با سلام اشخاصی میگویند چطور میشود خدایی که میگویید مهربان است بندگانی که خودش خلق کرده را بعضی از ان ها را عذاب دهد ؟؟؟؟چطور اصلانی خدا میتواند موجودی که خودش خلق کرده را عذاب دهد ب خی از این ها میخواهند با این حرف ها خدا را زیر سوال ببرند برخی دین و ... میشود حوا درست و منطقی و مستدلی به زبان ساده بدهید تا هم من از شبهه در بیایم هم جواب این اشخاص داده شود؟؟؟؟؟ لطفا توضیح دهید

بله خداوند مهربان است و چون اشرف مخلوقاتیم ما را مختار آفرید. و سرنوشت خودمان را به دست خودمان داد.از سویی نیز مفهوم جهنم با رنج درآمیخته است. حال خداوند این رنج را که تجسم اعمال انسان ها است را چگونه برای ما توضیح بدهد تا آن را به خوبی بفهمیم؟ برای همین است که انبیا برای فهم درست این رنج آن را به بیان های گوناگون توصیف می کردند تا پیروانشان آن را به درستی درک کنند.چرا که بهشت و جهنم را به یک معنا خدا نیافریده است، ما آن را با اعمالمان می سازیم.بهشت حاصل ادعاها و اسم ها نیست، بلکه نتیجه زندگی دینی، اخلاقی، عادلانه و عاقلانه ما است.واقعیت این است که ما هم اکنون در بهشت و جهنم خودمان هستیم. یعنی همین الان در حقیقت اعمالمان غرقیم. بهشت و جهنم ما واقعیت وجودی فعلیمان است. پس از مرگ این حقیقت را به عینه خواهیم دید.رسیدگی به اعمال در صحنه ی محشر تا آن مقطعی است که افراد به بهشت یا جهنّم بروند. از آن به بعد اهل بهشت برای ابد در بهشت می مانند ؛ و سیر بهشتی خود را به سمت باطن هستی آغاز می نمایند و دم به دم به سوی معرفه الله پیش می روند و هر نعمتی که استفاده می کنند قدمی است به سوی خدا و موجب فزونی معرفت آنها می شود. این سیر الی الله برای اهل بهشت به صورت تجدّد امثال نمایان می شود ؛ یعنی آنها دائماً در مراتب بهشت بالاتر می روند که مرتبه ی بالا در حقیقت باطن همان مرتبه ی سابق می باشد ؛ و باطن نهایی هر نعمت بهشتی نیز در حقیقت اسمی از اسماء الهی است.خداوند انسان را مختار آفرید، این انسان مختار است که روح و واقعیت زندگی خویش را می سازد. بهشتی و یا جهنمی.سرنوشت ما را از قبل خدا ننوشته، بلکه گذاشته است تا ما خودمان آن را بنویسیم.برای همین، همة ما می توانیم تا مرتبه ای به عصمت برسیم، اما با بدی، خودخواهی ها و گناه و تصمیم های غلط و بی برنامگی و بی توجهی و اتلاف عمر خرابش می کنیم. ما فطرتمان توحید است و زمینه رسیدن به ملکوت را داریم.واقعیت این است که هیچ بدی در دنیا وجود ندارد، هستی خیر محض است، اما ما با گناه، دروغ، ستم، تجاوز و ... آلوده اش می کنیم. اینجا بهشت بود، ما جهنمش کردیم. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه