه ما هستند. . . خبرگزاری شبستان: امام موسی کاظم(ع) درباره غیبت امام زمان(عج) روایاتی نقل می کنند که همگی دال بر شیوه واحد امامان معصوم(ع) در این امر است. شیخ صدوق 6 حدیث از این امام همام را در کمال الدین ذکر کرده است. شاید جالب ترین این احادیث، روایت معروفی است که در آن هشام بن حکم از اصحاب امام، حقانیت شیعه را در مقابل هارون الرشید بر کرسی تحقیق می نشاند. 1-علىّ بن جعفر از برادر خود امام کاظم(ع) روایت می کند که فرمود: چون پنجمین امام از فرزندان امام هفتمین غایب شود، اللَّه اللَّه در دینتان مراقب باشید، کسى آن را از شما زایل نسازد، اى فرزندان من! به ناچار صاحب الامر غیبتى دارد تا به غایتى که معتقدان به این امر از آن بازگردند، این محنتى است که خداى تعالى خلقش را به واسطه آن بیازماید و اگر پدران و اجداد شما دینى بهتر از این مى شناختند، از آن پیروى مى کردند. گفتم: اى آقاى من! پنجمین از فرزندان هفتمین کیست؟ فرمود: اى فرزندان من! عقل هاى شما از درک آن ناتوان است و خردهاى شما تاب تحمّل آن را ندارد و لیکن اگر بمانید او را درک خواهید کرد. 2-عبّاس بن عامر قصبانى گوید: از امام موسى کاظم(ع) شنیدم که مى فرمود: صاحب این امر کسى است که مردم مى گویند هنوز متولّد نشده است. 3-علىّ بن جعفر گوید: به برادرم امام کاظم(ع) گفتم: تأویل این کلام الهى چیست: قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِماءٍ مَعِینٍ . فرمود: چون امامتان مفقود شود و او را نبینید، چه خواهید کرد؟ 4-داود بن کثیر رقّى گوید: از امام کاظم(ع) پرسیدم صاحب الامر کیست؟ فرمود: او مطرود و یگانه و غریب و غائب از خاندان خود و خونخواه پدرش است. 5-یونس بن عبد الرّحمن گوید: بر موسى بن جعفر(ع) وارد شدم و گفتم: اى فرزند رسول خدا! آیا شما قائم به حقّ هستید؟ فرمود: من قائم به حقّ هستم و لیکن قائمى که زمین را از دشمنان خدا پاک سازد و آن را از عدل و داد آکنده سازد. همچنان که پر از ظلم و جور شده باشد. او پنجمین از فرزندان من است و او را غیبتى طولانى است زیرا بر نفس خود مى هراسد و اقوامى در آن غیبت مرتدّ شده و اقوامى دیگر در آن ثابت قدم خواهند بود. سپس فرمود: خوشا بر احوال شیعیان ما که در غیبت قائم ما به رشته ما متمسّک هستند و بر دوستى ما و بیزارى از دشمنان ما ثابت قدم هستند، آنها از ما و ما از آنهائیم، آنها ما را به امامت و ما نیز آنان را به عنوان شیعیان پذیرفته ایم پس خوشا بر احوال آنها و خوشا بر احوال آنها به خدا سوگند آنان در روز قیامت هم درجه ما هستند. شیخ صدوق می گوید: "یکى از علّت هایى که به خاطر آن غیبت واقع شد، چنان که در این حدیث ذکر شده، خوف است و خود موسى بن جعفر(ع) در دوران ظهورشان امر امامت خود را پنهان مى کردند و شیعیانشان به خاطر خوف از سرکش زمانه یعنى هارون الرّشید به نزد امام رفت و آمد نمى کردند و به او اشاره نمى نمودند تا به جایى که چون در مجلس یحیى بن خالد از هشام بن حکم راجع به دلائل امامت پرسش شد او به آنها پاسخ گفت و چون گفتند: کسى که داراى این صفات است، کیست؟ گفت: صاحب این کاخ امیرالمؤمنین هارون الرّشید. و هارون از پشت پرده کلامش را شنید و گفت: به خدا سوگند (او ما را گرفته و) از انبان نوره به ما عطا کرده است. و چون هشام شنید که او آمده است گریخت و در طلب او شدند امّا (هارون) به او دسترسى پیدا نکرد، و او به کوفه رفت و نزد یکى از شیعیان بود تا آنکه درگذشت و از تعقیب او دست بر نداشت تا آنکه جنازه او را در خرابه کوفه گذاشتند و نامه اى نوشتند که این هشام بن حکم است که امیرالمؤمنین در تعقیب او بود تا آنکه قاضى و معین و عدول و کارگزارش او را شناسایى کردند، آنگاه آن سرکش زمانه از تعقیب او دست برداشت". 6-محمّد بن زیاد أزدىّ گوید: از سرور خود موسى بن جعفر(ع) از تفسیر این کلام الهى پرسیدم: وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً فرمود: نعمت ظاهره امام ظاهر است و نعمت باطنه امام غائب است، گفتم: آیا در میان ائمّه کسى هست که غائب شود؟ فرمود: آرى شخص او از دیدگان مردم غایب مى شود امّا یاد او از قلوب مؤمنین غایب نمى شود و او دوازدهمین ما امامان است، خداوند براى او هر امر سختى را آسان و هر امر دشوارى را هموار سازد و گنج هاى زمین را برایش آشکار کند و هر بعیدى را براى وى قریب سازد و به توسّط وى تمامى جبّاران عنود را نابود کند و هر شیطان متمرّدى را به دست وى هلاک سازد، او فرزند سرور کنیزان است. کسى که ولادتش بر مردمان پوشیده و ذکر نامش بر آنها روا نیست تا آنگاه که خداى تعالى او را ظاهر ساخته و زمین را پر از عدل و داد نماید همان گونه که پر از ظلم و جور شده باشد. شیخ صدوق می گوید: من این حدیث را تنها از احمد بن زیاد بن جعفر همدانى در همدان آنگاه که از حجّ بیت اللَّه برمى گشتم، شنیده ام و او مردى موثّق، دیندار و فاضل بود. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه