حضرت علی (ع) در خطبه ۳۲ نهج البلاغه اهل دنیا را به چند گروه تقسیم کرده است؟

به چهار گروه تقسیم کرده است:گروه اول مردمی آرام و گوسفند صفت می باشند و هیچ گونه تباهکاری (نه به صورت زور و تظاهر و نه به صورت فریب و زیر پرده) از آنها دیده نمی شود، ولی تنها به این دلیل که عرضه اش را ندارند؛ اینها آرزویش را دارند، اما قدرتش را ندارند.گروه دوم، هم آرزویش را دارند و هم همت قدرتش را؛ دامن به کمر زده، پول و ثروت گرد می آورند یا قدرت و حکومت به چنگ می آورند و یا مقاماتی را اشغال می کنند و از هیچ فسادی کوتاهی نمی کنند.گروه سوم گرگانی هستند در لباس گوسفند، جو فروشانی هستند گندم نما، اهل دنیا، اما در سیمای اهل آخرت؛ سرها را به علامت قدس فرو می افکنند، گامها را کوتاه برمی دارند، جامه را بالا می زنند، در میان مردم آنچنان ظاهر می شوند که اعتمادها را به خود جلب می کنند و مرجع امانات مردم قرار گیرند.گروه چهارم در حسرت آقایی و ریاست به سر می برند و در آتش این آرزو می سوزند، اما حقارت نفس، آنان راخانه نشین کرده است و برای اینکه پرده روی این حقارت بکشند به لباس اهل زهد در می آیند.علی (ع) این چهار گروه راعلی رغم اختلافاتی که از نظر برخورداری و محرومیت، و از نظر روش و سبک، و از نظر روحیه دارند جمعاً یک گروه می داند: اهل دنیا، چرا؟ برای اینکه همه آنها در یک خصیصه مشترکند و آن اینکه همه آنها مرغانی هستند که به نحوی مادیات دنیا آنها را شکار کرده و از رفتار و پرواز انداخته است، انسانهایی هستند اسیر و برده.مجموعه آثار شهید مطهری ج14 ـ سیری در نهج البلاغه صفحه564. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه