آیا «غیبت کودکان» هم حرام است؟

غیبت کودکان ممیّز، اگر سبب ناراحتی آنان شود، حرام است، مرحوم شیخ «انصارى» (قدس سره) در «مکاسب محرمه» مى گوید: عنوان برادر مؤمن نیز بر آنها صادق است چرا که قرآن مجید درباره ایتام مى فرماید: «وَ اِنْ تُخالِطُوُهُمْ فَاِخْوانُکُمْ»(1)؛ (اگر با آنان همزیستى دارید آنها برادران شما هستند). ولى حق این است که نباید آن را مقیّد به ممیّز کرد چرا که اگر کشف عیوب پنهانى کودک غیر ممیّز، سبب هتک حیثیت او در آینده، و یا هتک حیثیت خانواده او مى شود، آن هم کار خلافى است، به همین دلیل مرحوم شهید ثانى در کتاب «کشف الرّیبه» فرقى میان صغیر و کبیر نگذاشته است و به تعبیر دیگر اطفال مؤمنین از نظر جان، مال، عرض و آبرو، در حکم خود مؤمنان هستند. پی نوشت: (1). قرآن کریم، سوره بقره، آیه 220. منبع: اخلاق در قرآن‏، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: جمعى از فضلاء، مدرسه امام على بن ابى طالب (علیه السلام)، قم‏، 1377 ش،‏ چاپ اول‏، ج 3، ص 130. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه