این شرک نیست چون شرک یعنی غیر خدا را پرستیدن یا غیر خدا را مستقلّ از خدا، مؤثّر در کاری دانستن یا خدا را در انجام کاری محتاج موجودی دیگر دانستن.

این شرک نیست چون شرک یعنی غیر خدا را پرستیدن یا غیر خدا را مستقلّ از خدا، مؤثّر در کاری دانستن یا خدا را در انجام کاری محتاج موجودی دیگر دانستن. لذا واسطه قرار دادن یک موجود بین خودمان و خدا را ابداً نمی توان شرک دانست. چون معنای واسطه بودن این است که او هیچ استقلالی در اعطاء ندارد بلکه صرفاً کانالی است برای این که فیض خدا به موجود دیگری برسد. مثلاً خاک واسطه است تا روزی مردم از طرف خدا به آنها برسد. یا پدر و مادر واسطه اند تا شخصی از خدا فیض وجود بگیرد. یا پزشک و دارو واسطه اند تا مردم از خدا شفا بگیرند. و ... تـوسـل به شخصیت هاى آبرومند معنوى که در نزد خدا از مقام و حرمت خاصى برخوردارند , به منظور نیل به مقام قرب الهى و.. از صدر اسلام مورد پذیرش و رفتار صحابه پیامبر بوده است که مطالب وشواهد دراین رابطه زیاد است که به جهت احترا ز ازطولانی شدن مطلب و رعایت اختصار فقط ازباب نمونه به آیه وحدیثی دراین رابطه تمسک می جویم. - احمد بن حنبل در مسند خود از عثمان بن حنیف , چنین روایت مى کند : ان رجـلا ضریر البصر اتى النبى صلى اللّه علیه [ و آله ] و سلم فقال ادع اللّه ان یعافینى , قال : ان شئت دعوت لک و ان شئت اخرت ذاک فهو خیر , فقال : ادعه . فامره ان یتوضا فیحسن وضوئه فیصلى رکعتین و یدعو بهذا الدعاء . الـلـهـم انى اسئلک و اتوجه الیک بنبیک محمد نبى الرحمه یا محمد انى توجهت بک الى ربى فى حاجتى هذه , فتقضى لى اللهم شفعه فى ؛ مردى نابینا نزد پیامبر گرامى آمد و گفت : از خدا بخواه تا مرا عافیت بخشد . پیامبر فرمود : اگر مى خواهى دعا نمایم و اگر مایل هستى به تاخیر مى اندازم و این بهتر باشد . مرد نابینا عرض کرد : دعا بفرما . پیامبر گرامى او را فرمان داد تا وضو بگیرد و در وضوى خود دقت نماید و دو رکعت نماز بگزارد و ایـن چنین دعا کند :پروردگارا من از تو درخواست مى کنم و به وسیله محمد , پیامبر رحمت به تو روى مى آورم . اى مـحمد من در مورد نیازم به وسیله تو به پروردگار خویش متوجه مى شوم تا حجتم را برآورده فرمایى . خدایا او را شفیع من گردان . درستى این روایت , مورد اتفاق محدثان است بطورى که حاکم نیشابورى در مستدرک ,پس از نقل حـدیث یاد شده , آن را به عنوان حدیث صحیح توصیف مى کند و ابن ماجه نیزبه نقل از ابواسحاق مـى گـویـد : ایـن روایتى صحیح است و ترمذى در کتاب ابواب الادعیه صحت این روایت را تایید مى نماید . و مـحـمد نسیب الرفاعى نیز درکتاب التوصل الى حقیقه التوسل مى گوید : لا شک ان هذا الـحـدیث صحیح و مشهور ... و قد ثبت فیه بلا شک و لا ریب ارتداد بصرالاعمى بدعاء رسول اللّه صلى الله علیه [ و آله ] و سلم له ؛ تردیدى نیست که این حدیث , صحیح و مشهور است ... و در این روایت , ثابت شده است که با دعاى رسول خدا صلى اللّه علیه و آله بینایى آن مرد نابینا , به وى بازگشت . از ایـن روایت به خوبى روشن مى شود که توسل به پیامبر گرامى , به منظور برآورده شدن نیاز به وسیله وى , جایز است , بلکه رسول خدا آن مرد نابینا را فرمان دادتا آنگونه دعا کند . و با وسیله قرار دادن پیامبر بین خود و خدا , از پروردگارجهان درخواست نماید . و این معنا همان توسل به اولیاى الهى و عزیزان درگاه خداوند است.ونیز درزیارت جامعه کبیره آمده است: «وبکم ینفّس الهمّ و یکشف الضرّ»؛( مفاتیح الجنان، ص 909.) «به وسیله شما اندوه را بیرون می‌برد و سختی را برطرف می‌سازد».ویا این که حضرت یوسف ع می گوید: پیراهن مرا ببرید و بر دیدگان پدرم بیفکنید تا او بینایی خودرا باز یابد. (یوسف (12) آیه 92.) یعقوب نیز پیراهن یوسف را که بافته جدا تافته ای نبود، بر دیدگان خود می افکند و در همان دم بینایی خود را باز می یابد. قرآن می فرماید:«فلما ان جاء البشیر القاه علی وجهه فارتد بصیرا». (همان، آیه 96)درنتیجه در هر کاری، وسیله خاصی ممکن است مؤثر باشد.( از امام صادق (ع) آمده:«ابی الله ان یجری الاشیاء الا باسبابها»؛ (بحار الانوار، ج 2، ص 90. نشر دار الاحیاء لتراث العربی، بیروت، 1403 ش.) «خدا ابا دارد که کارها بدون سبب و علت و واسطه جریان پیدا کند». پس خداوند برای هر کاری واسطه قرار داده است. در قرآن درباره توسل آمده: «و ابتغوا الیه الوسیله»؛ (مائده (5) آیه 35) «وسیله ای برای تقرب به خدا جست و جو نمایید». ) در اموری مانند آنچه در پرسش آمده، توسل به معصومان (ع)وطلب شفا و..وحاجت ازآنان بهترین راهکار برای دریافت فیض خداوند است. این بیان، با توحید هیچ گونه تعارضی ندارد؛ زیرا مومنان با توسل به اهل بیت (ع) حاجات خود را از خداوند می خواهند. خداوند حاجت های آنان را برآورده کرده و مشکلات شان را برطرف می سازد. اهل بیت تنها واسطه و وسیله کارند. البته ممکن است امامان معصوم (ع) بر اساس تصرف تکوینی خود در اموری تصرف کنند و مثلا مریضی را شفادهد که در این صورت نیز به اذن خدا مریضی را شفا می دهند. بنابراین، آنچه در پرسش آمده است، با این رویکرد به آسانی قابل حل خواهد بود.می توانید برای اطمئان زیادتر در این رابطه به یکی از حرم ها مانند حرم امام رضا علیه السلام رفته به بخش شفایافتگان مراجعه نمایید و اسم وآدرس افراد متعددی که در حرم شفا یافته و بیماری صعب العلاجشان که اسناد و گواهی های معتبر پزشکی بر آن ها دلالت دارد ، به عنایت حضرت ثامن الحجج علیه السلام بر طرف گردیده را به اسم ‌آدرس بشناسید و جویای خودشان و محل سکونتشان گردید .. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه