تخمین زمان مطالعه: 1 دقیقه
"مداراة" از ریشه "دری" به معنای مهربان بودن، و رضایت کسى را جلب کردن و خواستهاش را بر آورده نمودن است.[1] از همین معنا است روایتی که از پیامبر اسلام (ص) نقل شده است: ریشه خرد پس از ایمان به خدا، مدارا کردن با مردم است بدون پایمال کردن حق.[2]بنابر این تقیه مداراتی عبارت است از: اظهار محبت و دوستی نمودن با دیگران و در عمل نیز هماهنگ نمودن کارها با عمل آنان.[3]این نوع تقیه تا زمانی جایز است که موجب ضرر دیگران و یا مخالف اصول دین نباشد؛ بنابر این اگر موجب قتل، دزدی، یا شهادت به دروغ شود، جایز نیست.[4]همچنین اگر تقیه موجب شد عبادتی از کسی ترک شود، گرچه آن شخص گناه نکرده، اما قضای آن بر او واجب است؛ از همین رو فقها گفتند: کسى که از جهت اکراه یا اضطرار یا تقیه افطار کند، لازم است قضا نماید و کفاره واجب نیست.[5]برای آگاهی بیشتر به نمایه های ذیل که در همین سایت موجود است، مراجعه کنید.تقیه کردن امام معصوم 3022 (سایت: 4099).حدود تقیه 12377 (سایت: 12072).دلایل تقیه کردن ائمه 1779 (سایت: 2132).این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.