شخصى در اثناى نماز، شک در صحت نماز خود مى کند و آنرا رها کرده و بلافاصله و بدون انجام کارى که نماز را باطل مى کند، مجدداً نماز دیگرى شروع مى کند، آیا نمازش صحیح است و آیا در این مسأله فرقى بین اول نماز یا وسط آن وجود دارد؟

اولاً به صرف شک، قطع نماز جایز نمى شود بلکه لازم است مسائل شکیات را بطوریکه در توضیح المسائل بیان شده، یاد بگیرند و در هنگام عروض شک طبق آنها عمل کنند. و ثانیاً نیت قطع، بدون انجام کارى که موجب بطلان نماز شود، نمازگزار را از نمازى که مشغول بوده خارج نمى کند لذا در مواردى که مى خواهند نمازى را رها کنند و نماز دیگرى را شروع کنند باید منافى انجام دهند، مثلاً حرف بزنند یا پشت به قبله کنند، پس از آن به نماز دیگرى مشغول شوند و در این مسأله فرقى بین نماز جماعت و فرادى و اول و وسط نماز نیست. منبع: جامع المسائل، استفتائات آیت الله العظمی محمد فاضل لنکرانی (ره)، جلد دوم، قم: امیر العلم، 1383. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه