آيا همه پيامبران به شهادت رسيدند يا خیر؟ و اگر به شهادت رسيده اند پس چرا درباره پيامبر اکرم- صلی الله علیه و آله - کلمه رحلت را به کار مي برند؟

شهادت مرگ شکوهمندي است که مجاهد راه خدا، آن را آگاهانه و با افتخار انتخاب کرده و به حيات اخروي خود زیبایی و جلال مي بخشد. شهادت مرگي است که شهيد خود آن را انتخاب مي کند، مرگي که انسان به سوي آن مي رود نه آن که او به سوي انسان بيايد. ارزش و جايگاه شهيد و شهادت نيز از همين جا منشأ مي گيرد. يعني در راه هدف مقدس و به تعبير قرآن «في سبيل الله» در راه خدا مردن و کشته شدن را شهيد و شهادت گويند. آنجا که مي فرمايد: اگر در راه خدا بميريد يا کشته شويد (غم مداريد، که به رحمت ايزدي پيوسته و به کمال ايده آل دست يافته) و به سوي خدا محشور خواهيد شد. طبق اين آيه کسي که در راه خدا توسط ديگري کشته شود و يا در اين راه اجل او برسد و به مرگ طبيعي بميرد به درجه شهادت رسيده است. با اين مقدمه به جواب سؤال مي پردازيم و در اين زمينه بايد گفت که اولا اطلاع ما از سر گذشت حدود 124000 پيامبر خيلي ناچيز است. اگر بخواهيم فقط نام پيامبران را بشماريم شايد بيش از چند صد نفر را نتوانيم نام ببريم، ثانيا، با توجه به آيه اي که ذکر شد مي توان گفت که همه پيامبران هر چند به مرگ طبيعي از دنيا رفته باشند به مقام و درجه شهادت رسيده اند. چرا که همه پيامبران تمام هستي و زندگي و خانواده شان را (حتي در برخي مواقع حاضر مي شدند که فرزند خود و عزيز ترين کس خود را) در راه اجراي فرامين الهي قرباني کنند. آماده فدا کردن در راه خدا و دعوت مردم به خدا پرستي و توحيد بودند. لذا طبق روايات و آيات قرآن چنين اشخاصي هر چند که با شمشير و زهر و... دشمن کشته نشده اند ولي چون در راه خدا مرده اند همان صواب و پاداش را دارند. از پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله ـ روایت شده است که فرمودند: کسي که در راه تحصيل علم از دنيا برود شهيد از دنیا رفته است. علي ـ عليه السلام ـ فرمودند: کسي که در بستر از دنيا برود امّا معرفت حقیقی به پروردگار و معرفت واقعي پيامبر او و اهل بيتش را داشته باشد شهيد از دنيا رفته است. بنابراين با توجه به اين که اطلاعات ما از همه پيامبران ناچيز است امّا از همين داده هاي کم نيز مي توان دريافت که برخي پيامبران به اجل طبيعي و مرگ از دنيا رفته اند چنان که قرآن در مورد حضرت سليمان- علیه السلام - مي فرمايد: هنگامي که مرگ را بر او (سليمان) مقرر داشتيم. کسي آنها را از مرگ وي آگاه نساخت مگر جنبنده زمين (موريانه) که عصاي او را مي خورد (تا شکست و پيکر سليمان فرود افتاد)، هنگامي که بر زمين افتاد جنيّان فهميدند که اگر از غيب آگاه بودند در عذاب خوار کننده باقي نمي ماندند. و اين که در روايتي از امام صادق ـ عليه السلام ـ آمده است که حضرت نوح ـ عليه السلام ـ بعد از 2500 سال عمر کردن در آفتاب خوابيده بود که عزرائيل آمد که او را قبض روح کند گفت: به من مهلت بده که به سايه روم آنگاه برخواست و در حين رفتن گفت: تمام عمر من مانند آمدنم از آفتاب به سايه است فرشته مرگ او را قبض روح کرد. امّا برخي از پيامبران هم بودند که به وسيله دشمنان خود کشته شدند و به شهادت رسيدند که اکثر شان از انبياء بني اسرائيل بودند که توسط قوم يهود به شهادت رسيدند. خداوند در قرآن در اين باره مي فرمايد: کساني که نسبت به آيات خدا کفر مي ورزند و پيامبران را به ناحق مي کشند، و (نيز) مردمي را که امر به عدالت مي کنند به قتل مي رسانند به کيفر دردناک بشارت ده. اين آيه و آيات مشابه با توجه به روايات تاريخي بیانگر اين است که يهود تعداد زيادي از پيامبران الهي را به شهادت رساند. که حضرت اشعيا و حضرت يحيي را که به خاطر مخالفت با پادشاهي که مي خواست با محارم خود ازدواج کند، به شهادت رساندند و حضرت زکريا را با اره دو نيم کردند. لذا مي توان گفت که تعدادي از پيامبران توسط دشمن به شهادت رسيدند و تعدادي نيز به مرگ طبيعي از دنيا رفته اند، حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ نيز در طول حيات خود چندين مرتبه توسط دشمنان خود به خصوص يهوديان مسموم شدند که يک نمونه آن بعد از جنگ خيبر بود که حضرت براي امضاي يک معاهده اي براي اقامت گروهي از يهود به خيبر رفته بودند، يهوديان از مهر و عطوفت آن حضرت سوء استفاده کرده و دست به توطئه زدند و يک زن يهودي بره اي را کباب کرد و با زهر آغشته نمود و به حضرت هديه کرد، حضرت به محض اين که از گوشت مقداري خوردند از طريق وحي با خبر شدند که مسموم است از اين رو زهر به آن حضرت سريعا اثر نکرد ولي يکي از اطرافيان و اصحاب حضرت بنام بشر بن براء مسموم شد و به شهادت رسيد. ولي در زماني که پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله ـ در روزهاي آخر عمرشان مريض بودند از اثر آن زهر سخن مي گفتند چنان چه منابع تاريخي مي نويسند: پیامبر- صلی الله علیه و آله -به خواهر بشر بن براء فرمود: احساس مي کنم يکي از رگ هاي قلبم به خاطر گوشت مسمومي که به همراه برادرت خوردم قطع شده است. لذا با توجه به اين گونه گزارش ها حضرت رسول ـ صلي الله عليه و آله ـ به شهادت رسيده است. و اين که در سالروز رحلت و يا شهادت آن حضرت واژه رحلت استفاده مي شود نه شهادت شايد به خاطر فاصله اي است که بين زهر خوردن و رحلت بوده است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه