راهکارهای بازگشت به حال معنوی از دست رفته

با سلام عرض خسته نباشید من در سن 16 سالگی مراحل تزکیه روح را طی کردم در حقیقت میخواستم از گناه فرار کنم دیگه خسته شده بودم چشمامو برای خدا کنترل کردم و خدا در عوض زبانمو حفظ کرد و خیلی تاثیرات مثبت دیگه ای در روحم بوجود امد طوری که برا سر سجاده نشستن لحظه شماری میکردم اما وقتی دانشگاه قبول شدم جامعه منو با اون شرایطم نمی پذیرفت برا همین مجبور بودم برا اینکه خودمو حفظ کنم از همه فرار کنم تو جمع همکلاسیام نمیتونسم باشم چون مدام پشت سر اینو اون حرف میزدن از اونجایی که من ادم شلوغو پر سر وصدایی بودم یه دفعه شدم ی ادم افسرده, خیلی تنها بودم همیشه سر نمازم پیش خدا از تنهاییم شکایت میکردمو میگفتم خدایا تنهایی مختص ذات یگانه تو هست هر موقع اینو میگفتم توی ذهنم نقش میبست تا زمانی که خدا رو داری تنها نیستی یه کم اروم میشدم تا اینکه از کم محلیها و تیکه کنایه ها خسته شدم خیلی سخت بود اما خودمو زدم به بی خیالی دیگه اگه کسی غیبت میکرد از جمعشون فرار نمیکردم خلاصه اون معنویتم رو از دست دادم یا به قول یکی از بچه ها میگفت قبلا که نماز میخوندی کیف میکردمو توی جانمازت نور میدیدمام الان دیگه توی جانمازت نوری نیست شدم مثل بقیه تا به جمعشون راهم بدن الان که فکر میکنم میبینم چقدر از خدا فاصله گرفتم من چیو با دوستی خدا عوض کردم چه ضرر بزرگی خدا رو با چی معامله کردم اما امید دارم چون میدونم دوسم داره چون تو طول عمرم همش گفتم که خدایا کسیو جز تو ندارم الانم با افتخار میگم کسیو جز خدا ندارم و میخوام همه دورینای عالم اینو ضبط کنن همه بهم نارو زدن اما خدا دستمو گرفت میخوام بازم برگردم میخوام ثابت کنم دوسش دارم اما هر بار فکر تنهایی بعدش منو میترسونه میدونم تا خدا رو دارم تنها نیستم اما من اونقدر ایمانم قوی نیست که بتونم تحمل کنم لطفا منو راهنمایی کنید بگید چیکار کنم با تشکر جواب: از اینکه به مسائل معنوی و دینی خود اینقدر پایبند هستید به شما تبریک عرض می کنیم، در پاسخ به شما باید چند نکته را متذکر شویم، اول اینکه فشار محیط امری طبیعی است و همیشه هست و نباید انتظار این را داشت که همه اطرافیان با انسان موافق باشند، دوم اینکه شما باید در این باره دید خود را وسیع کنید و از موضعی بالاتر و عظیم تر به قضیه نگاه کنید، در اینگونه موارد اگر انسان صبر نماید و در شرایط خاص به امر به معروف صحیح بپردازد در بسیاری از مواقع خود تاثیر گذار می شود و شرایط به نفع او تغییر می کند، سوم اینکه شما اطرافیان را منحصر در دوست های دانشگاه و اطرافیانی که در این زمینه ها با شما مخالفند نکنید تا با طرد شدن از طرف آنها احساس تنهایی کنید، هم صحبتان و رفقای خوب و مومن هم زیادند شما باید با آنها مأنوس باشید و تعامل اجتماعی نمایید تا علاوه بر تنها نبودن به ارتقا شما کمک کنند نه اینکه باعث گناه شما شوند، نکته آخر هم اینکه در راه دین سختی هایی وجود دارد و این مخصوص به تمام دورانهاست نه فقط وضعیت کنونی، شما به پیامبر اکرم (ص) بنگرید که در زمان خود چه سختی ها و مشقتهای جانفرسایی را تحمل می کردند و متحمل چه آزاری می شدند، ما باید به ایشان اقتدا کرده و در این راه کوشش و صبر نماییم، توجه داشته باشید که هیچ گاه برای برگشتن به سوی خدا دیر نیست و خداوند همیشه پذیرای بندگان است و همواره آمرزنده گناهان عباد می باشد، با معاشرت با دوستان مناسب و مومن و انجام واجبات اسلام و ترک محرمات و انجام آنچه از مستحبات و ادعیه که برای شما میسر است دوباره به آن شور و نشاط اولیه باز خواهید گشت ان شاء الله. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه