تعالیم مانی چیست؟

مانى مى گفت : « حکمت و حقیقت الهى را پیامبران در زمانهاى مختلف و سرزمینهاى گوناگون نشر دادند. روزگارى بودا در هندوستان ، زمانى زردشت در ایران ، هنگامى عیسى در فلسطین و اکنون من ، مانى پیغمبر خدا هستم و براى نشر حقایق در سرزمین بابل ماءموریت دارم . » بیشتر تعالیم مانى بر مسیحیت و زردشتى گرى استوار است و در این آیین جنگ نور و ظلمت نقش مهمى بر عهده دارد. مانویان جامعه را به پنج طبقه دینى تقسیم مى کردند: 1. فریستگان یا فریشتگان که دوازده تن بودند و جانشینان مانى شمرده مى شدند؛ 2. ایسپاساگان یا اسقفان که هفتاد و دوتن بودند؛ 3. مهیشتگان یا کشیشان که سیصد و شصت نفر بودند؛ 4. ویزیدگان یا گزیدگان که شمارشان بسیار بود و دین مانى را تبلیغ کردند؛ 5. نغوشاکان یا نیوشندگان که عامه پیروان مانى بودند و شمارشان از همه بیشتر بود. مانویان ، تحت تاءثیر آیین زردشت ، سه اصل اخلاقى را رعایت مى کردند و آن ها را سه مهر مى نامیدند؛ 1. مهر دهان (پرهیز از گفتار زشت )؛ 2. مهر دست (پرهیز از کردار زشت )؛ 3. مهر دل (پرهیز از پندار زشت ). پیروان مانى گیاهخوار بودند و طبقات اول تا چهارم حق ازدواج و مال اندوزى نداشتند. مانویان نماز و روزه داشتند و معبد خود را خانگاه مى نامیدند که همان خانقاه صوفیان دوران اسلام است . منبع: کتاب آشنایی با ادیان بزرگ، حسین توفیقی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه