الف. چرا در احکام عملی (بر خلاف اعتقادی) خبر واحد هم حجّت (تعبّدی) است و نیاز به قطع و اطمینان نیست؟ ب. منظور از «ظنّ خاصّ» چیست؟

تکالیف انسان ها به دو بخش تقسیم می شود. اول: اصول دین، که اموری اعتقادی و قلبی هستند که شخص باید در این گونه مسائل - البته هرکس به فراخور حال خودش - به باور و اطمینان برسد. دوم: فروع دین و احکام عملی اسلام، پس از آن که شخص به اصول اعتقادی ایمان پیدا نمود به دنبال آن یک سری از تکالیف وجود دارد که مکلف باید به آن عمل نماید که به اصطلاح به این بخش از تکالیف امور جوارحی گفته می شود همچنان که به بخش اول امور جوانحی گفته می شود. در بخش اعتقادی ملاک و معیار، ایمان و باور شخص است و انسان باید به یقین برسد و لو این که با خبر واحد هم باشد. اما در بخش دوم که مربوط به عمل است خبر واحد نیز حجت است خواه قطع آور باشد یا نباشد و این، علاوه بر ادله خاصی که دارد، یک امر عقلایی و عرفی است. منظور از ظنون خاص، ظن هایی هستند که دلیل قطعی بر حجیتش داریم؛ مانند خبر واحد، از این جهت برای احکام شرعی از آن بهره می گیریم. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه