آيا مى توانيم نكات مثبتى را كه ممكن است پلوراليسم دينى داشته باشد، بگيريم و خود كثرت گرايى و پلوراليسم دينى را نپذيريم و تفكيكى بين آن ها قائل شويم؟ مثلا يكى از نكاتى كه پلوراليسم دينى دارد، در حوزه ى رفتار با ديگران است؛ آيا نمى توانيم رفتار مسالمت آميزى با ساير اديان داشته باشيم بدون اين كه حقّانيّت را براى آن ها در نظر بگيريم يا با مقدارى مسامحه، صد در صد حقّانيّت آن ها را امروز نپذيريم و حقّانيّت بالفعل را براى دين خودمان بدانيم و در كنار آن، رفتار مسالمت آميزى با پيروان ديگر اديان كه به مبارزه عليه ما برنخواسته اند مانند پيروان اديان مسيحى و يهودى داشته باشيم؟

پاسخ از دکتر محمد لگن هاوزن:بله، مهم ترين بُعد پلوراليسم دينى، اين بحث عملى در باره ى كثرت گرايى اديان است. اشكال ديدگاه هيك و كنت ول اسميت و دكتر نصر و فرچاوشن اين است كه مى گويند: مى توانيم هم ديگر را بپذيريم؛ چون در جوهر دينمان يك چيز هست و اين مشترك است بين همه ى ما و آن چيزهاى ديگر مهم نيست. آن لُب و جوهر مهم است و بر اساس آن مى توانيم هم ديگر را قبول كنيم. بنده فكر مى كنم ما بايد ياد بگيريم با ديگران هم كارى كنيم؛ حتّى اگر هيچ اعتقاد مشتركى بين ما وجود نداشته باشد؛ يعنى من با كسى كه اعتقادش كاملا با اعتقاد من تفاوت دارد، سعى نمى كنم به نقطه ى مشتركى از اعتقاد با او برسم، فقط بر اساس اين كه او با ما دشمنى نمى كند و نيز بر اساس امورى كه شايد اخلاقى باشد با آن ها رفتار مى كنم. ولى اين روحيه ى هم كارى، منحصراً از پلوراليسم دينى به دست نمى آيد. منبع: پلوراليسم دينى ، رضا مصطفى لو، نشر مركز مطالعات و پژوهشهاى فرهنگى حوزه علميه (1380). .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه