چگونه مي توان ثابت کرد پيامبر اکرم همزمان داراي مقام نبوت و امامت بودند؟

ابتداء توضيحي راجع به مقام امامت، نبوت و رسالت داده شود، مقام نبوت: يعني دريافت وحي از خداوند، بنابراين «نبي» کسي است که وحي بر او نازل مي شود و آن چه را به وسيله وحي دريافت مي کند، در اختيار مردم مي گذارد. مقام رسالت: يعني مقام ابلاغ وحي و تبليغ و نشر احکام خداوند و تربيت نفوس از طريق تعليم و آگاهي بخشيدن؛ بنابراين «رسول» کسي است که موظف است در حوزه مأموريت خود به تلاش و کوشش برخيزد و از هر وسيله اي براي دعوت مردم به سوي خداو ابلاغ فرمان او استفاده کند. مقام امامت: به معني تحقق بخشيدن به برنامه هاي ديني اعم از حکومت به معني وسيع کلمه، اجراي حدود و احکام خداوند، اجراي عدالت اجتماعي و هم چنين تربيت نفوس در ظاهر و باطن. که اين تربيت به معناي «ايصال به مطلوب» است نه فقط «ارائه طريق». به معناي تأثير باطني و نفوذ روحاني امام و تابش شعاع وجود در قلب انسان هاي آماده اين مقام، از مقام «رسالت» و «نبوت» بالاتر است. زيرا «نبوت» و «رسالت» تنها اخبار از سوي خدا و ابلاغ فرمان او و بشارت و انذار است، امّا در مورد «امامت» همه اينها وجود دارد به اضافه «اجراي احکام و تربيت نفوس از نظر ظاهر و باطن» حال با توجه به مطالب بالا بايد گفت: بعضي از انبياء الهي تنها وظيفه ارائه طريق را دانسته اند و ابلاغ وحي، ولي بسياري ديگر از پيامبران الهي مانند پيامبر اکرم تمام مقامات را داشته اند زيرا هم دريافت وحي مي کردند، هم تبليغ فرمان هاي الهي، هم در تشکيل حکومت الهي و اجراي احکام تلاش مي کردند و هم از طريق باطني به تربيت نفوس مي پرداختند. در نتيجه با توجه به شئون و منزلت نبي اکرم و تعريف امامت و جايگاه آن، مي توان دريافت که حضرت مقام امامت را که برتر از همه مقام هاست را دارا بوده اند، چون تمام خصوصياتي را که در مقام امامت بود بر ايشان صدق مي کند و در مقام عمل در زندگي ايشان قابل مشاهده است. امّا اين که ايشان داراي مقام امامت نيز بوده اند، به چند دليل ديگر نيز مي توان استناد کرد: 1. روايات بسياري داريم که در آنها بيان شده است حضرت، افضل انبياء و برترين آنهاست، بلکه در بعضي روايات تصريح شده افضل جميع انسان ها و برترين انسان روي زمين مي باشد. به طور مثال امام رضا ـ فرمودند: همانا محمد عبد خدا، رسول، امين، وصي او، و برگزيده خلق است، اوست سيد و آقاي و برترين انبياء و خاتم آنها، و افضل و برترين جميع عالمين و خلائق، که نبيي بعد او نخواهد بود و ملت و دين او تغيير و تبدّلي نخواهد داشت و شريعت او تغيير نخواهد کرد و جميع آن چه را که آو آورده است حق مبين است». حال که نبي اکرم برتر از جميع انبياء و ائمه اطهار هستند، لذا بايد از حيث کمالات و فضائل و مقامات معنوي از همه آنان برتر و بالاتر باشد، حال مي توان گفت: اگر پيامبر اکرم داراي مقام امامت نباشد (چون امامت بالاتر از نبوت بود) نمي تواند از جميع انبياء از جمله حضرت ابراهيم که داراي اين مقام بود و هم چنين نمي تواند از ائمه اطهار که مصداق بارز «امام» هستند، برتر و بالاتر باشد، در نتيجه به حکم افضليت و برتري ايشان مي توان نتيجه گرفت قطعا حضرت داراي مقام امامت نيز بوده و تمام کمالات ممکن براي انسان را دارا بوده است و کامل ترين خلق الهي بوده است. 2. چون نبي اکرم ائمه طاهرين را به عنوان جانشين خود معرفي کرد و آنان تابع دين و شريعت حضرت و مفسر و تبيين کننده دين و شريعت پيغمبر اکرم بودند، عقل حکم مي کند که نبي اکرم از هر حيث برتر و بالاتر از آنان باشد. زيرا عقل نمي تواند بپذيرد فاضل تبعيت از مفضول کند، به اين معنا که کسي که از هر حيث برتر از ديگران باشد، از شخص ديگري که از لحاظ معنوي و علم و درايت و... از او پايين تر است، تبعيت کند، بلکه آن که برتر است بايد در رأس قرار گيرد، والا عقل اين کار را زشت مي داند و هرگز خداوند حکيم عمل زشت و قبيح انجام نمي دهد؛ لذا اين که ائمه اطهار تابعين شريعت حضرت محمد هستند مي توان نتيجه گرفت، مقام و منزلت و معنويت پيغمبر اکرم از ائمه اطهار بيشتر و بالاتر بوده است. و چون ائمه اطهار امام بوده و داراي مقام امامت، لذا نبي اکرم مي بايست به حکم عقل داراي مقام امامت نيز باشد تا بتواند برتر آنان باشد، بلکه بايد گفت: کمالات پيغمبر اکرم بايد بيشتر از آنان بوده باشد، زيرا عقل تبعيت مساوي از مساوي را نيز نمي پذيرد و ترجيح بلا مرجح لازم مي آيد. در نتيجه پيامبر اعظم از همه ائمه برتر و داراي مقام امامت بلکه کمالات بيشتري را دارا بوده است. در نتيجه: عقل به 3 دليلي که گذشت: 1. دارا بودن تمام فضائل و کمالات انبياء. 2. افضليت بر تمام انسان ها و انبياء. 3. تبعيت ائمه اطهار از شريعت و آيين پيغمبر اکرم حکم مي کند حضرت بايد داراي مقام امامت که برتر از مقام نبوت بود نيز باشد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه