تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
ائمه(ع) با آنکه از توان مالی برخوردار بودند، اما در مخارج زندگی هیچگاه دچار اسراف و تبذیر نمیشدند، حتی گاهی با توجه به شرایط، بسیار کمتر از شئونات خود از متاع دنیا بهره میگرفتند، و از خوراک و پوشاک و دیگر نیازهای دنیوی به حداقلها اکتفا مینمودند.با این وجود، غیر از امام علی(ع) که هنگام در دست داشتن حکومت، مانند پایینترین اقشار جامعه زندگی میکرد،[1] دیگر ائمه(ع) تلاش میکردند تا زندگی خود را متناسب با قشر متوسط جامعه قرار داده و بدون آنکه اسراف و تبذیری داشته باشند، خود را فقیر هم وانمود نکنند.با این مقدمه، میتوان گفت خرید مرکب سواری گرانقیمت به وسیله امام سجاد(ع) از این نگاه بود:امام صادق(ع) در حدیثی موثق[2] فرمود: «کان علی بن الحسین ع لیبتاع الراحلة بمائة دینار یکرم بها نفسه»«امام سجاد(ع) (برای مسافرتهایش) شتری راهوار و قوی با قیمت صد دینار میخرید تا کرامت خود را خدشهدار نکند».[3]به عبارتی حضرتشان - که منصبی حکومتی نداشتند - نمیخواستند در جامعهای که قشر متوسط آن از چنین مزایایی استفاده میکردند، خویشتن را نادار و فقیر جلوه دهند.از طرف دیگر از آنجا که روش امام سجاد(ع) آن بود که مرکب سواری خود را در مسافرتها آزار نمیداد،[4] باید از مرکبی استفاده میکرد که قدرت تحملش بالاتر بوده و طبیعتاً قیمت آن نیز بالاتر بود. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.